Liliputas w rejestrze CHOG

FAMMU/FAPA podała, że w dniu 25 lutego 2015 r. w Dzienniku Urzędowym UE ukazało się rozporządzenie Komisji (UE) nr 2015/283 z dnia 24 lutego br. wpisujące do rejestru Chronionych Oznaczeń Geograficznych (ChNP) nazwę „Liliputas".

Jest to to domowej roboty tłusty (50 % w suchej masie), półtwardy ser o walcowatym kształcie i zaokrąglonych krawędziach. Jego wysokość wynosi 7,5-13 cm, średnica 7-8,5 cm, waży 0,4-0,7 kg. Ser charakteryzuje się gładką skórką bez grubej warstwy pod spodem, od zewnątrz pokryta warstwą parafiny/polimeru. Posiada świeży smak i?aromat charakterystyczny dla sfermentowanego sera. Może on być dość ostry i słonawy.

Ser wytwarzany jest z pasteryzowanego, znormalizowanego mleka krowiego poprzez koagulację mleka i późniejsze przetworzenie otrzymanego koagulatu poprzez owinięcie masy serowej w bawełnianą serwetkę i umieszczenie jej w tradycyjnych cylindrycznych formach. Ser dojrzewa co najmniej przez miesiąc, wystawiony na działanie mikroflory wewnętrznej i powierzchniowej, a dokładnie mikropleśni Penicillium pallidum Smith, która w naturalny sposób rośnie w piwnicach, w których dojrzewa na zdefiniowanym obszarze geograficznym. Nazwa sera, „Liliputas", związana jest z jego wielkością oraz faktem, że jego właściwości organoleptyczne kształtowane są przez dojrzewanie w niewielkich krążkach i obecność mikropleśni. Ser „Liliputas" produkowany jest w miejscowości Belvederis, niewielkiej litewskiej wiosce w gminie Jurbarkas, leżącej w parku regionalnym Panemune, na prawym brzegu rzeki Nemunas, 1 km na zachód od miejscowości Seredžius.

W świadomości publicznej miejscowość Belvederis, kolebka litewskiego serowarstwa, kojarzona jest bezpośrednio z niezrównanym serem „Liliputas", który wytwarzany jest według niezmienionej od 1958 r. receptury. Rejestracja nazwy „Liliputas" w unijnym rejestrze ChOG budziła wiele kontrowersji, sprzeciw wyraziła strona polska. Twierdzono m.in. że określenie „liliput" jest powszechnie używane w Polsce w odniesieniu do produktów charakteryzujących się małym rozmiarem i stosuje się go również do sera.

Sery pod nazwą „liliput" były zgodnie z prawem produkowane i wprowadzane do obrotu w Polsce od 1971 r. Ponadto polski ser „liliput" posiada cechy, wygląd i wielkość podobne do litewskiego sera „Liliputas". Sprzeciwiająca się strona sugerowała, że „liliput" i „Liliputas" to podobne produkty noszące nazwy rodzajowe. W związku z tym rejestracja nazwy „Liliputas" jako chronionego oznaczenia geograficznego może uniemożliwić polskim producentom wprowadzanie do obrotu sera „liliput" lub, stosowanie nazwy „liliput" w odniesieniu do sera. Jednak pomimo zarzutów przedstawionych przez sprzeciwiającą się stronę podjęto decyzję o rejestracji nazwy „Liliputas" jako chronione oznaczenie geograficzne.