Ze względu na dużą zawartość cukrów rozpuszczalnych w wodzie oraz niską pojemność buforową (mała zawartość białka), zielonki z całych roślin zbożowych łatwo ulegają zakiszeniu w fazach od kłoszenia do mleczno woskowej dojrzałości ziarna.
Zaleca się jednak stosowanie różnego typu dodatków do zakiszania. Wynika to przede wszystkim ze stosunkowo niskiej zawartości suchej masy w zielonkach, szczególnie w fazie kłoszenia. Użyty dodatek zmniejsza ryzyko uzyskania kiszonki złej jakości, a wydatki finansowe ponoszone na zakup i zastosowanie tych środków zwykle zwracają się w wymiernych efektach produkcyjnych wynikających z poprawy wartości pokarmowej kiszonek i zmniejszonych strat. Przy zakiszaniu materiału o wysokiej wilgotności dużą skuteczność wykazują preparaty chemiczne. W pozostałych przypadkach zaleca się stosowanie preparatów biologicznych będących najczęściej suchą mieszaniną wyselekcjonowanych bakterii fermentacji mlekowej.
Wysoką skuteczność działania wykazują także nieco droższe preparaty z udziałem różnego typu enzymów. Zastosowanie preparatów do zakiszania podwyższa także stabilność kiszonek po otwarciu zbiornika. Kiszonki o niskiej pojemności buforowej, do których zalicza się między innymi kiszonki z roślin zbożowych, stosunkowo szybko ulegają tzw. wtórnej fermentacji prowadzącej do rozkładu kwasu mlekowego i ich psucia się. Ma to miejsce podczas ekspozycji otwartej części silosów na działanie powietrza (złe wybieranie), a także podczas zbyt długiego zalegania kiszonek w żłobach lub na stołach paszowych. Staranne wybieranie kiszonek z silosów, zabezpieczanie otwartej części zbiornika, a nawet jej dodatkowe spryskiwanie (np. kwasem mrówkowym) przyczynia się do ograniczenia tego ryzyka.
Przy produkcji kiszonek z całych roślin zbożowych we wczesnych fazach dojrzałości nie jest konieczne rozdrabnianie roślin, choć zastosowanie maszyn umożliwiających pocięcie zielonki na odcinki różnej długości (np. sieczkarni polowej) może ułatwić ubicie materiału.
W przypadku zielonek koszonych w późnych fazach rozwojowych roślin (np. mleczno-woskowej) pożądane jest doprowadzenie nawet do uszkodzenia struktury pociętych łodyg. Postępująca wegetacja roślin zwiększa bowiem ich twardość, a powietrze zawarte wewnątrz pustych łodyg zbóż może utrudniać prawidłowy przebieg fermentacji w silosie. W każdym przypadku wymagane jest szczególnie staranne ubicie zakiszonego materiału i szczelne okrycie.
.png)
Zaloguj przez Facebook
