z dnia 24 kwietnia 2003 r.
o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie
DZIAŁ l
Przepisy ogólne
Art. 1.
1. Ustawa reguluje zasady:
1) prowadzenia działalności pożytku publicznego przez organizacje pozarządowe
i korzystania z tej działalności przez organy administracji publicznej w celu
wykonywania zadań publicznych;
2) uzyskiwania przez organizacje pozarządowe
statusu organizacji pożytku publicznego oraz funkcjonowania organizacji pożytku
publicznego;
3) sprawowania nadzoru nad prowadzeniem działalności pożytku
publicznego.
2. Ustawa reguluje również warunki wykonywania świadczeń przez wolontariuszy oraz korzystania z tych świadczeń.
Art. 2.
Ilekroć w ustawie jest mowa o:
1) "dotacji" - rozumie się przez to dotację w rozumieniu art. 69 ust. 4 pkt 1
lit. d ustawy z dnia 26 listopada 1998 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2003
r. Nr 15, poz. 148, Nr 45, poz. 391 i Nr 65, poz. 594), zwanej dalej "ustawą o
finansach publicznych";
2) "środkach publicznych" - rozumie się przez to
środki publiczne, o których mowa w ustawie o finansach publicznych, przeznaczone
na wydatki publiczne w rozumieniu tej ustawy;
3) "wolontariuszu" - rozumie
się przez to osobę, która ochotniczo i bez wynagrodzenia wykonuje świadczenia na
zasadach określonych w ustawie.
Art. 3.
1. Działalnością pożytku publicznego jest działalność społecznie użyteczna, prowadzona przez organizacje pozarządowe w sferze zadań publicznych określonych w ustawie.
2. Organizacjami pozarządowymi są, niebędące jednostkami sektora finansów publicznych, w rozumieniu przepisów o finansach publicznych, i niedziałające w celu osiągnięcia zysku, osoby prawne lub jednostki nieposiadające osobowości prawnej utworzone na podstawie przepisów ustaw, w tym fundacje i stowarzyszenia, z zastrzeżeniem ust. 4.
3. Działalność pożytku publicznego może być prowadzona także przez:
1) osoby prawne i jednostki organizacyjne działające na podstawie przepisów o
stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej, o
stosunku Państwa do innych kościołów i związków wyznaniowych oraz o gwarancjach
wolności sumienia i wyznania, jeżeli ich cele statutowe obejmują prowadzenie
działalności pożytku publicznego;
2) stowarzyszenia jednostek samorządu
terytorialnego.
4. Przepisów działu II nie stosuje się do:
1) partii politycznych;
2) związków zawodowych i organizacji
pracodawców;
3) samorządów zawodowych;
4) fundacji, których jedynym
fundatorem jest Skarb Państwa lub jednostka samorządu terytorialnego, chyba
że:
a) przepisy odrębne stanowią inaczej,
b) majątek tej fundacji nie jest w
całości mieniem państwowym, mieniem komunalnym lub mieniem pochodzącym z
finansowania środkami publicznymi w rozumieniu ustawy o finansach publicznych
lub
c) fundacja prowadzi działalność statutową w zakresie nauki, w
szczególności na rzecz nauki;
5) fundacji utworzonych przez partie polityczne;
6) spółek działających na
podstawie przepisów o kulturze fizycznej.
5. Przepisów rozdziału 2 działu II nie stosuje się do zlecania realizacji zadań w zakresie opieki nad Polonią i Polakami za granicą finansowanych ze środków budżetu państwa w części, której dysponentem jest Szef Kancelarii Senatu.
Art. 4.
1. Sfera zadań publicznych, o której mowa w ustawie, obejmuje zadania w zakresie:
1) pomocy społecznej, w tym pomocy rodzinom i osobom w trudnej sytuacji
życiowej oraz wyrównywania szans tych rodzin i osób;
2) działalności
charytatywnej;
3) podtrzymywania tradycji narodowej, pielęgnowania polskości
oraz rozwoju świadomości narodowej, obywatelskiej i kulturowej;
4)
działalności na rzecz mniejszości narodowych;
5) ochrony i promocji
zdrowia;
6) działania na rzecz osób niepełnosprawnych;
7) promocji
zatrudnienia i aktywizacji zawodowej osób pozostających bez pracy i zagrożonych
zwolnieniem z pracy;
8) upowszechniania i ochrony praw kobiet oraz
działalność na rzecz równych praw kobiet i mężczyzn;
9) działalności
wspomagającej rozwój gospodarczy, w tym rozwój przedsiębiorczości;
10)
działalności wspomagającej rozwój wspólnot i społeczności lokalnych;
11)
nauki, edukacji, oświaty i wychowania;
12) krajoznawstwa oraz wypoczynku
dzieci i młodzieży;
13) kultury, sztuki, ochrony dóbr kultury i
tradycji;
14) upowszechniania kultury fizycznej i sportu;
15) ekologii i
ochrony zwierząt oraz ochrony dziedzictwa przyrodniczego;
16) porządku i
bezpieczeństwa publicznego oraz przeciwdziałania patologiom społecznym;
17)
upowszechniania wiedzy i umiejętności na rzecz obronności państwa;
18)
upowszechniania i ochrony wolności i praw człowieka oraz swobód obywatelskich, a
także działań wspomagających rozwój demokracji;
19) ratownictwa i ochrony
ludności;
20) pomocy ofiarom katastrof, klęsk żywiołowych, konfliktów
zbrojnych i wojen w kraju i za granicą;
21) upowszechniania i ochrony praw
konsumentów;
22) działań na rzecz integracji europejskiej oraz rozwijania
kontaktów i współpracy między społeczeństwami;
23) promocji i organizacji
wolontariatu;
24) działalności wspomagającej technicznie, szkoleniowo,
informacyjnie lub finansowo organizacje pozarządowe oraz podmioty, o których
mowa w art. 3 ust. 3, w zakresie określonym w pkt 1-23.
2. Rada Ministrów może określić, w drodze rozporządzenia, zadania w zakresie innym niż wymienione w ust. 1 jako należące do sfery zadań publicznych, kierując się ich szczególną społeczną użytecznością oraz możliwością ich wykonywania przez podmioty, o których mowa w art. 5 ust. 1, w sposób zapewniający wystarczające zaspokajanie potrzeb społecznych.
Art. 5.
1. Organy administracji publicznej prowadzą działalność w sferze zadań publicznych, o której mowa w art. 4, we współpracy z organizacjami pozarządowymi oraz podmiotami wymienionymi w art. 3 ust. 3, prowadzącymi, odpowiednio do terytorialnego zakresu działania organów administracji publicznej, działalność pożytku publicznego w zakresie odpowiadającym zadaniom tych organów. Współpraca ta może odbywać się w szczególności w formach:
1) zlecania organizacjom pozarządowym oraz podmiotom wymienionym w art. 3
ust. 3 realizacji zadań publicznych na zasadach określonych w ustawie;
2)
wzajemnego informowania się o planowanych kierunkach działalności i
współdziałania w celu zharmonizowania tych kierunków;
3) konsultowania z
organizacjami pozarządowymi oraz podmiotami wymienionymi w art. 3 ust. 3,
odpowiednio do zakresu ich działania, projektów aktów normatywnych w dziedzinach
dotyczących działalności statutowej tych organizacji;
4) tworzenia wspólnych
zespołów o charakterze doradczym i inicjatywnym, złożonych z przedstawicieli
organizacji pozarządowych, podmiotów wymienionych w art. 3 ust. 3 oraz
przedstawicieli właściwych organów administracji publicznej.
2. Współpraca, o której mowa w ust. 1, odbywa się na zasadach: pomocniczości, suwerenności stron, partnerstwa, efektywności, uczciwej konkurencji i jawności.
3. Organ stanowiący jednostki samorządu terytorialnego uchwala roczny program współpracy z organizacjami pozarządowymi oraz z podmiotami, o których mowa w art. 3 ust. 3.
4. Zlecanie realizacji zadań publicznych, o którym mowa w ust. 1 pkt 1 - jako zadań zleconych w rozumieniu art. 69 ust. 4 pkt 1 lit. d oraz art. 71 ust. 1 ustawy o finansach publicznych - może mieć formy:
1) powierzania wykonywania zadań publicznych, wraz z udzieleniem dotacji na
finansowanie ich realizacji, lub
2) wspierania takich zadań, wraz z
udzieleniem dotacji na dofinansowanie ich realizacji.
DZIAŁ II
Działalność pożytku publicznego
Rozdział 1
Działalność odpłatna i nieodpłatna pożytku publicznego
Art. 6.
Statutowa działalność organizacji pozarządowej oraz podmiotów wymienionych w art. 3 ust. 3, w części obejmującej działalność pożytku publicznego, nie jest, z zastrzeżeniem art. 9 ust. 1, działalnością gospodarczą w rozumieniu przepisów Prawa działalności gospodarczej i może być prowadzona jako działalność nieodpłatna lub jako działalność odpłatna.
Art. 7.
Działalnością nieodpłatną pożytku publicznego jest świadczenie na podstawie stosunku prawnego usług, za które organizacja pozarządowa oraz podmioty wymienione w art. 3 ust. 3 prowadzące tę działalność nie pobierają wynagrodzenia.
Art. 8.
1. Działalnością odpłatną pożytku publicznego jest działalność w zakresie wykonywania zadań należących do sfery zadań publicznych, w ramach realizacji przez organizację pozarządową oraz podmioty wymienione w art. 3 ust. 3 celów statutowych, za którą pobiera wynagrodzenie. Działalnością odpłatną pożytku publicznego jest również sprzedaż towarów lub usług wytworzonych lub świadczonych przez osoby bezpośrednio korzystające z działalności pożytku publicznego, w szczególności w zakresie rehabilitacji oraz przystosowania do pracy zawodowej osób niepełnosprawnych, a także sprzedaż przedmiotów darowizny na cele prowadzenia działalności pożytku publicznego.
2. Dochód z działalności odpłatnej pożytku publicznego służy wyłącznie realizacji zadań należących do sfery zadań publicznych lub celów statutowych, o których mowa w ust. 1.
Art. 9.
1. Działalność odpłatna pożytku publicznego organizacji pozarządowych oraz podmiotów wymienionych w art. 3 ust. 3 stanowi działalność gospodarczą, jeżeli:
1) wynagrodzenie, o którym mowa w art. 8 ust. 1, jest w odniesieniu do
działalności danego rodzaju wyższe od tego, jakie wynika z kalkulacji
bezpośrednich kosztów tej działalności, lub
2) wynagrodzenie osób fizycznych
z tytułu zatrudnienia przy wykonywaniu statutowej działalności nieodpłatnej oraz
działalności odpłatnej przekracza 1,5-krotność przeciętnego wynagrodzenia
miesięcznego w sektorze przedsiębiorstw ogłoszonego przez Prezesa Głównego
Urzędu Statystycznego za rok poprzedni.
2. Przez wynagrodzenie, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, rozumie się wynagrodzenie z tytułu świadczenia pracy lub usług, niezależnie od sposobu nawiązania stosunku pracy lub rodzaju i treści umowy cywilnoprawnej z osobą fizyczną.
3. Nie można prowadzić odpłatnej działalności pożytku publicznego i działalności gospodarczej w odniesieniu do tego samego przedmiotu działalności.
Art. 10.
1. Prowadzenie nieodpłatnej i odpłatnej działalności pożytku publicznego wymaga rachunkowego wyodrębnienia tych form działalności w stopniu umożliwiającym określenie przychodów, kosztów i wyników, z zastrzeżeniem przepisów o rachunkowości.
2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio w przypadku organizacyjnego wyodrębnienia działalności pożytku publicznego.
Rozdział 2
Prowadzenie działalności pożytku publicznego na podstawie zlecenia realizacji zadań publicznych
Art. 11.
1. Organy administracji publicznej:
1) wspierają w sferze, o której mowa w art. 4, realizację zadań publicznych
przez organizacje pozarządowe oraz podmioty wymienione w art. 3 ust. 3,
prowadzące działalność statutową w danej dziedzinie;
2) powierzają w sferze,
o której mowa w art. 4, organizacjom oraz podmiotom wymienionym w pkt 1
realizację zadań publicznych.
2. Wspieranie oraz powierzanie, o których mowa w ust. 1, odbywa się po przeprowadzeniu otwartego konkursu ofert, chyba że przepisy odrębne przewidują inny tryb zlecania.
3. W otwartym konkursie ofert, o którym mowa w ust. 2, uczestniczą organizacje pozarządowe, podmioty wymienione w art. 3 ust. 3 oraz jednostki organizacyjne podległe organom administracji publicznej lub przez nie nadzorowane.
4. Powierzenie, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, może nastąpić w innym trybie niż określony w ust. 2, jeżeli dane zadania można zrealizować efektywniej w inny sposób określony w odrębnych przepisach, w szczególności poprzez zakup usług na zasadach i w trybie określonych w przepisach o zamówieniach publicznych, przy porównywalności metod kalkulacji kosztów oraz porównywalności opodatkowania.
Art. 12.
1. Organizacja pozarządowa oraz podmioty wymienione w art. 3 ust. 3 mogą z własnej inicjatywy złożyć ofertę realizacji zadań publicznych, także tych, które są realizowane dotychczas w inny sposób, w tym przez organy administracji publicznej.
2. Organ administracji publicznej w przypadku, o którym mowa w ust. 1, w terminie nieprzekraczającym 2 miesięcy:
1) rozpatruje celowość realizacji określonego zadania publicznego przez
organizacje pozarządowe oraz podmioty wymienione w art. 3 ust. 3, biorąc pod
uwagę stopień, w jakim oferta odpowiada priorytetom zadań publicznych, daje
gwarancję realizacji zadań zgodnie ze standardami właściwymi dla danego zadania,
środki dostępne na realizację określonych zadań, rodzaje określonych zadań i
korzyści wynikające z realizacji zadania publicznego przez organizację
pozarządową oraz podmioty wymienione w art. 3 ust. 3, oraz
2) informuje o
podjętej decyzji, a w przypadku stwierdzenia celowości realizacji określonego
zadania publicznego informuje składającego ofertę o trybie zlecenia zadania
publicznego, o którym mowa w art. 11 ust. 2.
Art. 13.
1. Organ administracji publicznej ogłasza otwarty konkurs ofert co najmniej z trzydziestodniowym wyprzedzeniem.
2. Ogłoszenie otwartego konkursu ofert powinno zawierać informacje o:
1) rodzaju zadania;
2) wysokości środków publicznych przeznaczonych na
realizację tego zadania;
3) zasadach przyznawania dotacji;
4) terminach i
warunkach realizacji zadania;
5) terminie składania ofert;
6) terminie,
trybie i kryteriach stosowanych przy dokonywaniu wyboru oferty;
7)
zrealizowanych przez organ administracji publicznej w roku ogłoszenia otwartego
konkursu ofert i w roku poprzednim zadaniach publicznych tego samego rodzaju i
związanych z nimi kosztami, ze szczególnym uwzględnieniem wysokości dotacji
przekazanych organizacjom pozarządowym, podmiotom, o których mowa w art. 3 ust.
3, oraz jednostkom organizacyjnym podległym organom administracji publicznej lub
przez nie nadzorowanym.
3. Ogłoszenie, o którym mowa w ust. 1, zamieszcza się, w zależności od rodzaju zadania, w dzienniku o zasięgu ogólnopolskim lub lokalnym oraz Biuletynie Informacji Publicznej, a także w siedzibie organu administracji publicznej w miejscu przeznaczonym na zamieszczanie ogłoszeń. Ogłoszenie może także nastąpić w inny sposób zapewniający dostęp podmiotów zainteresowanych do informacji, w szczególności poprzez wykorzystanie sieci teleinformatycznej.
Art. 14.
Oferta, o której mowa w art. 11
ust. 2 i art. 12 ust. 1, powinna zawierać w szczególności:
1) szczegółowy zakres rzeczowy zadania publicznego proponowanego do
realizacji;
2) termin i miejsce realizacji zadania publicznego;
3)
kalkulację przewidywanych kosztów realizacji zadania publicznego;
4)
informację o wcześniejszej działalności podmiotu składającego ofertę w zakresie,
którego dotyczy zadanie;
5) informację o posiadanych zasobach rzeczowych i
kadrowych zapewniających wykonanie zadania, w tym o wysokości środków
finansowych uzyskanych na realizację danego zadania z innych źródeł;
6)
deklarację o zamiarze odpłatnego lub nieodpłatnego wykonania zadania.
Art. 15.
1. Organ administracji publicznej przy rozpatrywaniu ofert:
1) ocenia możliwość realizacji zadania przez organizację pozarządową,
podmioty wymienione w art. 3 ust. 3 oraz jednostki organizacyjne podległe
organom administracji publicznej lub przez nie nadzorowane;
2) ocenia
przedstawioną kalkulację kosztów realizacji zadania, w tym w odniesieniu do
zakresu rzeczowego zadania;
3) uwzględnia wysokość środków publicznych
przeznaczonych na realizację zadania.
2. Przepis ust. 1 ma zastosowanie także, gdy w wyniku ogłoszenia otwartego konkursu ofert została zgłoszona jedna oferta.
3. Organ administracji publicznej obowiązany jest w uzasadnieniu wyboru oferty ustosunkować się do spełniania przez oferenta wymogów określonych w ustawie oraz w ogłoszeniu, o którym mowa w art. 13. Przepis stosuje się odpowiednio w przypadku, o którym mowa w ust. 2.
Art. 16.
1. Organizacje pozarządowe, podmioty wymienione w art. 3 ust. 3 oraz jednostki organizacyjne podległe organom administracji publicznej lub przez nie nadzorowane, przyjmując zlecenie realizacji zadania publicznego w trybie określonym w art. 11 ust. 2, zobowiązują się do wykonania zadania w zakresie i na zasadach określonych w umowie, odpowiednio o powierzenie zadania lub o wsparcie realizacji zadania, sformułowanej z uwzględnieniem art. 71 ust. 2 ustawy o finansach publicznych oraz przepisów niniejszej ustawy, a organ administracji publicznej zobowiązuje się do przekazania na realizację zadania odpowiednich środków publicznych w formie dotacji.
2. Umowa, o której mowa w ust. 1, wymaga formy pisemnej pod rygorem nieważności.
3. Umowa o powierzenie zadania publicznego może być zawarta na czas realizacji zadania lub na czas określony, nie dłuższy niż 3 lata.
4. Zadanie publiczne nie może być zrealizowane przez podmiot niebędący stroną umowy, chyba że umowa zezwala na wykonanie określonej części zadania przez taki podmiot.
5. Organizacja pozarządowa, podmioty wymienione w art. 3 ust. 3 oraz jednostki organizacyjne podległe organom administracji publicznej lub przez nie nadzorowane są zobowiązane do wyodrębnienia w ewidencji księgowej środków otrzymanych na realizację umowy, o której mowa w ust. 1. Przepis art. 10 ust. 1 stosuje się odpowiednio.
Art. 17.
Organ administracji publicznej
zlecający zadanie publiczne dokonuje kontroli i oceny realizacji zadania, a w
szczególności:
1) stanu realizacji zadania;
2) efektywności, rzetelności i jakości
wykonania zadania;
3) prawidłowości wykorzystania środków publicznych
otrzymanych na realizację zadania;
4) prowadzenia dokumentacji określonej w
przepisach prawa i w postanowieniach umowy.
Art. 18.
1. Sprawozdanie z wykonania zadania publicznego określonego w umowie należy sporządzić w terminie 30 dni po upływie terminu, na który umowa została zawarta, z zastrzeżeniem ust. 2.
2. Okresem sprawozdawczym jest rok budżetowy.
Art. 19.
Minister właściwy do spraw
zabezpieczenia społecznego określi, w drodze rozporządzenia:
1) wzór oferty, o której mowa w art. 11 ust. 2 i art. 12 ust. 1,
2) ramowy
wzór umowy, o której mowa w art. 16 ust. 1,
3) wzór sprawozdania, o którym
mowa w art. 18 ust. 1
- uwzględniając potrzebę precyzyjnego określenia praw i obowiązków organizacji pozarządowych, podmiotów wymienionych w art. 3 ust. 3, jednostek organizacyjnych podległych organom administracji publicznej lub przez nie nadzorowanych oraz odpowiadających im obowiązków i praw organów administracji publicznej, a także konieczność zapewnienia kompletności informacji dotyczących wykonania zadania.
Rozdział 3
Organizacje pożytku publicznego
Art. 20.
Organizacją pożytku publicznego
może być organizacja pozarządowa oraz podmioty, o których mowa w art. 3 ust. 3,
jeżeli, z zastrzeżeniem art. 21, spełniają łącznie następujące wymagania:
1) prowadzą działalność statutową na rzecz ogółu społeczności lub określonej
grupy podmiotów, pod warunkiem że grupa ta jest wyodrębniona ze względu na
szczególnie trudną sytuację życiową lub materialną w stosunku do
społeczeństwa;
2) działalność określona w pkt 1, z zastrzeżeniem pkt 3, jest
wyłączną statutową działalnością organizacji pozarządowej i dotyczy realizacji
zadań publicznych na rzecz ogółu społeczności lub grupy podmiotów, o której mowa
w pkt 1, w sferze określonej w art. 4;
3) w odniesieniu do stowarzyszeń i
stowarzyszeń kultury fizycznej za spełnienie wymagania, o którym mowa w pkt 2,
można uważać prowadzenie działalności, o której mowa w pkt 1 i 2, również na
rzecz członków stowarzyszenia albo stowarzyszenia kultury fizycznej;
4) nie
prowadzą działalności gospodarczej albo prowadzą działalność gospodarczą w
rozmiarach służących realizacji celów statutowych;
5) cały dochód
przeznaczają na działalność, o której mowa w pkt 1 i 2;
6) mają statutowy
kolegialny organ kontroli lub nadzoru, odrębny od organu zarządzającego i
niepodlegający mu w zakresie wykonywania kontroli wewnętrznej lub nadzoru, przy
czym członkowie organu kontroli i nadzoru:
a) nie mogą być członkami organu zarządzającego ani pozostawać z nimi w
stosunku pokrewieństwa, powinowactwa lub podległości z tytułu
zatrudnienia,
b) nie byli skazani prawomocnym wyrokiem za przestępstwo z winy
umyślnej,
c) mogą otrzymywać z tytułu pełnienia funkcji w takim organie zwrot
uzasadnionych kosztów lub wynagrodzenie w wysokości nie wyższej niż określone w
art. 8 pkt 8 ustawy z dnia 3 marca 2000 r. o wynagradzaniu osób kierujących
niektórymi podmiotami prawnymi (Dz. U. Nr 26, poz. 306, z 2001 r. Nr 85, poz.
924 i Nr 154, poz. 1799, z 2002 r. Nr 113, poz. 984 oraz z 2003 r. Nr 45, poz.
391 i Nr 60, poz. 535);
7) statut lub inne akty wewnętrzne organizacji pozarządowych oraz podmiotów, o których mowa w art. 3 ust. 3, zabraniają:
a) udzielania pożyczek lub zabezpieczania zobowiązań majątkiem organizacji w
stosunku do jej członków, członków organów lub pracowników oraz osób, z którymi
pracownicy pozostają w związku małżeńskim albo w stosunku pokrewieństwa lub
powinowactwa w linii prostej, pokrewieństwa lub powinowactwa w linii bocznej do
drugiego stopnia albo są związani z tytułu przysposobienia, opieki lub kurateli,
zwanych dalej "osobami bliskimi",
b) przekazywania ich majątku na rzecz ich
członków, członków organów lub pracowników oraz ich osób bliskich, na zasadach
innych niż w stosunku do osób trzecich, w szczególności jeżeli przekazanie to
następuje bezpłatnie lub na preferencyjnych warunkach,
c) wykorzystywania
majątku na rzecz członków, członków organów lub pracowników oraz ich osób
bliskich na zasadach innych niż w stosunku do osób trzecich, chyba że to
wykorzystanie bezpośrednio wynika ze statutowego celu organizacji albo podmiotu,
o którym mowa w art. 3 ust. 3,
d) zakupu na szczególnych zasadach towarów lub
usług od podmiotów, w których uczestniczą członkowie organizacji, członkowie jej
organów lub pracownicy oraz ich osób bliskich.
Art. 21.
W przypadku podmiotów, o których
mowa w art. 3 ust. 3 pkt 1:
1) działalność pożytku publicznego określona w art. 20 pkt 1 podlega
wyodrębnieniu w sposób zapewniający należytą identyfikację pod względem
organizacyjnym i rachunkowym;
2) wymogu wyłączności, o którym mowa w art. 20
pkt 2, nie stosuje się;
3) przepis art. 20 pkt 5 stosuje się do dochodu
uzyskiwanego w wyniku prowadzenia działalności pożytku publicznego;
4)
przepis art. 20 pkt 6 stosuje się odpowiednio, z uwzględnieniem szczegółowych
zasad organizacji i działania tych jednostek, uregulowanych w przepisach dla
nich właściwych, w tym w statutach lub innych aktach wewnętrznych.
Art. 22.
1. Organizacja pozarządowa oraz podmioty, o których mowa w art. 3 ust. 3 pkt 2, wpisane do Krajowego Rejestru Sądowego uzyskują status organizacji pożytku publicznego z chwilą wpisania do tego Rejestru informacji o spełnieniu wymagań, o których mowa w art. 20, na zasadach i w trybie określonych w ustawie z dnia 20 sierpnia 1997 r. o Krajowym Rejestrze Sądowym (Dz. U. z 2001 r. Nr 17, poz. 209 i Nr 110, poz. 1189, z 2002 r. Nr 1, poz. 2 i Nr 113, poz. 984 oraz z 2003 r. Nr 49, poz. 408 i Nr 60, poz. 535).
2. Organizacja pozarządowa inna niż wymieniona w ust. 1 oraz podmioty, o których mowa w art. 3 ust. 3 pkt 1, uzyskują status organizacji pożytku publicznego z chwilą wpisania do Krajowego Rejestru Sądowego, na zasadach i w trybie określonych w ustawie, o której mowa w ust. 1.
3. Organizacja pozarządowa oraz podmioty, o których mowa w ust. 1, tracą status organizacji pożytku publicznego z chwilą wykreślenia, z urzędu lub na wniosek, z Krajowego Rejestru Sądowego informacji o spełnianiu wymogów określonych w art. 20.
Art. 23.
1. Organizacja pożytku publicznego sporządza roczne sprawozdanie merytoryczne ze swojej działalności, z zastrzeżeniem przepisów odrębnych, oraz podaje je do publicznej wiadomości w sposób umożliwiający zapoznanie się z tym sprawozdaniem przez zainteresowane podmioty.
2. Organizacja pożytku publicznego sporządza i ogłasza roczne sprawozdanie finansowe także wówczas, gdy obowiązek jego sporządzenia oraz ogłoszenia nie wynika z przepisów o rachunkowości. Przepisy o rachunkowości stosuje się odpowiednio.
3. Do zakresu sprawozdań, o których mowa w ust. 1, stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące zakresu sprawozdań składanych przez fundacje.
4. Organizacja pożytku publicznego, niezależnie od obowiązków wynikających z przepisów odrębnych, przekazuje ministrowi właściwemu do spraw zabezpieczenia społecznego sprawozdania, o których mowa w ust. 1 i 2.
5. W odniesieniu do organizacji pożytku publicznego, których sprawozdanie finansowe nie podlega obowiązkowi badania zgodnie z przepisami o rachunkowości, minister właściwy do spraw finansów publicznych w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw zabezpieczenia społecznego może w drodze rozporządzenia wprowadzić taki obowiązek, biorąc pod uwagę:
1) wysokość otrzymanych dotacji;
2) wielkość osiąganych przychodów;
3)
potrzebę zapewnienia kontroli prawidłowości prowadzonej ewidencji.
Art. 24.
1. Organizacji pożytku publicznego przysługuje, na zasadach określonych w przepisach odrębnych, zwolnienie od:
1) podatku dochodowego od osób prawnych,
2) podatku od
nieruchomości,
3) podatku od czynności cywilnoprawnych,
4) opłaty
skarbowej,
5) opłat sądowych
- w odniesieniu do prowadzonej przez nią działalności pożytku publicznego.
2. Organizacja pożytku publicznego może, na zasadach określonych w odrębnych przepisach, nabywać na szczególnych warunkach prawo użytkowania nieruchomości będących własnością Skarbu Państwa lub jednostki samorządu terytorialnego.
3. Organizacja pozarządowa, która uzyskała status organizacji pożytku publicznego, jest obowiązana wypełnić zobowiązania wynikające ze zwolnień podatkowych, z których korzystała przed dniem uzyskania statusu organizacji pożytku publicznego, na zasadach określonych w odrębnych przepisach.
4. W przypadku utraty przez organizację pozarządową statusu organizacji pożytku publicznego traci ona prawo do korzystania ze zwolnień wynikających z posiadania tego statusu.
5. Użytkowanie, o którym mowa w ust. 2, wygasa z mocy prawa w przypadku utraty statusu organizacji pożytku publicznego.
Art. 25.
W organizacji pożytku publicznego
mogą wykonywać pracę poborowi skierowani do odbycia służby zastępczej, na
zasadach i w trybie określonych w odrębnych przepisach.
Art. 26.
Jednostki publicznej radiofonii i
telewizji umożliwiają organizacjom pożytku publicznego nieodpłatne informowanie
o ich działalności na zasadach określonych w przepisach odrębnych.
Art. 27.
Podatnik podatku dochodowego od
osób fizycznych może, na zasadach i w trybie określonym w przepisach odrębnych,
przekazać 1% podatku obliczonego zgodnie z odrębnymi przepisami na rzecz
wybranych przez siebie organizacji pożytku publicznego.
Rozdział 4
Nadzór
Art. 28.
1. Nadzór nad działalnością organizacji pożytku publicznego, w zakresie prawidłowości korzystania z uprawnień określonych w ustawie, sprawuje minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego, z zastrzeżeniem ust. 2.
2. Nadzór nad działalnością organizacji pożytku publicznego, działających w zakresie ratownictwa i ochrony ludności, dotyczący realizacji zleconych zadań publicznych oraz prawidłowości korzystania z uprawnień określonych w ustawie, sprawuje minister właściwy do spraw wewnętrznych. Przepisy art. 29-34 stosuje się odpowiednio.
Art. 29.
1. Organizacja pożytku publicznego podlega kontroli ministra właściwego do spraw zabezpieczenia społecznego w zakresie określonym w art. 28 ust. 1.
2. Kontrolę zarządza minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego z urzędu lub na wniosek organu administracji publicznej.
3. Kontrolę przeprowadzają osoby posiadające pisemne upoważnienie ministra właściwego do spraw zabezpieczenia społecznego.
4. W czynnościach kontrolnych może uczestniczyć przedstawiciel Rady Działalności Pożytku Publicznego, w przypadku złożenia tej Radzie stosownego wniosku przez ministra właściwego do spraw zabezpieczenia społecznego, organ administracji publicznej, o którym mowa w ust. 2, lub organizację pozarządową oraz podmioty wymienione w art. 3 ust. 3.
5. Minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego może powierzyć przeprowadzenie kontroli wojewodzie.
6. Minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego może wystąpić z wnioskiem o przeprowadzenie kontroli do organu wyspecjalizowanego w kontrolowaniu danego rodzaju działalności.
Art. 30.
1. Osoby upoważnione do dokonywania kontroli są uprawnione do wstępu na teren nieruchomości lub jej części, na którym jest prowadzona działalność organizacji pożytku publicznego, oraz żądania pisemnych lub ustnych wyjaśnień, okazania dokumentów lub innych nośników informacji, a także udostępniania danych mających związek z przedmiotem kontroli.
2. Czynności kontrolnych, o których mowa w ust. 1, dokonuje się w obecności członka organu zarządzającego lub jego przedstawiciela albo pracownika kontrolowanej organizacji pożytku publicznego, a w razie nieobecności tych osób - w obecności przywołanego świadka.
Art. 31.
1. Z przeprowadzonej kontroli sporządza się protokół, który podpisują osoby przeprowadzające kontrolę i kierownik kontrolowanej organizacji pożytku publicznego lub osoba przez niego upoważniona. Odmowa podpisu protokołu przez kierownika kontrolowanej organizacji pożytku publicznego lub osobę przez niego upoważnioną wymaga podania przyczyny. W przypadku odmowy podpisu protokół uznaje się za podpisany w dniu odmowy.
2. Kierownik kontrolowanej organizacji pożytku publicznego może w terminie 14 dni od dnia podpisania protokołu złożyć na piśmie wyjaśnienia bądź zgłosić zastrzeżenia do treści protokołu.
3. Osoby przeprowadzające kontrolę po rozpatrzeniu zastrzeżeń, o których mowa w ust. 2, wydają wynik kontroli. W razie nieuwzględnienia zastrzeżeń w całości lub w części przekazuje się na piśmie stanowisko zgłaszającemu zastrzeżenia.
Art. 32.
Wynik kontroli powinien zawierać
opis stanu faktycznego stwierdzonego w toku kontroli, w tym ustalonych uchybień,
z uwzględnieniem przyczyn powstania, zakresu i skutków tych uchybień, oraz
termin ich usunięcia, nie krótszy niż 30 dni.
Art. 33.
1. Minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego lub z jego upoważnienia wojewoda wzywa organizację pożytku publicznego do usunięcia, w wyznaczonym terminie, uchybień stwierdzonych w wyniku kontroli.
2. W przypadku nieusunięcia uchybień przez organizację pożytku publicznego minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego może wystąpić do sądu rejestrowego o wykreślenie informacji, o której mowa w art. 22 ust. 1, lub o wykreślenie tej organizacji z Krajowego Rejestru Sądowego.
3. W przypadku nieusunięcia uchybień dotyczących spełniania wymogów, określonych odpowiednio w art. 20 oraz art. 21, przez organizację pożytku publicznego, minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego występuje do sądu rejestrowego o wykreślenie tej organizacji z Krajowego Rejestru Sądowego.
4. W przypadku wykreślenia organizacji pożytku publicznego lub informacji, o której mowa w art. 22 ust. 1, z Krajowego Rejestru Sądowego, organizacja ta jest obowiązana, w terminie 6 miesięcy, wykorzystać na własną działalność w zakresie, o którym mowa w art. 4, środki pochodzące ze zbiórek publicznych, zebrane w okresie posiadania statusu organizacji pożytku publicznego.
5. Środki niewykorzystane w sposób i w terminie określonych w ust. 4 organizacja jest obowiązana przekazać niezwłocznie na rzecz, prowadzącej działalność statutową w tym samym lub zbliżonym zakresie, organizacji pożytku publicznego wskazanej przez ministra właściwego do spraw zabezpieczenia społecznego. Przekazanie środków nie stanowi w takim przypadku darowizny w rozumieniu odrębnych przepisów.
Art. 34.
1. W zakresie nieuregulowanym niniejszą ustawą, do nadzoru i kontroli wydatkowania środków publicznych stosuje się odpowiednio przepisy o finansach publicznych.
2. Przepisy art. 30-34 nie wyłączają stosowania odrębnych przepisów dotyczących kontroli i czynności kontrolnych, a także uprawnień nadzorczych innych organów.
Rozdział 5
Rada Działalności Pożytku Publicznego
Art. 35.
1. Tworzy się Radę Działalności Pożytku Publicznego, zwaną dalej "Radą", jako organ opiniodawczo-doradczy oraz pomocniczy ministra właściwego do spraw zabezpieczenia społecznego.
2. Do zadań Rady należy w szczególności:
1) wyrażanie opinii w sprawach dotyczących stosowania ustawy;
2) wyrażanie
opinii o rządowych projektach aktów prawnych dotyczących działalności pożytku
publicznego oraz wolontariatu;
3) udzielanie pomocy i wyrażanie opinii w
przypadku sporów między organami administracji publicznej a organizacjami
pożytku publicznego;
4) zbieranie i dokonywanie analizy informacji o
prowadzonych kontrolach i ich skutkach;
5) uczestniczenie w postępowaniu
kontrolnym;
6) wyrażanie opinii w sprawach zadań publicznych, zlecania tych
zadań do realizacji przez organizacje pozarządowe oraz podmioty wymienione w
art. 3 ust. 3 oraz rekomendowanych standardów realizacji zadań
publicznych;
7) tworzenie, we współpracy z organizacjami pozarządowymi oraz
podmiotami wymienionymi w art. 3 ust. 3, mechanizmów informowania o standardach
prowadzenia działalności pożytku publicznego oraz o stwierdzonych przypadkach
naruszenia tych standardów.
3. Kadencja Rady trwa 3 lata.
Art. 36.
1. Rada składa się z:
1) pięciu przedstawicieli organów administracji rządowej i jednostek im
podległych lub przez nie nadzorowanych;
2) pięciu przedstawicieli jednostek
samorządu terytorialnego;
3) dziesięciu przedstawicieli organizacji
pozarządowych, związków i porozumień organizacji pozarządowych oraz podmiotów
wymienionych w art. 3 ust. 3.
2. Członków Rady powołuje i odwołuje minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego, z tym że powołanie członków Rady, reprezentujących:
1) organizacje pozarządowe, związki i porozumienia organizacji pozarządowych
oraz podmioty wymienione w art. 3 ust. 3, następuje spośród kandydatów
zgłoszonych przez te organizacje;
2) organy administracji rządowej i
jednostki im podległe lub przez nie nadzorowane, następuje spośród osób
zgłoszonych przez te organy i kierowników takich jednostek;
3) jednostki
samorządu terytorialnego, następuje spośród osób zgłoszonych przez stronę
samorządową w Komisji Wspólnej Rządu i Samorządu Terytorialnego.
3. Minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego odwołuje członka Rady przed upływem kadencji:
1) na jego wniosek;
2) na wniosek podmiotu, o którym mowa w ust. 2,
reprezentowanego przez tego członka;
3) w przypadku skazania członka Rady
prawomocnym wyrokiem za przestępstwo popełnione z winy umyślnej.
Art. 37.
Posiedzenia Rady są zwoływane
przez ministra właściwego do spraw zabezpieczenia społecznego lub na wniosek co
najmniej jednej czwartej liczby członków Rady.
Art. 38.
Rada może:
1) powoływać ekspertów;
2) zapraszać do uczestnictwa w jej posiedzeniach
przedstawicieli organów administracji publicznej i organizacji pozarządowych
oraz podmiotów wymienionych w art. 3 ust. 3 niereprezentowanych w Radzie;
3)
zlecać przeprowadzanie badań i opracowanie ekspertyz związanych z realizacją jej
zadań.
Art. 39.
1. Koszty funkcjonowania Rady związane z obsługą, przeprowadzaniem badań i opracowywaniem ekspertyz, a także z uczestnictwem w jej posiedzeniach ekspertów, członków Rady i osób niebędących jej członkami, pokrywa się z części budżetu, której dysponentem jest minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego.
2. Za udział w pracach Rady przysługują diety oraz zwrot kosztów podróży na zasadach określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 775 § 2 Kodeksu pracy.
3. Pracodawca jest obowiązany zwolnić pracownika będącego członkiem Rady od pracy w celu wzięcia udziału w posiedzeniach Rady. Za czas zwolnienia pracownik zachowuje prawo do wynagrodzenia ustalonego według zasad obowiązujących przy obliczaniu ekwiwalentu pieniężnego za urlop wypoczynkowy, pokrywanego z części budżetu, której dysponentem jest minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego.
Art. 40.
Minister właściwy do spraw
zabezpieczenia społecznego określi, w drodze rozporządzenia:
1) tryb powoływania członków Rady, uwzględniając potrzebę zapewnienia
reprezentatywności organizacji pozarządowych oraz podmiotów wymienionych w art.
3 ust. 3, różnorodność rodzajów działalności pożytku publicznego oraz terminy
zgłaszania kandydatów na członków Rady;
2) organizację i tryb działania Rady
oraz zasady uczestnictwa w jej pracach przedstawicieli organów administracji
publicznej i organizacji pozarządowych oraz podmiotów wymienionych w art. 3 ust.
3 niereprezentowanych w Radzie.
Art. 41.
Obsługę administracyjno-biurową
Rady zapewnia urząd obsługujący ministra właściwego do spraw zabezpieczenia
społecznego.
DZIAŁ III
Wolontariat
Rozdział 1
Przepisy ogólne
Art. 42.
1. Wolontariusze mogą wykonywać, na zasadach określonych w niniejszym rozdziale, świadczenia, odpowiadające świadczeniu pracy, na rzecz:
1) organizacji pozarządowych oraz podmiotów wymienionych w art. 3 ust. 3 w
zakresie ich działalności statutowej, w szczególności w zakresie działalności
pożytku publicznego,
2) organów administracji publicznej, z wyłączeniem
prowadzonej przez nie działalności gospodarczej,
3) jednostek organizacyjnych
podległych organom administracji publicznej lub nadzorowanych przez te organy, z
wyłączeniem prowadzonej przez te jednostki działalności gospodarczej
- zwanych dalej "korzystającymi".
2. Przepisy niniejszego rozdziału stosuje się odpowiednio do wolontariuszy wykonujących na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej świadczenia na rzecz organizacji międzynarodowych, jeżeli postanowienia umów międzynarodowych nie stanowią inaczej.
Art. 43.
Wolontariusz powinien posiadać
kwalifikacje i spełniać wymagania odpowiednie do rodzaju i zakresu wykonywanych
świadczeń, jeżeli obowiązek posiadania takich kwalifikacji i spełniania
stosownych wymagań wynika z odrębnych przepisów.
Art. 44.
1. Świadczenia wolontariuszy są wykonywane w zakresie, w sposób i w czasie określonych w porozumieniu z korzystającym. Porozumienie powinno zawierać postanowienie o możliwości jego rozwiązania.
2. Na żądanie wolontariusza korzystający jest obowiązany potwierdzić na piśmie treść porozumienia, o którym mowa w ust. 1, a także wydać pisemne zaświadczenie o wykonaniu świadczeń przez wolontariusza, w tym o zakresie wykonywanych świadczeń.
3. Na prośbę wolontariusza korzystający może przedłożyć pisemną opinię o wykonaniu świadczeń przez wolontariusza.
4. Jeżeli świadczenie wolontariusza wykonywane jest przez okres dłuższy niż 30 dni, porozumienie powinno być sporządzone na piśmie.
Rozdział 2
Przepisy szczególne
Art. 45.
1. Korzystający ma obowiązek:
1) informować wolontariusza o ryzyku dla zdrowia i bezpieczeństwa związanym z
wykonywanymi świadczeniami oraz o zasadach ochrony przed zagrożeniami;
2)
zapewnić wolontariuszowi, na dotyczących pracowników zasadach określonych w
odrębnych przepisach, bezpieczne i higieniczne warunki wykonywania przez niego
świadczeń, w tym - w zależności od rodzaju świadczeń i zagrożeń związanych z ich
wykonywaniem - odpowiednie środki ochrony indywidualnej;
3) pokrywać, na
dotyczących pracowników zasadach określonych w odrębnych przepisach, koszty
podróży służbowych i diet.
2. Korzystający może pokrywać, na dotyczących pracowników zasadach określonych w odrębnych przepisach, także inne niezbędne koszty ponoszone przez wolontariusza, związane z wykonywaniem świadczeń na rzecz korzystającego.
3. Korzystający może pokrywać koszty szkoleń wolonatariuszy w zakresie wykonywanych przez nich świadczeń określonych w porozumieniu, o którym mowa w art. 44 ust. 1.
4. Wolontariusz może, w formie pisemnej pod rygorem nieważności, zwolnić korzystającego w całości lub w części z obowiązków wymienionych w ust. 1 pkt 3.
Art. 46.
1. Wolontariuszowi mogą przysługiwać świadczenia zdrowotne na zasadach przewidzianych w przepisach o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym.
2. Wolontariuszowi przysługuje zaopatrzenie z tytułu wypadku przy wykonywaniu świadczeń, o których mowa w art. 42, na podstawie odrębnych przepisów, z zastrzeżeniem ust. 3.
3. Wolontariuszowi, który wykonuje świadczenia przez okres nie dłuższy niż 30 dni, korzystający zobowiązany jest zapewnić ubezpieczenie od następstw nieszczęśliwych wypadków.
Art. 47.
Korzystający ma obowiązek
poinformować wolontariusza o przysługujących mu prawach i ciążących obowiązkach
oraz zapewnić dostępność tych informacji.
Art. 48.
Jeżeli porozumienie zawarte między
korzystającym, o którym mowa w art. 42 ust. 1 pkt 2 i 3, a wolontariuszem
dotyczy wydelegowania wolontariusza w celu wykonywania przez niego świadczeń na
terytorium innego państwa, na podstawie umowy międzynarodowej wiążącej
Rzeczpospolitą Polską, wolontariuszowi przysługuje prawo do świadczeń i pokrycia
kosztów ogólnie przyjętych w stosunkach danego rodzaju, chyba że umowy
międzynarodowe stanową inaczej.
Art. 49.
Wydatki na cele, o których mowa w
art. 45 ust. 1 i 3 oraz art. 46 ust. 3, stanowią:
1) koszty prowadzenia działalności statutowej organizacji pozarządowych oraz
podmiotów wymienionych w art. 3 ust. 3 jako korzystających;
2) koszty
korzystających, o których mowa w art. 42 ust. 1 pkt 2 i 3.
Art. 50.
Wartość świadczenia wolontariusza
nie stanowi darowizny na rzecz korzystającego w rozumieniu przepisów Kodeksu
cywilnego oraz przepisów podatkowych.
Art. 51.
Pierwsza kadencja Rady, o której
mowa w art. 35 ust. 1, trwa 2 lata.
Art. 52.
Rada Ministrów przedstawi Sejmowi
i Senatowi Rzeczypospolitej Polskiej w terminie do dnia 30 czerwca 2005 r.
sprawozdanie z działania ustawy za okres od dnia jej wejścia w życie do dnia 31
grudnia 2004 r.
Art. 53.
Ustawa wchodzi w życie na zasadach
określonych w odrębnej ustawie.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej:
A.
Kwaśniewski
.png)
Zaloguj przez Facebook
