W Holandii można liczyć na pracę w szklarniach, przy pielęgnacji ogrodów, w magazynach oraz na budowach, w Szwecji potrzebują personelu medycznego, w Portugalii inżynierów i informatyków.
W Holandii pracuje coraz więcej młodych ludzi z Polski, ale nadal popularna jest Szwecja. Polacy wyjeżdżają tam szczególnie w sezonie letnim, zbierając owoce leśne i truskawki. Najtrudniej o pracę w Portugalii.
Holandia
Holandia jest krajem rolniczym, największym na świecie eksporterem warzyw szklarniowych i cebul kwiatów. Młodzi Polacy zatrudniani są do prac w szklarniach, plantacjach, w szkółkach drzew i przy pielęgnacji ogrodów. Nadal popularne są wyjazdy w charakterze opiekunek do dzieci. Zdarza się możliwość zatrudnienia przy produkcji towarów przemysłowych, w magazynach oraz na budowach.
Osoby legitymujące się wyższym wykształceniem i znajomością języków obcych mogą dostać pracę w branży IT oraz elektronicznej. Stale poszukuje się pielęgniarek do domów opieki społecznej. Tutaj wymogiem jest 5 lat doświadczenia. Osobom zakwalifikowanym do wyjazdu proponuje się intensywny kurs języka niderlandzkiego. Istnieje możliwość podniesienia kwalifikacji zawodowych (do stopnia VIG uznawanego w UE).
Wizy nie wymaga się w wypadku przejazdów tranzytowych, pobytu turystycznego oraz służbowego nie dłuższego niż 3 miesiące. Trzeba pamiętać o półrocznej przerwie między ostatnim pobytem a kolejnym wjazdem do kraju. Polak mający zamiar pracować w Holandii, podczas przekraczania granicy musi okazać wizę z pozwoleniem na zatrudnienie. Jeżeli jest to praca sezonowa, załatwia ją pracodawca holenderski maksymalnie na 3 miesiące. O pozwolenie na pracę dłuższą należy samodzielnie starać się w Polsce. Pracodawca równolegle występuje o taką zgodę w tamtejszym urzędzie pracy. Może ją otrzymać, gdy wykaże, że na wakat nie znalazł pracownika ani w Holandii, ani w Unii.
Portugalia
Wciąż rośnie zainteresowanie napływową siłą roboczą w tym kraju. Do stałej i sezonowej pracy w Portugalii jeżdżą już Rosjanie, Ukraińcy i Rumuni. Rząd Portugalii rozważa możliwość zaniechania wprowadzania okresów przejściowych w dostępie do rynku pracy. Argumentem przeciwko podejmowaniu pracy w Portugalii jest odległość i wysokie koszty utrzymania. Niemniej jednak, wyżywienie i kwatery w wypadku pracy sezonowej załatwia na ogół pracodawca. Zarobki dla doświadczonych informatyków i inżynierów są niższe niż w Anglii czy Irlandii, pozwalają jednak spokojnie się tam utrzymać.
Na ogół w krajach UE wymaga się, by obcokrajowiec sam znalazł sobie pracodawcę i ten wystąpił o zgodę na zatrudnienie.
Nie podpisano jeszcze międzyrządowej umowy o swobodnej wymianie pracowników, dlatego też aby legalnie się zatrudnić, Polak musi sam znaleźć pracodawcę. Potencjalny szef przesyła do ambasady w Polsce kontrakt oraz pozwolenie z inspekcji pracy. Obcokrajowiec musi mieć zaświadczenia o niekaralności i dobrym stanie zdrowia. Po pozytywnym rozpatrzeniu wniosków można otrzymać wizę potwierdzającą zatrudnienie.
Szwecja
Polacy pracują głównie w ogrodnictwie i rolnictwie. Nadal popularne jest zbieranie owoców leśnych i truskawek. Wiele osób przyjeżdżających do Szwecji zatrudnia się do sprzątania. Szwedzi potrzebują także lekarzy i personelu medycznego. Wymagania są wysokie – II stopień specjalizacji, doświadczenie zawodowe (w wypadku osób z I specjalizacją – 5 lat), stabilna sytuacja życiowa, znajomość języka angielskiego lub szwedzkiego. Zakwalifikowane osoby są zapraszane na kursy języka zakończone egzaminem państwowym. Pierwsze pół roku pracy lekarza to niejako praktyka.
Notuje się zainteresowanie polskimi anestezjologami, rehabilitantami i wykwalifikowanymi pielęgniarkami. Lekarz w Szwecji zarabia równowartość 10–20 tys. zł; za dyżury zaś otrzymuje dodatkowe honorarium w wysokości minimum 100 proc. stawki godzinowej. Uzyskuje też ubezpieczenie i prawa emerytalne. Co ważne, także rodzina zatrudnionego ma pełne ubezpieczenie.
Polska nie podpisała ze Szwecją dwustronnej umowy o wzajemnym zatrudnieniu pracowników. Tamtejsze biura pośrednictwa pracy nie zajmują się obsługą obcokrajowców. Rozsądnym sposobem jest więc kontakt z potencjalnym pracodawcą albo pomoc ze strony znajomych. Przed wyjazdem do legalnej pracy należy uzyskać pozwolenie. Do wniosku załącza się pisemne potwierdzenie propozycji zatrudnienia przez szwedzkiego pracodawcę. Decyzję wydają Urząd Migracyjny i Urząd Pracy. Można zmienić pracodawcę w obrębie tej samej specjalności czy branży.
Wielu Polaków pracuje w Szwecji nielegalnie. Przed podjęciem decyzji o takim zatrudnieniu warto wziąć pod uwagę, że w razie wpadki grozi grzywna, deportacja oraz zakaz wjazdu do krajów grupy Schengen. W ubiegłym roku w Szwecji pojawiły się opinie, że powinien być to kraj tolerancyjny oraz otwarty dla poszukujących w nim zatrudnienia obcokrajowców. Były jednak także głosy, aby w maju przyszłego roku wprowadzić okresy przejściowe.
.png)
Zaloguj przez Facebook
