Jednym z priorytetów Wspólnej Polityki Rolnej jest utrzymanie opłacalnej produkcji na obszarach o mniej korzystnych warunkach glebowych i klimatycznych, a także zachowanie kulturowej różnorodności społeczeństw państw członkowskich oraz kultywowanie lokalnych tradycji. Skutecznym instrumentem realizacji tych celów są przepisy dotyczące ochrony oryginalności produktów rolnych i żywnościowych ze względu na miejsce ich powstawania oraz tradycyjne metody ich wytwarzania i prezentacji na rynku.
Dzięki systemowi rejestracji, ochrony oraz kontroli produktów rolnych i artykułów spożywczych wytwarzanych tradycyjnymi metodami i pochodzących z określonego obszaru – który powstał w 1992 r. – nawet wyroby o najbardziej lokalnym lub regionalnym charakterze mogą być znane nie tylko na obszarze ich produkcji, ale także na terytorium całej Wspólnoty. System ten wspiera ich promocję, sprzedaż oraz obliguje do utrzymania ich wysokiej i niezmiennej jakości, a producentom zapewnia wyższe dochody. Nie można także pominąć oznaczeń geograficznych, nazw pochodzenia oraz świadectw szczególnego charakteru jako elementu konstruującego i wspierającego rozwój rynku wewnętrznego.
Wprowadzenie rozwiązań dotyczących ochrony produktów nadal wytwarzanych w określonym miejscu i zgodnie z techniką liczącą nawet kilkaset lat, nie byłoby do pomyślenia jeszcze pięćdziesiąt lat temu. Jednakże wpływ coraz bardziej nowoczesnych technologii przetwórstwa płodów rolnych oraz nadmierne użycie konserwantów i substancji dodatkowych w produkcji żywności przedłużających ich przydatność do spożycia i jednocześnie umożliwiających ich tanią produkcję w skali masowej (globalnej) spowodował konieczność ochrony produktów, których skala produkcyjna i czas powstawania narażone są na silną konkurencję. Produkcja lokalna jednak nadal charakteryzuje się silnym związkiem emocjonalnym wyrażanym zarówno przez pojedynczego konsumenta, jak i przez społeczeństwa państw członkowskich.
Dodatkowymi czynnikami, które zdecydowały o przyjęciu takich rozwiązań na poziomie wspólnotowym, jest z pewnością konieczność aktywizacji obszarów wiejskich w ramach całej Wspólnoty, a także znaczenie ochrony produkcji lokalnej lub regionalnej dla środowiska naturalnego, zwłaszcza zachowania jego różnorodności biologicznej.
Cechą charakterystyczną prawa wspólnotowego jest kategoryzowanie produktów co do zawartych w nich surowców oraz metod wytwarzania. Na tej właśnie podstawie powstały przepisy przewidujące szczególne rozwiązania przyjęte dla produktów rolnych i artykułów spożywczych bądź opartych na uprawach ekologicznych, bądź mających specyficzną jakość i wiążących się z określonym miejscem pochodzenia (produkty tradycyjne i regionalne), a także w ostatnich latach dopuszczających technikę genetycznej modyfikacji.
.png)
Zaloguj przez Facebook
