Warunki środowiskowe oraz odpowiednie i wykonane we właściwym czasie zabiegi uprawowe mogą w znacznym stopniu zapobiegać szkodom rzepaku powstającym podczas zimy.
Dobór gleb
Pod rzepak należy przeznaczać gleby żyzne, nie zakwaszone, bogate w próchnicę, o głębokiej warstwie ornej i odczynie zbliżonym do obojętnego - pH powyżej 6. Rzepak dobrze plonuje również na glebach lżejszych, pod warunkiem jednak, że są one w wysokiej kulturze i zasobne w składniki pokarmowe. Pod uprawę rzepaku nie nadają się gleby podmokłe i zakwaszone, suche piaski oraz torfy i mursze, na których rzepak wymarza.
Przedplon
Najlepszymi przedplonami dla rzepaku są rośliny wcześnie schodzące z pola, a więc: koniczyna i lucerna po pierwszym pokosie, mieszanki zbóż i roślin motylkowych zbierane na zielonkę, wczesne ziemniaki i wczesne grochy. Z braku dostatecznej ilości dobrych przedplonów można uprawiać rzepak po zbożach, wśród których najlepszy jest jęczmień ozimy i jary.
Nie należy uprawiać rzepaku po sobie, ponieważ zwiększa to zagrożenie występowania chorób, żerowania słodyszka i chowacza brukwiaczka oraz sprzyja rozmnażaniu się mątwika burakowego.
Uprawa roli
Ważnym elementem w uprawie rzepaku jest wykonanie podorywki i jej pielęgnacja, ułatwiające nie tylko wschody chwastów, ale także umożliwiające lepsze doprawianie roli. Podorywkę ścierniska wykonać na głębokość 5-8 cm i bezpośrednio po niej zastosować bronę. Wschodzące chwasty w miarę potrzeby niszczyć broną, a gleby zaperzone oczyszczać za pomocą kultywatorów sprężynowych i bron.
Orkę siewną wykonać na głębokość 20-22 cm, jak najwcześniej, aby rola mogła odleżeć. Doświadczenia wykazały, że w przypadku rzepaku spłycenie tej orki do 15 cm nie przynosi strat w plonowaniu.
Przed siewem glebę doprawić włóką i broną lub wałem strunowym z broną. Wierzchnia jej warstwa powinna być wyrównana, równomiernie spulchniona, bez brył, co zapewnia równy i płytki wysiew nasion, a tym samym szybkie wschody.
Po niezachwaszczonych ziemniakach i grochu podorywka jest zbędna. W celu wyrównania redlin dać bronę, a następnie wykonać orkę siewną, by okres osiadania warstwy ornej był jak najdłuższy.
W sytuacji, gdy orka siewna wykonywana jest zbyt późno, koniecznym jest użycie wału Campbella, który przyspieszy osiadanie warstwy zaoranej.
Obornik w ilości 200-300 dt/ha wskazany jest tylko po wcześnie schodzących z pola przedplonach. W przypadkach, kiedy nie jest to możliwe, lepiej jest uprawiać rzepak wyłącznie na nawozach mineralnych, obornik bowiem opóźnia naturalne osiadanie gleby, a w warunkach suszy pogłębia deficyt wilgoci. Pamiętać jednak należy, że w sytuacji tej, warunkiem uzyskania zadowalających plonów rzepaku jest intensywne nawożenie mineralne.
.png)
Zaloguj przez Facebook
