KOKCYDIOZA CIELĄT 

KOKCYDIOZA CIELĄT 
(Coccidiosis)

PRZYCZYNY
Choroba spowodowana inwazją chorobotwórczych gatunków kokcydii, w Polsce najczęściej Eimeria bovis i Eimeria zürni.

OBJAWY KLINICZNE
Najbardziej wrażliwe są cielęta i młode bydło w wieku do 1,5 roku. Początkowo obserwuje się biegunkę ze śluzem w kale, a następnie biegunkę z krwią w kale. Występują też krwawienia z odbytu, jego wypadnięcie. Ciepłota ciała zwykle w normie, tętno przyspieszone. Mogą występować objawy morzyskowe. Cielęta są osłabione, mają zwiększone pragnienie, przy ostrej postaci pojawiają się objawy niedokrwistości. Przy krwawej biegunce szybko pogarsza się stan ogólny cieląt i padają już po 1-2 dniach trwania choroby. Przy przewlekłej kokcydiozie u dużej liczby cieląt obserwuje się objawy charłactwa.

ZMIANY ANATOMOPATOLOGICZNE
Zapalenie jelit różnego stopnia i charakteru, wybroczyny w błonie śluzowej, krwawa treść jelit, martwica błony śluzowej jelit.

POMOCNICZE BADANIA LABORATORYJNE
Badanie koproskopowe w celu wykrycia w kale oocyst kokcydii.

LECZENIE
Sulfatyf 0,12 g/kg m.c., Sulfadimidina 0,14 g/kg m.c., Amprolium 10 mg/kg m.c., przez 3-5 dni. W przypadku biegunki płyny i elektrolity – Alvusan, Solfin, Elektrolitowet w ilościach zależnych od stopnia odwodnienia.

ZAPOBIEGANIE l ZWALCZANIE
Utrzymanie właściwej higieny w cielętnikach, oddzielny wypas bydła młodego i starszego, odosobnienie i leczenie chorych zwierząt; w przypadku wystąpienia kokcydiozy u większej liczby zwierząt podanie profilaktyczne kokcydiostatyków. Usuwanie obornika i częsta dezynfekcja w pomieszczeniach stad zagrożonych i chorych – Oocide. Pojenie wodą wodociągową, unikanie kałuż, stojących zbiorników wody, mokrych pastwisk.

na podstawie: "Wybrane choroby bydła", Jacek Sikora