CHLAMYDIOZA

CHLAMYDIOZA
(Chlamydiosis)

PRZYCZYNY
Choroba zakaźna i zaraźliwa, zwana również epizootycznym ronieniem bydła, spowodowana zakażeniem drobnoustrojami z rodzaju Chlamydia.

OBJAWY KLINICZNE
Ronienie w różnych okresach ciąży, najczęściej od 5 do 9 miesiąca. Poronione płody są martwe lub żywe, jednak te ostatnie zazwyczaj w krótkim czasie padają. Poronienia nie powodują wyraźnie zaznaczonej niepłodności w stadzie krów. U buhajów obserwuje się zapalenie jąder ze znacznym powiększeniem ich objętości. Sporadycznie chlamydia mogą powodować zapalenie rogówki, mózgu i rdzenia oraz oskrzeli i płuc.

ZMIANY ANATOMOPATOLOGICZNE
U poronionych płodów obrzęk tkanki podskórnej, zwiększona ilość płynu w jamie otrzewnowej, obrzęk i zwyrodnienie narządów wewnętrznych, szarożółte ogniska martwicowe na powierzchni wątroby, zwyrodnienie mięśnia sercowego. Błony płodowe obrzękłe, w ostrych przypadkach liścienie z ogniskami martwicy.

POMOCNICZE BADANIA LABORATORYJNE
Badanie bakteriologiczne w celu wyosobnienia zarazka z poronionych płodów, łożyska, nasienia. Badanie odczynem immunofluorescencji. Badanie serologiczne metodą OWD.

LECZENIE
Antybiotyki – Biotyl 200 2-5 ml/kg m.c. w ostrej postaci chlamydiozy u buhajów. Zapobieganie ronieniom przez stosowanie antybiotyków mało skuteczne.

ZAPOBIEGANIE l ZWALCZANIE
Ze względu na występowanie chlamydiozy, szczególnie w stadach o niekorzystnych warunkach żywienia i utrzymania, ważne jest zapewnienie zwierzętom właściwych warunków środowiska. Odosobnienie stad i poszczególnych zwierząt w przypadku wystąpienia ronień na tle chlamydiozy. Niedopuszczanie do rozrodu buhajów, u których w nasieniu stwierdza się chlamydia. Niedopuszczanie do kontaktu bydła z owcami, które często są nosicielami chlamydii.

na podstawie: "Wybrane choroby bydła", Jacek Sikora