Siarczan amonowy (NH4)2SO4
Jest nawozem, który otrzymujemy jako produkt uboczny w procesie wytwarzania kaprolaktamu. Ma postać sypkich kryształków o zabarwieniu białym, kremowym szarobeżowym lub szarym.
Zawiera około 20,5% N w formie amonowej i 25% siarki niezbędnej dla roślin. Bardzo łatwo rozpuszcza się w wodzie. Dzięki sorpcji w glebie nie ulega wymywaniu, stanowiąc źródło azotu dla roślin przez dłuższy czas. Jest to więc typowy nawóz przedsiewny i może być stosowany jednorazowo nawet w wyższych dawkach. Ten sposób stosowania jest zalecany na glebach ciężkich na jesieni i na przedwiośniu, gdy procesy nitryfikacji zachodzą bardzo wolno lub nie przebiegają w ogóle. W takich warunkach nie ma obawy, aby azot amonowy zdołał szybko przejść w formę azotanową i mógł być wymyty.
Siarczan amonowy wymaga natychmiastowego wymieszania z glebą w celu uniknięcia strat azotu na skutek ulatniania się amoniaku w powietrze. Ponadto wymieszanie nawozu umożliwia umieszczenie go w tej warstwie gleby, w której będą się znajdowały korzenie roślin.
Siarczan amonowy powoduje zakwaszenie gleby, gdyż rośliny pobierają kation amonowy, a w roztworze glebowym pozostaje reszta kwasu siarkowego, która - łącząc się z wodorem - tworzy kwas siarkowy. Z tego względu nawóz ten nazywamy fizjologicznie kwaśnym. Dlatego nie należy go stosować pod rośliny wrażliwe na zakwaszenie, takie jak jęczmień, buraki, rzepak, pszenicę czy inne. Natomiast jest on bardzo dobrym nawozem pod ziemniaki i kukurydzę. Nadaje się również pod inne rośliny takie jak żyto, owies, rośliny poplonowe, a szczególnie tam gdzie występuje niedobór siarki. Zakwaszeniu można przeciwdziałać stosując nawozy wapniowe, lecz w odmiennych niż siarczan amonowy terminach.
PARAMETRY JAKOŚCIOWE
.png)
Zaloguj przez Facebook
