Modernizowane czy budowane od nowa chlewnie w większym stopniu pozwalają na uwzględnienie ekonomicznych i ergonomicznych warunków pracy jak i na ograniczenie negatywnych skutków produkcji zwierzęcej dla środowiska naturalnego. Jednym z poważniejszych problemów przy chowie trzody jest usuwanie odchodów i w zależności od zastosowanej technologii dzielimy je na dwie podstawowe: ściółkowe i bezściółkowe.
Tradycyjne systemy ściołowe są bardzo pracochłonne i większość rolników o większej skali produkcji przechodzi na technologię posadzek samooczyszczających się (samospławialnych), technologie bezściołowe lub na głęboką ściółkę.
Posadzki samospławialne poprzez ich nachylenie w dużym stopniu (8-10°) powodują samoczynne, przez poruszanie się zwierząt, przesuwanie obornika do kanału gnojowego.
Głęboka ściółka jest najczęściej stosowana w chowie tuczników w budynkach, które do tej pory miały inne przeznaczenie (stodoły, owczarnie itp.).
Technologie bezściółkowe ułatwiają usuwanie odchodów ale stwarzają problem prawidłowej utylizacji gnojowicy. Trzoda chlewna może być utrzymywana w tym systemie na podłogach pełnych lub ażurowych (rusztowych lub szczelinowych). Podłogi ażurowe muszą mieć odpowiednią szerokość szczelin i beleczek, dostosowaną do wieku zwierzęcia.
Tabela 1. Zalecane wymiary betonowych podłóg szczelinowych
|
Rodzaj zwierząt
|
Ciężar kg
|
Szerokość beleczek mm
|
Szerokość szczelin mm
|
|
Prosięta
|
7
7-30 |
> lub = 50
> lub = 50 |
8
< lub = 15 |
|
Warchlaki i tuczniki
|
30 -125
|
> lub = 80
(prop. UE > lub = 75) |
< lub = 17
(prop. UE < lub = 25) |
|
Lochy i loszki
|
-
|
> lub = 80
|
< lub = 30
|
.png)
Zaloguj przez Facebook
