ACQUIS COMMUNAUTAIRE – termin francuski używany do określenia praw i obowiązków wynikających z traktatów, prawa i regulacji Unii Europejskiej. (DOROBEK PRAWNY WSPÓLNOT EUROPEJSKICH)
ACQUIS POLITIQUE – odnosi się do praw i obowiązków państw członkowskich Unii Europejskiej, które wynikają ze współpracy państw członkowskich UE w ramach I filaru i II filaru UE, w tym z realizacji Wspólnej Polityki Zagranicznej i Bezpieczeństwa, a poprzednio Europejskiej Współpracy Politycznej. Współpraca w dziedzinie polityki zagranicznej ma charakter współpracy międzyrządowej, a nie integracji ponadnarodowej. Wynikająca z niej acquis politique jest słabiej rozwinięta niż acquis communautaire.
AGENDA 2000: NA RZECZ SILNIEJSZEJ I ROZSZERZONEJ UNII – szczegółowa strategia wzmacniania i rozszerzania Unii Europejskiej na początku XXI wieku, przygotowana z inspiracji Jacquesa Santera przez Komisję Europejską w 1997 roku. Dokument ten, zwany także Pakietem Santera, określa strategię wzmocnienia UE, wzrostu konkurencyjności, zmodernizowania kluczowych polityk, rozszerzenia UE, reform instytucjonalnych UE, reformy Wspólnej Polityki Rolnej, wzrostu zatrudnienia i poziomu życia oraz finansowania działalności UE z budżetu wspólnotowego w latach 2000-2006, w tym wydatków na cele strukturalne. Druga część dokumentu omawia dokładnie stan przygotowań do członkostwa jedenastu państw kandydujących i rekomenduje przystąpienie do negocjacji z Węgrami, Polską, Estonią, Czechami, Słowenią i Cyprem. Agenda 2000 została przyjęta na szczycie Rady Europejskiej w Berlinie w marcu 1998 roku.
AKCESJA (PRZYSTĄPIENIE) – kulminacja procesu, w którym państwa przyłączają się do Unii Europejskiej. Proces akcesji rozpoczyna się, gdy państwo przedkłada wniosek o przystąpienie do Unii Europejskiej na ręce przedstawiciela prezydencji Rady Unii Europejskiej. Następnie Rada prosi Komisję Europejską o opinię, która jest dokładną oceną prawdopodobnych politycznych i gospodarczych skutków członkostwa danego państwu w Unii Europejskiej. Rada może przyjąć lub odrzucić opinię Komisji. Jeśli Rada decyduje się na przyjęcie opinii, następnym krokiem są skomplikowane negocjacje akcesyjne pomiędzy państwami członkowskimi a państwem kandydującym, które obejmują również negocjacje między samymi państwami członkowskimi nad warunkami przystąpienia państwa trzeciego. Komisja działa jako mediator w obu rodzajach negocjacji oraz promuje rozwiązania najlepsze dla interesów Unii Europejskiej. Państwo kandydujące oraz Rada jednomyślnie przyjmują wyniki negocjacji. Prezydent Rady, Przewodniczący Komisji oraz przedstawiciel państwa kandydującego podpisują traktat akcesyjny. Proces akcesyjny nie kończy się na tym etapie, ponieważ następuje ratyfikacja traktatu akcesyjnego przez państwo kandydujące, państwa członkowskie oraz (od momentu wejścia w życie Jednolitego Aktu Europejskiego) przez Parlament Europejski. Wówczas państwo przystępuje do Unii Europejskiej. W dotychczasowych rozszerzeniach okres od złożenia wniosku o członkostwo do momentu przyjęcia obejmował od trzech do dziesięciu lat.
AKTY / INSTRUMENTY PRAWNE WSPÓLNOT EUROPEJSKICH – akty przyjmowane przez Radę Unii Europejskiej i Komisję Europejską, które mają różne formy: rozporządzeń, dyrektyw, decyzji, rekomendacji i opinii oraz postanowień Rady (trzy ostatnie nie mają mocy wiążącej).
ANTICI – grupa składająca się z urzędników państw członkowskich, którzy pod kierunkiem urzędnika reprezentującego prezydencję Rady Unii Europejskiej współpracują z Komisją Europejską i sekretariatem Rady w koordynowaniu propozycji aktów prawnych oraz przygotowują kalendarz spotkań COREPER-u.
AVIS – patrz OPINIA
A B C D E F G H I J K L M N O P R S T U W Y Z
.png)
Zaloguj przez Facebook
