W ubiegłym tygodniu zakończył obrady 13 Międzynarodowy Kongres Rzepakowy, który w tym roku odbywał się w Pradze. Obrady praskiego Kongresu toczyły się pod hasłem przewodnim ”Wydajność w produkcji i przerobie rzepaku”. Po zakończeniu części oficjalnej część roboczą Kongresu rozpoczął Thomas Mielke dyrektor „Global Oil World”.
Autor w swoim wykładzie inauguracyjnym pt. „Gwałtownie wzrastająca w przyszłych latach światowa zależność od zaspakajania popytu na rzepak i olej rzepakowy przeznaczony na cele spożywcze i paliwowe” podkreślił następujący w ostatnim okresie czasu rozwój rynku rzepaku i oleju rzepakowego w zakresie produkcji, spożycia oraz cen w Europie i na świecie.
Duże znaczenie dla tego procesu miał wzrost znaczenia produkcji biodiesla, na którego produkcję w roku 2010 zużyto 7 milionów ton oleju rzepakowego co stanowiło 70% całkowitego zużycia tego oleju w Unii Europejskiej.
Zdaniem T. Mielke rzepak i kanola nabierają w porównaniu do innych upraw roślin oleistych coraz większego znaczenia ze względu na wyższą zawartość oleju w nasionach, wyższy plon oraz atrakcyjne ceny i zyski jakie można uzyskać z 1 hektara.
Autor podkreślił konieczność dążenia do dalszego wzrostu plonów uzyskiwanych z tych upraw ze szczególnym uwzględnieniem znaczenia odmian mieszańcowych w tym procesie.
W Kongresie uczestniczyło ponad 900 osób reprezentujących naukowców i praktyków z 36 krajów Europy, Azji, Australii i obu Ameryk. Wśród delegatów na Kongres zdecydowanie dominowali przedstawiciele Chin i Indii. Polskę reprezentowało 37 osób, najwięcej z IHAR i IOR Poznań. Delegacja PSPO liczyła 3 osoby.
Kongres prowadził swoje obrady w 9 sekcjach problemowych.
Większość referatów i doniesień skoncentrowana była w sekcjach Genetyka i Hodowla oraz Ochrona Roślin. Pozostałe sekcje to: Zarządzanie Uprawą, Handel i Ekonomika, Jakość Środków Spożywczych, Jakość Pasz Rzepakowych, Biopaliwa na Bazie Oleju Rzepakowego, Procesy Przerobu i Rafinacji oraz Genomika i Biotechnologia.
W Sesji posterowej zaprezentowano 386 posterów.
Obserwacja obrad Kongresu pozwala na wyciągnięcie kilku wniosków dotyczących światowych aspektów i głównych kierunków badań w zakresie globalnej problematyki rzepakowej:
1.Rzepak coraz szybciej staje się rośliną wywierającą coraz większy wpływ na kształt światowego rynku roślin oleistych przy istnieniu potencjału zapewniającego dalszy wzrost jego produkcji,
2.Istnieje bardzo duże zainteresowanie rzepakiem naukowców i producentów z Azji w tym głównie z Chin, Indii oraz Korei Południowej,
3.Można zanotować wzrastające zainteresowanie uprawą rzepaku w Australii i w Argentynie, w której uwzględnia się możliwość zmniejszenia uprawy soi na rzecz zwiększenia uprawy rzepaku,
4.Wzrastające zainteresowanie nauki problematyką dotyczącą odmian „000” przy jednoczesnym nasileniu prac badawczych nad możliwościami zwiększenia znaczenia pasz rzepakowych w produkcji zwierzęcej,
5.Znaczny wzrost znaczenia problematyki fitopatologicznej w stosunku do dotychczas dominującej w uprawie rzepaku problematyki entomologicznej i herbologicznej.
Biorąc udział w pracach kilku różnych sekcji problemowych zauważyłem, że rozpatrując zagadnienia związane z produkcją rzepaku i oleju rzepakowego w skali światowej bardzo często autorzy wykładów czy doniesień, szczególnie z Kanady, USA czy z antypodów, utożsamiali lub zamiennie używali określenia rzepak i kanola.
Wyraźnie natomiast oddzielnie rozpatrywał te uprawy Thomas Mielke we wspomnianym już uprzednio wykładzie inauguracyjnym.
W tym miejscu pozostaje do rozważenia czy ze względu na czytelność danych statystycznych dotyczących wielkości produkcji nasion oraz oleju rzepakowego w wymiarze światowym i europejskim należy rozpocząć dyskusję nad potrzebą wprowadzenia oficjalnego rozróżnienia w statystyce rzepaku i kanoli.
Następny Kongres Rzepakowy odbędzie się za 4 lata w Kanadzie.
9371806
1
.png)
Zaloguj przez Facebook
