W produkcji mięsa drobiowego wykorzystuje się szybko rosnące, wysoko wydajne odmiany genetyczne kurcząt i indyków rzeźnych. Piaki te powstały na drodze długoletniej selekcji ukierunkowanej na kilka wybranych cech produkcyjnych: tempo wzrostu, wykorzystanie paszy, ukształtowanie tuszki. Gwałtowny wzrost masy ciała i masy mięśni wysoko produkcyjnych ptaków przy nierównomiernym rozwoju całego organizmu niejednokrotnie prowadzi do zaburzeń metabolicznych i w konsekwencji wywiera często negatywny wpływ na zdrowotność i jakość mięsa brojlerów.
Kury zostały udomowione około 8 000 late temu. Ich dziki przodek Gallus gallus, czerwony kur dżungli, żyje do dziś w lasach południowo wschodniej Azji, dostarczając wielu cennych informacji odnośnie budowy, fizjologii czy wzorców zachowań u tego gatunku.
Udomowione ptaki wykorzystywano początkowo do walk kogutów. Już w czasach rzymskich kury hodowano także ze względu na mięso i jaja. Intensywną selekcję drobiu rozpoczęto w pierwszej połowie 20 wieku. Wtedy to wyodrębniły się wyraźnie dwa kierunki użytkowania kur: nieśny (produkcja jaj spożywczych) oraz mięsny (produkcja kurcząt rzeźnych). Do chwili obecnej selekcja kur mięsnych objęła ok. 70 pokoleń, w wyniku czego współczesne kurczęta osiągają ubojową masę ciała w coraz krótszym czasie. O ogromnym postępie jaki dokonał się w tej dziedzinie świadczy fakt, że w 1935 r. na uzyskanie 1,3 kg brojlera potrzeba było 13 - 14 tygodni odchowu, zaś ptaki te zużywały ok. 5,5 kg paszy na 1 kg przyrostu masy ciała. Dziś masę taką osiągają 4. tygodniowe kurczęta zużywając na 1 kg przyrostu 1,5 kg mieszanki (Nir, 2000).
.png)
Zaloguj przez Facebook
