Rezerwaty biosfery są to obszary o wyjątkowych walorach przyrodniczych, zawierające w swoim obrębie typy ekosystemów reprezentatywne dla najważniejszych biomów na świecie. Rezerwatem biosfery mogą stać się obszary, które już wcześniej uzyskały status obszaru chronionego i jednocześnie służą jako centra badań naukowych oraz dydaktycznych.
W strukturze rezerwatów biosfery zaznaczają się dwie wyraźne strefy: centralna, w obrębie której znajdują się przykłady naturalnych lub niewiele przekształconych ekosystemów, należących do jednej z wielkich stref biogeograficznych oraz buforowa, w której dozwolone jest prowadzenie gospodarki, w tym przekształcanie środowiska dla potrzeb badań i ruch turystyczny.
Do zadań rezerwatów biosfery należy:
Na świecie istnieje obecnie 285 rezerwatów biosfery w 110 krajach (wg stanu na 1 I 1990). W Polsce sieć rezerwatów biosfery tworzą: rezerwat przyrody Jezioro Łuknajno, parki narodowe - Babiogórski, Białowieski, Karkonoski, Słowiński i Tatrzański (wspólnie z parkiem po stronie słowackiej), a także Bieszczadzki, który wraz z parkami krajobrazowymi Doliny Sanu i Ciśniańsko-Wetlińskim stanowi część rezerwatu biosfery Karpaty Wschodnie.
Rezerwaty biosfery są zgłaszane przez rządy poszczególnych państw po spełnieniu określonych kryteriów oraz ustalonych warunków. Poszczególne rezerwaty UNESCO znajdują się w suwerennej kompetencji państw, w których są usytuowane.
Bory Tucholskie zawierają unikalne walory przyrodnicze, dlatego zostały zgłoszone do UNESCO. Różnorodność flory i fauny na prawie sześciuset tysiącach hektarów, to wymarzone miejsce na powstanie parku biosfery. Zakwalifikowanie się na listę UNESCO to nie tylko prestiż, ale również obecność w ogólnoświatowym systemie informatycznym. Agencja ONZ poszukuje też pieniędzy na wsparcie unikalnych miejsc uznanych za dziedzictwo kulturalne lub przyrodnicze. Znak UNESCO to dodatkowy magnes przyciągający turystów.
Wyjeżdżamy za granicę podziwiać piękno tamtejszej przyrody. A czy znane nam są rodzime widoki równie piękne o ile nie ładniejsze?