Zawartość przyswajalnego magnezu w glebach Polski jest niska i wynosi od 1 do ponad 20 mg/100 g gleby. Objawy niedoboru magnezu bardzo często występują na młodych, płytko ukorzenionych roślinach ponieważ magnez bardzo często występuje w większych ilościach w warstwie podornej. Wynika to z tego, że magnez bardzo łatwo przemieszcza się w głąb gleby, zarówno w glebach lekkich jak i ciężkich.
Magnez pobierany jest przez rośliny w formie jonu Mg+2. Ponieważ pełni on w roślinach bardzo ważne i specyficzne role jego niedobór wpływa ujemnie na wzrost roślin, plon oraz jakość technologiczną. Magnez jest składnikiem chlorofilu i uczestniczy w procesie fotosyntezy, jest aktywatorem wielu procesów enzymatycznych i biochemicznych. Bierze udział w syntezie białek i tłuszczów, korzystnie wpływa na gromadzenie cukru w korzeniu. Magnez zmniejsza podatność na choroby, zwłaszcza na chwościk oraz stymuluje plonotwórcze działanie azotu.
W przypadku stwierdzenia niedoboru magnezu w glebach o niskim odczynie należy:
- zastosować nawozy wapniowo-magnezowe w celu odkwaszenia gleby
- wysiać nawozy magnezowe
- stosować dokarmianie dolistne wodnym roztworem siarczanu magnezu w fazie krytycznego zapotrzebowania (okres do zakrycia rzędów oraz w fazie dojrzewania)
W przypadku gdy objawy niedoboru występują na stanowisku o uregulowanym odczynie należy:
- wysiać klasyczne nawozy magnezowe
- zastosować nawozy podstawowe wzbogacone w magnez
- stosować dokarmianie dolistne wodnym roztworem siarczanu magnezu.
Ze względu na ruchliwość magnezu należy go stosować często ale w mniejszych ilościach.