Jak zapobiegać występowaniu w mleku zwiększonej ilości komórek somatycznych /LKS/?

Przetwórcy i konsumenci stawiają producentom mleka coraz większe wymagania jakościowe. W mleczarstwie, poziom komórek somatycznych (LKS) zawartych w mleku decyduje o określeniu jego klasy. W mleku klasy ekstra dopuszczalny ich poziom to 400 tysięcy w 1mililitrze. Komórki somatyczne to obumarłe komórki tkanki gruczołowej oraz leukocyty, które w czasie udoju przechodzą do mleka. Właśnie ich liczba określa jakość surowca. Występowanie nadmiernej ilości tych komórek w mleku świadczy o stanie zapalnym wymienia – mastitis. Stan zapalny wymienia niekorzystnie wpływa na jakość produktów wytwarzanych z mleka, gdyż obniża się w nich zawartość tłuszczu i laktozy, niszczona jest kazeina - podstawowe białko niezbędne do produkcji serów, wzrasta ilość wolnych kwasów tłuszczowych, co utrudnia przebieg dojrzewania serów, a zwiększona zawartość sodu i chloru nadaje mleku słonawy smak.

Liczba komórek somatycznych zmienia się w zależności od wieku krowy, pory roku, okresu laktacji, występowania rui, jednak należy pamiętać, że najczęściej jest ona miernikiem źle przeprowadzonego udoju lub zapalenia strzyków. Niestety, nie wszyscy rolnicy spełniają podstawowe warunki zapewniające produkcję mleka wysokiej jakości. A ich rola, jako producentów mleka jest najważniejsza w całym procesie wytwarzania przetworów mlecznych – są oni odpowiedzialni za uzyskanie wysokiej jakości surowca. Wartości mleka po wydojeniu nie da się poprawić żadnymi zabiegami, w najlepszym wypadku producent może starać się ją utrzymać. Nieodpowiednia jakość mleka to dla rolnika przede wszystkim problem ekonomiczny – punkty skupu, mleczarnie znacznie obniżają ceny skupowanego surowca niższej jakości zmniejszając rentowność całej produkcji. Jedynie sprzedaż mleka klasy ekstra umożliwia rolnikowi osiągnięcie opłacalności produkcji. Oczywiście na ocenę wartości produktu wpływa wiele parametrów, chociażby zawartość białka, tłuszczów, ogólna ilość bakterii, ale szczególnym problemem dla hodowców jest utrzymanie odpowiedniej liczby komórek somatycznych w mleku.

Norma fizjologiczna wynosi około 200 tysięcy komórek LKS w 1 ml. Im więcej znajduje się tych komórek w badanej próbce, tym niższą cenę osiąga surowiec. Podwyższone wartości tego parametru świadczą o tym, że organizm krowy nie funkcjonuje prawidłowo.

LKS zmienia się w zależności od wielu czynników, także tych, na które producent nie ma dużego wpływu: W okresie letnim na ogół występuje podwyższenie zawartości komórek somatycznych, co spowodowane jest wysoką temperaturą, podrażnieniami wywołanymi ukąszeniami owadów oraz urazami wymion, do których dochodzi podczas wypasania; Z wiekiem zwierzęcia zwiększa się ilość LKS, gdyż wraz z kolejnymi laktacjami rośnie ilość złuszczających się komórek nabłonka wymienia; W okresie laktacji występuje wzrost LKS, co wynika z fizjologii zwierzęcia i jest zjawiskiem całkowicie normalnym; Bardzo często wzrost tego parametru zauważa się także bezpośrednio przed zasuszeniem, co wcale nie musi być związane z występowaniem jakiegokolwiek czynnika chorobotwórczego; Okres rui, to okres, w którym standardowo wzrasta liczba komórek somatycznych w mleku;

Jednak eliminując powyższe czynniki, związane przede wszystkim z fizjologią zwierzęcia problem zbyt dużej ilości LKS można niwelować dzięki odpowiednim zabiegom. Niestety, podwyższona wartość tego parametru często wynika z nieodpowiedniej higieny i dbałości o bydło oraz z wyboru złego sposobu żywienia bydła mlecznego.

Bardzo ważnym czynnikiem determinującym jakość mleka jest utrzymanie obory w należytej czystości.

Jeżeli dój przeprowadzany jest na stanowiskach, przed jego rozpoczęciem trzeba usunąć nagromadzony obornik i podścielić suchą i czystą ściółkę. Czysta ściółka pozwoli na utrzymanie czystych wymion. Należy również pamiętać o przewietrzeniu obory przed udojem.. Punktualność doju także wpływa na jakość mleka. Nieregularne rozpoczynanie doju lub jego opuszczenie powoduje obniżenie mleczności, może nawet doprowadzić do stanów zapalnych gruczołu mlekowego. Należy, zatem przestrzegać regularnych pór udoju. Bakterie, które wywołują schorzenia wymion, mogą być przenoszone także za pomocą niedomytych rąk, brudnych ścierek i odzieży roboczej oraz rzadko zmienianego płynu dezynfekcyjnego. Czynniki te powodują również wtórne zanieczyszczenie mleka bakteriami, pogarszając jego jakość. Dlatego bardzo ważne jest, aby utrzymywać odpowiednią higienę udoju. Nie należy zapomnieć o utrzymaniu aparatu udojowego w należytej czystości chociażby stosując we właściwych ilościach środki myjące. Warto pamiętać także o stosowaniu przeddajania, czyli usunięcia kilku strug mleka z każdego strzyka przed rozpoczęciem właściwego dojenia. Ten zabieg ma za zadanie usunięcie bakterii ze strzyków, ponieważ najwięcej bakterii zawiera pierwsza partia mleka. Kolejną ważną czynnością, którą należy zastosować przed udojem to mycie strzyków specjalnym środkiem dezynfekującym lub przeprowadzenie kąpieli w roztworze tego preparatu przed założeniem przyrządu udojowego. Podczas mycia i osuszania wymienia powinno się przeprowadzić jego masaż, co przygotuje zwierzę do udoju. Poubdojowa dezynfekcja strzyków jest równie ważna - unieszkodliwia większość czynników chorobotwórczych, jakie zostały na skórze wymienia po doju oraz zapewnia ochronę gruczołu mlekowego.

Należy raz jeszcze podkreślić, że ilość LKS i bakterii w mleku zależy od higieny doju, dlatego tak ważnym czynnikiem determinującym jakość mleka jest zachowanie odpowiedniej higieny obory, zwierząt, dojarek, zbiorników chłodzących oraz całego procesu pozyskiwania mleka.

Kolejnym ważnym elementem mającym wpływ na ilość LKS w mleku jest odpowiedni system żywienia. Ogromne znaczenie w profilaktyce zapalenia gruczołu mlekowego ma wybór odpowiedniej diety dla bydła mlecznego. Przyczyną wzrostu LKS mogą być takie błędy, jak:
Skarmianie pasz złej jakości - spleśniałych, przemarzniętych;
Radykalne zmiany sposobu żywienia, nie uwzględniające fizjologii zwierząt;
Zadawanie pasz źle zbilansowanych, zwłaszcza pod kątem energii;
Skarmianie mieszanek ubogich w mikro i makroelementy, co obniża odporność zwierząt na drobnoustroje chorobotwórcze;
Nie zapewnienie krowom stałego dostępu do świeżej, czystej wody;

Zapobieganie podwyższaniu liczby komórek somatycznych w mleku jest najłatwiejszą i najtańszą metodą postępowania. Pomocnym może być specjalistyczny dodatek witaminowo-mineralny Bestermine Somi. Odpowiednio dobrany skład witaminowo-mineralny redukuje i utrzymuje na niskim poziomie LKS. Bestermine Somi chroni wątrobę przed otłuszczeniem, a szczególnie zwiększenie odporności krów i poprawę parametrów rozrodu.

W przypadku znacznego podwyższenia LKS w mleku doskonale sprawdza się w terenie mieszanka witaminowo-mineralna Bestermine Somi-Extra. Produkt zawiera nowatorską formułę, której celem jest pobudzenie działania makrofagów do likwidacji składników morfotycznych krwi (zwiększenie systemu odpornościowego organizmu).

Przy zwalczaniu mastitis trzeba pamiętać nie tylko o zapewnieniu higieny wymienia i pozyskiwania mleka, ale też o stosowaniu pełnej terapię i profilaktyki w okresie zasuszania oraz bezzwłocznie leczyć kliniczne postaci mastitis, a w przypadku pojawienia się zapalenia gruczołu mlekowego natychmiast odizolować chore osobniki od reszty stada.

Podsumowanie: Profilaktyka i eliminowanie problemu podwyższonego poziomu komórek somatycznych w mleku:

Identyfikacja problemu:

• regularna kontrola wyników próbnego udoju, identyfikacja krów, u których występuje niepokojąco wysoki poziom komórek somatycznych;
• pobranie od krów dających mleko o podwyższonym parametrze LKS próbek na posiewy, wykonanie antybiogramów i identyfikacja właściwych szczepów bakterii;
• podział zidentyfikowanych drobnoustrojów w zależności od stopnia zagrożenia i sposobu przemieszczania się;

1.streptococcus agalactiae
2.staphylococcus aureus
3.streptococcus dyslactiae
4.streptococcus uberis
5.escherihia coli

Higiena doju

• krowy chore należy doić jako ostatnie, by nie dopuścić do przenoszenia się bakterii na pozostałe osobniki, natomiast pierwiastki doić jako pierwsze;
• używać ściereczek do czyszczenia wymion dla każdej sztuki oddzielne, a przy chorych sztukach oddzielne również na każdy strzyk;
• starać się osuszać strzyki po czyszczeniu i używać do osuszania strzyków suchych ściereczek
• dipping po doju – preparaty błonotwórcze, mające na celu odkażenie, pielęgnację oraz regenerację skóry strzyków.
• przez pół godziny po zakończeniu doju nie pozwalać krowom kłaść się;
• utrzymywać urządzenia udojowe w należytej higienie, używając do ich dezynfekcji odpowiednich środków, przeprowadzać okresowe przeglądy dojarek, wymieniać gumy strzykowe, co pół roku;

Higiena legowisk:

• stosować okresowo wapno gaszone na część legowiskową, szczególnie na tylne części legowisk (pod ściółkę);
• stosować w miarę możliwości dużo świeżej dobrej słomy, „czystej”, bez grzybów (np. przechowywanej pod przykryciem);

Żywienie

• nie stosować w żywieniu przegrzanych i nadpsutych kiszonek i siana ;
• stosować dobrze zbilansowaną dawka pokarmową;
• podawać specjalistyczne dodatki mineralno-witaminowe wspomagające walkę z problemem najlepiej Bestermine Somi, który zapewnia poprawę mechanizmów obrony przed infekcją;

Selekcja

• brakowanie najbardziej problematycznych sztuk, szczególnie w przypadku nosicielek gronkowca złocistego (staphylococcus aureus);
• selekcjonowanie stada remontowego, nie należy zostawiać do odchowu cieliczek, których matki miały tendencje do podwyższonego poziomu komórek somatycznych w mleku;

Pozostałe czynniki

• stosowanie autoszczepionek;
• stosowanie ochrony antybiotykowej w okresie zasuszenia;