Osy rozpoznają swoje twarze

Kolejna cecha uważana za typowo ludzką znajduje odpowiednik w świecie zwierząt! Osy z gatunku Polister fuscatus potrafią rozpoznawać twarze swoich pobratymców – donosi ostatnie „Science”.  
Wspomniane osy, należące do podrodziny klecanek, mają mózg zbudowany zupełnie inaczej niż ludzki, w dodatku jest on milion razy mniejszy. Mimo to wykształcił się u nich mechanizm pozwalający rozróżnić twarze, który jest niezwykle podobny do występującego u człowieka. To unikalne przystosowanie zafascynowało biolog ewolucyjną Elizabeth Tibbetts i jej doktoranta.
 
We wcześniejszych eksperymentach udało im się dowieść, że osy Polister fuscatus reagują dużo bardziej agresywnie na wizerunki nieznanych sobie osobników niż na zdjęcia towarzyszy z jednego gniazda. W najnowszych badaniach badacze wykorzystali prosty labirynt w kształcie litery T. Na początku każdego z ramion wyświetlali dwa zdjęcia. Część z nich przedstawiała zdjęcia os tego samego gatunku, na innych widniały gąsienice, a pozostałe zawierały proste figury geometryczne. Osy mogły liczyć na nagrodę tylko wtedy, kiedy konsekwentnie wskazywały tylko wybrany obraz z wyświetlającej się na końcu ramion pary. Po 40 próbach spędzonych na nauce owady potrafiły rozróżnić zdjęcie właściwej osy, ale tylko jeśli nie zostało zmienione komputerowo. Za to z gąsienicami i geometrycznymi wzorami owady miały duży problem, choć to właśnie kontrastowe, wyraźnie odcinające się od tła kształty osy powinny widzieć najlepiej.
 
Co więcej, wystarczyło usunąć jeden detal z pyszczka znajomego owada, by jego twarz stała się dla bioracej udział w badaniach osy nierozpoznawalna. Według Tibbetts jest to niezbity dowód na to, że Polister fuscatus traktują twarze swoich pobratymców inaczej niż jakikolwiek inny przedmiot.
 
Po przetestowaniu innego gatunku osy stało się jasne, że tylko Polistes fuscatus radzi sobie z zadaniem. Wynika to prawdopodobnie ze specyficznej hierarchii panującej w gnieździe tych os – muszą one walczyć o swoją pozycję w społeczności. W takim otoczeniu niezwykle ważne jest to, by pamiętać, kogo już raz się stłukło, a z kim – dla własnego dobra – lepiej nie zadzierać...