Ochrona środowiska to przede wszystkim dbałość o prawidłowe składanie i zagospodarowanie odchodów zwierzęcych oraz przechowywanie niektórych pasz, jak np. kiszonki. Zarówno przepisy UE, jak i prawodawstwo polskie (ustawa o nawozach i nawożeniu) obligują posiadacza zwierząt do stworzenia systemu zagospodarowania odchodów w sposób nie zagrażający środowisku naturalnemu.
Obiekty i urządzenia do składowania oraz przechowywania odchodów
zwierzęcych
Obiekty i urządzenia służące do składowania i
przechowywania odchodów zwierzęcych powinny być nieodłącznie związane z
budynkami inwentarskimi. Rodzaj i wielkość (pojemność) tych obiektów i urządzeń
zależą od systemu utrzymania zwierząt i wynikającej z tego: postaci odchodów
(obornik, gnojówka, gnojowica), ilości produkowanych odchodów, ilości stosowanej
ściółki oraz okresu przechowywania odchodów.
Lokalizacja płyt
obornikowych i zbiorników
Gnojownie oraz zbiorniki na gnojówkę i
gnojowicę powinny być usytuowane (wg IMUZ Falenty) poza podwórzem gospodarskim,
najlepiej z jego północnej lub północno-wschodniej strony, w miejscu zacienionym
i osłoniętym od wiatrów. Miejsca na gnojownię powinny być równe, nie zalewane
przez wody deszczowe, przy poziomie wody gruntowej min. 1,5 m.
Ściśle
określone rozporządzeniem Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej wymagane
odległości przy lokalizacji płyt obornikowych oraz zbiorników na działce
siedliskowej wynoszą:
a) dla zbiorników zamkniętych (mierzone od pokryw i
wylotów wentylacyjnych)
- od otworów okiennych i drzwiowych pomieszczeń
przeznaczonych na pobyt ludzi na działkach sąsiednich -15 m
- od magazynów
środków spożywczych, a także obiektów budowlanych przetwórstwa rolno-spożywczego
–15 m
- od granicy działki sąsiedniej – 4 m
- od budynków magazynowych
ogólnych – 5 m
- od silosów na zboże i pasze – 5 m
- od silosów na
kiszonki – 5 m
b) dla zbiorników otwartych o pojemności do 200 m3 oraz
płyt obornikowych
- od otworów okiennych i drzwiowych pomieszczeń
przeznaczonych na pobyt ludzi na działkach sąsiednich – 30 m
- od budynków
przetwórstwa rolno-spożywczego i magazynów środków spożywczych – 50 m
- od
budynków magazynowych pasz i ziarna – 10 m
- od granicy działki sąsiedniej –
4 m
- od silosów na zboże i pasze – 5 m
- od silosów na kiszonki – 10
m.
Dopuszcza się również sytuowanie zbiorników na płynne odchody zwierzęce w
odległościach mniejszych niż podane powyżej lub na granicy działek, jeżeli
przylegać one będą do tego samego rodzaju zbiorników na działce
sąsiedniej.
Odległość otwartych zbiorników na płynne odchody zwierzęce o
pojemności większej niż 200 m3 od obiektów wymienionych uprzednio oraz od
granicy działki sąsiedniej, określane są indywidualne w decyzji o warunkach
zabudowy i zagospodarowaniu terenu w uzgodnieniu z powiatowym inspektorem
sanitarnym.
Rozwiązania dot. usytuowania płyt obornikowych i zbiorników muszą
być zgodne nie tylko z przepisami ustawy, ale również z obowiązującymi Polskimi
Normami i zasadami wiedzy technicznej.
Zbiorniki otwarte o wysokości ścian
mniejszej niż 1,8 m oraz zbiorniki ziemne, muszą być zabezpieczone ogrodzeniem o
wysokości co najmniej 1,8 m.
Gnojownie i zbiorniki powinny być tak zbudowane,
aby nie były źródłem zakażenia ludzi, zwierząt, wód gruntowych i otoczenia (dno
i ściany nieprzepuszczalne, przykryte). Teren łączący gnojownie oraz droga
łącząca pomieszczenia (budynki inwentarskie) z gnojownią muszą być utwardzone.
Bardzo ważną sprawą jest odpowiednie pryzmowanie
obornika.
Przykłady rozwiązań płyt
obornikowych
Podczas projektowania i budowy płyt obornikowych
należy uwzględnić:
- ilość produkowanego obornika,
- sposób usuwania
obornika z budynku inwentarskiego,
- sposób wybierania obornika z płyty
obornikowej podczas wywożenia go w pole.
Płyta obornikowa może znajdować się
na powierzchni terenu lub może być zagłębiona, może mieć ściany boczne ze
wszystkich lub tylko z niektórych stron. Podczas budowy płyty obornikowej należy
pamiętać o wykonaniu spadków w kierunku studzienki rewizyjnej, w celu ułatwienia
grawitacyjnego odpływu nadmiaru wód gnojowych.