Koreańczycy nie chcą tłustej szynki

Korea Południowa chce kupować polską wieprzowinę i drób. Chętnych do współpracy było wielu, ale zgłosili się nieliczni.

Rynek koreański jest dla polskich zakładów bardzo atrakcyjny. Azjaci płacą na czas i interesują ich duże ilości elementów wieprzowych (karkówki, żeberek, boczku) oraz drobiu. Wojewódzkie inspektoraty weterynaryjne kilka tygodni temu rozesłały do zakładów mięsnych i drobiarskich informacje, że Korea Południowa chce kupować u nas mięso.

W województwie kujawsko-pomorskim działa 49 zakładów zajmujących się ubojem i przetwórstwem mięsa czerwonego oraz 10 - białego. Jedna trzecia z nich była zainteresowana eksportem do Korei. - O dziwo otrzymaliśmy tylko jedno zgłoszenie i sporo informacji z odmowami - mówi Konstanty Klusek z Wojewódzkiego Inspektoratu Weterynaryjnego w Bydgoszczy. - Nie wiem, dlaczego zakłady nie są zainteresowane eksportem do Korei. Część zakładów przesyłała zgłoszenia bezpośrednio do Głównego Inspektoratu Weterynarii, więc firm z Kujawsko-Pomorskiego może być nieco więcej. - Kilka dni temu wysłaliśmy listę do Korei - mówi Jacek Leonkiewicz , radca głównego lekarza weterynarii. - Jest na niej 39 polskich zakładów. 6 firm musi jeszcze nanieść poprawki, więc łącznie może to być 45 podmiotów. Leonkiewicz przyznaje, że nie jest to wiele. - Może nie wszyscy znają ten rynek i mają obawy - zastanawia się radca.

Witold Choiński, dyrektor biura Polskiego Związku Producentów, Eksporterów i Importerów Mięsa, twierdzi, że powody rezygnacji są zupełnie inne. - Zainteresowanie eksportem do Azji było bardzo duże, ale nie każdy zakład może spełnić wymagania Koreańczyków - twierdzi Choiński.Jakość polskiego mięsa jest bardzo różna. Wiele świń trafia z małych i średnich gospodarstw. Najlepszej jakości jest czasami zaledwie 10-20 procent mięsa, a Koreańczycy wymagają powtarzalności dostaw. Taką powtarzalność dostaw mogą zapewnić największe i najnowocześniejsze zakłady współpracujące z dużymi producentami żywca wieprzowego i drobiu. W przypadku wieprzowiny najbardziej poszukiwane przez Azjatów są elementy pozyskane ze zwierząt ras wysokomięsnych. Tymczasem w Polsce mali i średni rolnicy rzadko podejmują się ich produkcji. Wolą rodzime rasy, które choć są mniej delikatne (bardziej odporne na choroby i mniej płochliwe) łatwiej obrastają w tłuszcz.