Zbiorniki na gnojowicę

Pojemność zbiorników na gnojowicę powinna zapewniać możliwość magazynowania odchodów przez okres 6 miesięcy (182 dni). Przyjęto, że dobowa produkcja gnojowicy w przeliczeniu na l DJP wynosi 55 dm3. Przy obliczaniu pojemności zbiornika należy uwzględnić jeszcze około 10% rezerwy wprowadzając współczynnik 1,1.

55 dm3 x 182 dni = 10 010 dm3, tj. ok. 10 m3 x 1,1 = 11,0 m3/1 DJP

Zatem wymagana pojemność zbiorników do przechowywania gnojowicy powinna wynosić - 11,0 m3 na 1 DJP.

Tabela 6. Przeciętne ilości odprowadzanej gnojowicy z chlewni (wg Kutera 1994)

Kategoria zwierząt	Ilość odprowadzanej gnojowicy dm3/szt./dobę
	od - do	średnio
Prosięta do 60 dni Warchlaki do 4 miesięcy Tuczniki i loszki Maciory Knury	3-10 4-15 6-25 10-30 8-20	6,5 9,5 15,5 20,0 14,0

Podczas projektowania i budowy płyt obornikowych należy uwzględnić:
- ilość produkowanego obornika,
- sposób usuwania obornika z budynku inwentarskiego,
- sposób wybierania obornika z płyty obornikowej podczas wywożenia go w pole.

Ilość produkowanego obornika i sposób jego przechowywania decyduje bezpośrednio o wielkości płyty, natomiast jej lokalizacja i rozwiązanie konstrukcyjne uzależnione jest od sposobu usuwania obornika z płyty i z budynku inwentarskiego.

O ile to możliwe miejsce na przechowywanie obornika powinno być osłonięte od wiatru i możliwie jak najdłużej zacienione.

Płyta obornikowa może znajdować się na powierzchni terenu lub być zagłębiona. Może mieć ściany boczne ze wszystkich stron lub tylko z niektórych.

Niekiedy sposób usuwania obornika z budynku (szufla mecha­niczna. spychacz ciągnikowy, ładowarka czołowa, przenośnik zgarniakowy itp.) narzuca rozwiązanie płyty obornikowej.

Podczas budowy płyty obornikowej należy pamiętać o wykonaniu spadków w kierunku studzienki rewizyjnej w celu ułatwienia grawitacyjnego odpływu nadmiaru wód gnojowych.

Na płytach o dużej powierzchni same spadki płaszczyzny płyt nie wystarczą i należy wówczas wykonać rowek, którym wody gnojowe będą odprowadzane do studzienki rewizyjnej.

Usytuowanie stu­dzienek zbierających nadmiar płynów przy płytach o małej powierzchni ma mniejsze znaczenie.

Przy płytach o dużej powierzchni. studzienki powinny być sytuowane w środkowej części przy jednym z boków płyty.

Usytuowanie studzienek rewizyjnych zależy od tego czy wody gnojowe będą odprowadzane do odrębnego zbiornika, czy do zbiornika wspólnego z gnojówką.

Dla obsady wynoszącej do 30 DJP budowa odrębnego zbiornika na wody gnojowe jest niecelowa, natomiast powyżej 30 DJP należy już taką możliwość rozważyć.

Decyzja w tej sprawie powinna wynikać z konkretnych warunków lokalizacyjnych.