Od dwóch lat kraje Unii Europejskiej realizują program tzw. otwartej koordynacji systemów emerytalnych, który m.in. ma ułatwiać zapobieganie wykluczeniu społecznemu osób starszych oraz ograniczać ryzyko narastania ubóstwa emerytów.
Gwałtowne starzenie się mieszkańców Europy powoduje, że wzrasta tzw.
współczynnik obciążenia demograficznego osobami starszymi, czyli relacja liczby
ludzi w wieku poprodukcyjnym do liczby ludności w wieku produkcyjnym. To z kolei
stanowi źródło zagrożenia dla stabilności systemów emerytalnych. Osoby
przechodzące na emeryturę będą otrzymywać niższe świadczenia, nie pozwalające na
utrzymanie osiągniętego poziomu życia. W skrajnych przypadkach może to
doprowadzić do wykluczenia społecznego osób starszych. Te zagrożenia
spowodowały, że na szczycie przywódców UE w marcu 2000 r. została przyjęta
Strategia Lizbońska, która będzie obowiązywała także Polskę od przyjęcia do Unii
(„GP” nr 126/2003)). Polska będzie musiała przygotować program modernizacji już
istniejącego systemu emerytalnego.
Jeżeli w całej Unii Europejskiej
ryzyko ubóstwa ludzi starszych obecnie jest podobne do skali zagrożenia ubóstwem
ludzi młodych, to w Grecji, Portugalii, Austrii, Irlandii oraz Belgii seniorzy
są w gorszej sytuacji. Szczególnie zagrożone ubóstwem są osoby powyżej 75 roku
życia oraz kobiety stanowiące większość w tej grupie.
Gwarancje
minimalnego dochodu dla ludzi starszych – w postaci minimalnych emerytur lub
innych świadczeń, istnieją we wszystkich krajach Unii
Europejskiej.
Koszty zapobiegania ubóstwu ludności w wieku
poprodukcyjnym mogą w przyszłości rosnąć, o ile dochody emerytów z istniejących
publicznych i prywatnych systemów nie będą wystarczające, a na to się
zanosi.
W wielu krajach UE już obniżono relację między wysokością
emerytur wypłacanych zliczonych z podstawowych systemów emerytalnych a poziomem
wynagrodzeń stanowiących podstawę ich wymiaru. We Włoszech i Szwecji wprowadzono
systemy o zdefiniowanej składce, bez gwarantowania wysokości świadczeń. We
Francji obniżono indeksację świadczeń, planowane jest także wydłużenie okresu
pracy będące podstawą kalkulacji emerytur. W Wielkiej Brytanii wprowadzono
indeksację emerytur na podstawie wskaźników zmian cen. Wszystkie te zmiany
spowodują spadek wysokości przyszłych świadczeń emerytalnych z systemów
podstawowych, jeśli nie ulegnie wydłużeniu okres zatrudnienia
ubezpieczonych.