W obliczu dynamicznych zmian na rynku surowców roślinnych, sektor paszowy w Europie przeżywa intensywną transformację. Rzepak i soja – dwa fundamentalne komponenty pasz białkowych – podlegają wyraźnym wahaniom cenowym, które wpływają na strategię żywienia zwierząt gospodarskich oraz rentowność produkcji.
Spadek zapasów śruty rzepakowej w Unii Europejskiej o ~2 mln ton skutkuje niedoborem na rynku paszowym.
Wysoka cena nasion rzepaku i ograniczenia w uprawach (m.in. efekty zmian klimatycznych i ograniczeń pestycydowych) przyczyniają się do spadku popytu.
Dzięki atrakcyjnym cenom i dostępności, soja staje się głównym wyborem producentów pasz.
18,5 mln ton śruty sojowej trafiło do UE w sezonie 2024/25, głównie z Argentyny, Brazylii i USA.
Ceny pasz mają bezpośredni wpływ na koszty hodowli bydła, trzody chlewnej i drobiu. Gdy ceny śruty sojowej spadają, producenci chętniej wykorzystują ją jako główny komponent diety zwierząt, poprawiając efektywność żywieniową i obniżając koszty jednostkowe. Natomiast ograniczenia w dostępności rzepaku wymuszają szukanie alternatywnych źródeł białka, często o gorszych parametrach.
Integracja alternatywnych źródeł białka (np. łubin, groch paszowy) może złagodzić skutki rynkowych wahań.
Stabilizacja rynku soi w Ameryce Południowej będzie kluczowa dla utrzymania dostępności pasz w UE.
Zrównoważone zarządzanie uprawami rzepaku w Europie powinno stać się priorytetem polityk rolnych, aby przywrócić równowagę w bilansie paszowym.
oprac, e-red, ppr.pl
.png)
Zaloguj przez Facebook
