Spadek zapotrzebowania na wełnę i możliwości eksportu żywca i mięsa baraniego na rynek Unii spowodowały, że hodowane w Polsce owce przeznaczane są głównie na mięso. W ramach rządowych programów podjęto działania zmierzające do podnoszenia plenności i doskonalenia mięsności owiec, a tym samym zahamowania spadku pogłowia (2). Nie powstrzymały one jednak regresu produkcji owczarskiej. Sytuację pogarsza brak działań zmierzających do rozwoju krajowego popytu na baraninę oraz tworzenia zintegrowanej struktury branży.
Barierą hamującą popyt jest wysoka cena dobrej jagnięciny porównywalna z ceną strusiny, mięsem, które jest promowane. Skoro jednak rozwija się w kraju popyt na to mięso, możliwy jest, przy odpowiedniej promocji, wzrost popytu na jagnięcinę.
Brak zintegrowanej struktury branży powoduje występowanie ogniw pośredniczących w skupie żywca baraniego. Ze względu na duże rozproszenie produkcji (teren całego kraju) firmy organizują skup jeszcze za pośrednictwem Regionalnych Związków Hodowców Owiec i Kóz.
Pośrednictwo w skupie żywca baraniego podnosi poziom ryzyka związanego z możliwością sprzedaży i uzyskiwanymi cenami zbytu. Ryzyka tym większego, że opłacalność produkcji przeznaczanej głównie na eksport uzależniona jest od wahań cen na rynkach odbiorców polskiej baraniny.
Perspektywy dla owczarstwa w Polsce warunkuje więc przede wszystkim rozwój krajowego popytu na mięso jagnięce i baranie, a także sytuacja na rynku krajów UE.
.png)
Zaloguj przez Facebook
