Utrata pracy, a stan psychiczny

Jak wygląda sytuacja na rynku pracy powszechnie wiadomo - jest bardzo trudna.

Wszyscy przyzwyczaili się do tego zjawiska, traktując je jako coś naturalnego, choć uciążliwego i przykrego. Większość z nas dobrze wie, że sam pracownik nie zawsze jest w stanie zapobiec zwolnieniu z pracy, a wszelkie starania o pozostanie na zajmowanym stanowisku stają się nieskuteczne, np. gdy zakład pracy ulega likwidacji. Każda sytuacja utraty pracy jest szokiem.

Im większą wartość miała dla nas praca i im bardziej niespodziewanie przyszło wypowiedzenie, tym poczucie straty dotyka nas mocniej.
Praca stanowi źródło utrzymania i zapewnia stabilność życiową. Dlatego jej utrata jest bolesna i narusza normalną egzystencję człowieka.
Niektórych utrata pracy pozbawia sensu życia, zwłaszcza wtedy, gdy stwarzała możliwość rozwoju, dokształcania czy kontaktów z innymi ludźmi. Ma fatalny wpływ na psychikę. Dekomponuje dotychczasowy układ wartości. Powoduje frustrację i niepewność.Wzrasta poczucie bezsilności, lęku, niskiej samooceny, pojawia się przygnębienie.

W rezultacie następuje załamanie się i depresja, prowadzące do utraty poczucia własnej wartości i bezpieczeństwa. Jedynie od umiejętności radzenia sobie ze stresem, od przekonań i zrównoważenia emocjonalnego, będzie zależało, jak dalej poradzimy sobie z utratą pracy.

Najlepiej przyjąć zasadę, w myśl, której nie ma porażek, są tylko doświadczenia, z których należy wyciągnąć wnioski.