Nadrzędne zasady globalnego partnerstwa

Komisja Europejska przedstawiła 5 lutego 2015 roku  swoje poglądy na temat globalnych wysiłków, które będą potrzebne w celu eliminacji ubóstwa i zapewnienia zrównoważonego rozwoju. Komunikat w sprawie „globalnego partnerstwa na rzecz likwidacji ubóstwa i zrównoważonego rozwoju po 2015 r.” został przygotowany wspólnie przez wysoką przedstawiciel i wiceprzewodniczącą Federicę Mogherini, komisarza ds. współpracy międzynarodowej i rozwoju Nevena Mimicę oraz komisarza ds. środowiska, gospodarki morskiej i rybołówstwa Karmenu Vellę.
Uzgodniono go z pierwszym wiceprzewodniczącym Fransem Timmermansem, który odpowiada horyzontalnie za zrównoważony rozwój. W komunikacie tym nie tylko przedstawiono propozycje, w jaki sposób społeczność międzynarodowa powinna organizować swoje działania na rzecz realizacji celów zrównoważonego rozwoju, lecz również wskazano, jak UE i jej państwa członkowskie mogą przyczynić się do tych międzynarodowych wysiłków.
Rok 2015 ma kluczowe znaczenie dla zrównoważonego rozwoju na świecie. Poprzez przyjęcie agendy rozwoju po 2015 r., która zastąpi milenijne cele rozwoju, społeczność międzynarodowa zapewni odpowiedź na wyzwania stojące przed obecnym światem: likwidacji ubóstwa, zapewnienia zrównoważonego i sprzyjającego włączeniu społecznemu rozwoju dla obecnych i przyszłych pokoleń oraz zagwarantowania promowania i ochrony wszelkich praw człowieka i wartości podstawowych jako podstawy dla budowy stabilnych i zamożnych społeczeństw.
Przewodniczący Komisji Europejskiej stwierdził: „
- Rok 2015 będzie kluczowy dla społeczności międzynarodowej. Eliminacja ubóstwa i wprowadzenie świata na ścieżkę zrównoważonego rozwoju to nasze wspólne wyzwania. Realizacja tych celów leży również w naszym wspólnym interesie. UE nadal będzie konstruktywnie współdziałać ze swoimi partnerami w trakcie zbliżających się negocjacji i jest gotowa w pełni wywiązywać się ze swojej roli w realizacji tej agendy – mówi Jean-Claude Juncker, przewodniczący Komisji Europejskiej
Ramy te powinny być powszechne i obowiązywać wszystkich, w oparciu o partnerstwo między wszystkimi krajami oraz partnerstwo ze społeczeństwem obywatelskim i sektorem prywatnym. Wszystkie kraje powinny wnieść odpowiedni wkład w osiągnięcie globalnych celów i powinny być odpowiedzialne wobec swoich obywateli oraz społeczności międzynarodowej. Decydujące znaczenie będzie miało zaangażowanie polityczne na najwyższym szczeblu a udział we wdrażaniu agendy na okres po 2015 r. i odpowiedzialność za ten proces muszą wziąć kraje będące na wszystkich etapach rozwoju.
Partnerstwo to powinno opierać się na powszechnych wartościach, takich jak poszanowanie praw człowieka, dobrych rządów, praworządności, wspierania instytucji demokratycznych, integracji społecznej, niedyskryminacji i równouprawnienia płci. W komunikacie zwraca się uwagę na kluczowe kwestie, które powinny stanowić treść globalnego partnerstwa, między innymi: sprzyjające otoczenie polityczne, rozwój potencjału, mobilizacja i skuteczne wykorzystywanie krajowych i międzynarodowych finansów publicznych, optymalne wykorzystanie handlu i technologii, skorzystanie z pozytywnych skutków migracji, a także skutecznie wykorzystanie sektora prywatnego i zasobów naturalnych. W komunikacie podkreśla się również potrzebę stworzenia silnych ram monitorowania, rozliczalności i przeglądu na wszystkich poziomach.
Komunikat potwierdza poparcie Komisji dla apelu Sekretarza Generalnego ONZ, zgodnie z którym wszystkie kraje rozwinięte powinny osiągnąć cel ONZ wynoszący 0,7% ODA/DNB, a kraje o wyższym średnim dochodzie i kraje o gospodarkach wschodzących powinny zwiększyć swój wkład w międzynarodowe finansowanie publiczne i przyjąć w tym celu konkretne wartości docelowe i harmonogramy.
Komunikat będzie podstawą stanowisk UE w ramach przygotowań do trzeciej konferencji w sprawie finansowania rozwoju w Addis Abebie w lipcu 2015 r. oraz do szczytu ONZ dotyczącym okresu po 2015 r., który odbędzie się w Nowym Jorku we wrześniu 2015 r. Porozumienie w sprawie agendy po 2015 r. będzie mieć także znaczący wpływ na negocjacje w kontekście Ramowej konwencji Narodów Zjednoczonych w sprawie zmian klimatu.