Rolnictwo unijne od dawna wspiera politykę zachowania zasady bezpieczeństwa żywnościowego także w krajach spoza Unii. W ostatnich ośmiu latach UE na walkę z głodem w Afryce wydała 3,1 mld euro. Czy wydała je efektywnie? W Afryce nadal ok. 30% ludzi cierpi z powodu głodu. Może gdzieś pojawiły się błędy?
Bezpieczeństwo żywnościowe od dawna pozostaje problemem światowym. Szacuje się, że głodu doświadcza miliard ludzi na świecie. Bezpieczeństwo żywnościowe to sytuacja, w której wszyscy ludzie cały czas mają fizyczny, społeczny i ekonomiczny dostęp do bezpiecznej i pożywnej żywności wystarczającej do zaspokojenia ich potrzeb żywieniowych oraz preferencji w zakresie aktywnego i zdrowego życia. Niestety jest z tym spory problem w Afryce Subsaharyjskiej, gdzie w 2010 r. z powodu głodu cierpi 239 mln osób, tj. 30% ogólnej liczby ludności.
W latach 2002-2010 UE przeznaczyła łącznie ponad 3,1 mld euro na interwencje w dziedzinie bezpieczeństwa żywnościowego w Afryce. Europejski Trybunał Obrachunkowy postanowił ocenić, czy pomoc rozwojowa udzielana przez UE na rzecz Afryki Subsaharyjskiej jest skuteczna – czy odpowiada potrzebom i priorytetom krajów oraz czy interwencje UE są skuteczne. Kontrola ta skoncentrowana była na bezpośredniej pomocy rozwojowej UE w trzech wymiarach bezpieczeństwa żywnościowego, tj.: dostępności żywności, dostępu do niej oraz jej wartości żywieniowej.
Po zakończeniu analizy Trybunał stwierdził, że pomoc UE na rzecz bezpieczeństwa żywnościowego w Afryce Subsaharyjskiej jest w przeważającej mierze skuteczna. Ale w kilku obszarach istnieją jednak możliwości znacznej poprawy. Mimo że Komisja skoncentrowała pomoc na krajach o największej liczbie niedożywionej ludności, nie wzięła pod uwagę możliwości udzielania wsparcia w innych krajach, w których również występuje chroniczny brak bezpieczeństwa żywnościowego.
Ponadto instrument żywnościowy, ustanowiony w celu podejmowania działań w związku ze skutkami kryzysu cen żywności w latach 2007 2008, nie był przewidziany do rozwiązywania problemu długoterminowej niestabilności cen żywności. Pomoc UE jest właściwie ukierunkowana na potrzeby i priorytety w zakresie dostępności żywności. Komisja nie położyła jednak odpowiedniego nacisku na żywienie.
Wyznaczane w ramach interwencji cele często nie są często zbyt ambitne. Jedynie w połowie przypadków można oczekiwać, że interwencje będą miały trwały charakter.
.png)
Zaloguj przez Facebook
