KOKCYDIOZA CIELĄT
(Coccidiosis)
PRZYCZYNY
Choroba spowodowana inwazją chorobotwórczych gatunków kokcydii, w Polsce
najczęściej Eimeria bovis i Eimeria zürni.
OBJAWY KLINICZNE
Najbardziej wrażliwe są cielęta i młode bydło w wieku do 1,5 roku. Początkowo
obserwuje się biegunkę ze śluzem w kale, a następnie biegunkę z krwią w
kale. Występują też krwawienia z odbytu, jego wypadnięcie. Ciepłota ciała
zwykle w normie, tętno przyspieszone. Mogą występować objawy morzyskowe.
Cielęta są osłabione, mają zwiększone pragnienie, przy ostrej postaci
pojawiają się objawy niedokrwistości. Przy krwawej biegunce szybko pogarsza
się stan ogólny cieląt i padają już po 1-2 dniach trwania choroby. Przy
przewlekłej kokcydiozie u dużej liczby cieląt obserwuje się objawy charłactwa.
ZMIANY ANATOMOPATOLOGICZNE
Zapalenie jelit różnego stopnia i charakteru, wybroczyny w błonie śluzowej,
krwawa treść jelit, martwica błony śluzowej jelit.
POMOCNICZE BADANIA LABORATORYJNE
Badanie koproskopowe w celu wykrycia w kale oocyst kokcydii.
LECZENIE
Sulfatyf 0,12 g/kg m.c., Sulfadimidina 0,14 g/kg m.c., Amprolium 10 mg/kg m.c.,
przez 3-5 dni. W przypadku biegunki płyny i elektrolity – Alvusan, Solfin,
Elektrolitowet w ilościach zależnych od stopnia odwodnienia.
ZAPOBIEGANIE l ZWALCZANIE
Utrzymanie właściwej higieny w cielętnikach, oddzielny wypas bydła młodego
i starszego, odosobnienie i leczenie chorych zwierząt; w przypadku wystąpienia
kokcydiozy u większej liczby zwierząt podanie profilaktyczne kokcydiostatyków.
Usuwanie obornika i częsta dezynfekcja w pomieszczeniach stad zagrożonych i
chorych – Oocide. Pojenie wodą wodociągową, unikanie kałuż, stojących
zbiorników wody, mokrych pastwisk.
na podstawie: "Wybrane choroby bydła", Jacek Sikora
.png)
Zaloguj przez Facebook
