Jednakże, należy zaznaczyć, że w chowie całkowicie amatorskim, gdzie nieśność nie jest najważniejsza, można przepiórki japońskie utrzymywać przez cały rok w wolierach zewnętrznych bez ogrzewania. W warunkach takich ptaki niosą się tyko w okresie lata i wczesnej jesieni. Natomiast kondycja zdrowotna przepiórek zimujących w nieogrzewanych wolierach zewnętrznych jest dobra. Ptaki te doskonale znoszą niskie temperatury pory zimowej pod warunkiem stworzenia dobrych osłon przeciw wiatrom i przeciągom oraz zapewnieniu wysokoenergetycznego i niskobiałkowego pożywienia. Ważnym czynnikiem dla zimowania w warunkach naturalnych jest adaptacja przepiórek poprzez stopniowe przyzwyczajanie organizmu do niskich temperatur. Z tego powodu nie wolno umieszczać ptaków w wolierze gdy panują chłody, lecz zasiedlenie musi nastąpić latem. Wtedy obniżenie temperatury otoczenia następuje stopniowo, umożliwiając jednocześnie przystosowanie się ptakom do zimna.
Oczywiste są wysokie potrzeby cieplne piskląt przepiórczych. W pierwszych siedmiu dniach życia pisklęta należy utrzymywać w temperaturze 30 stopni Celsjusza w pomieszczeniu, a pod źródłem ciepła (promiennikiem) powinno być 38 stopni Celsjusza. W drugim tygodniu życia młode przepiórki japońskie potrzebują 25 stopni w pomieszczeniu i 34 pod promiennikiem. Termoregulacja u trzytygodniowych przepiórek jest już właściwa ptakom dorosłym i od tego czasu dodatkowe źródła ogrzewania są zbędne, należy zapewnić ciepłotę pomieszczenia około 21 stopni Celsjusza. Trzeba zaznaczyć, że podczas odchowu piskląt, podobnie jak u innych gatunków drobiu, nie należy kierować się wyłącznie zalecanymi temperaturami, lecz przede wszystkim obserwować zachowanie się piskląt. Jeżeli gromadzą się i cisną do źródła ciepła, to temperatura jest za niska, a gdy oddalają się od promiennika i ziają wtedy należy obniżyć temperaturę w pomieszczeniu. W optymalnej temperaturze ptaki są rozmieszczone w pomieszczeniu równomiernie, część z nich odpoczywa, a część żeruje.
Przepiórki japońskie są dość mało wrażliwe na zmiany wilgotności powietrza, jednak zaleca się aby wilgotność kształtowała się pomiędzy 65, a 75 procent. Gdy wilgotność jest zbyt niska ptaki pobierają więcej wody, rekompensując tym samym zwiększone jej ubytki z organizmu. Wysoka wilgotność np. 85% jest niewskazana, bowiem stworzone zostają dobre warunki do rozwoju wielu organizmów chorobotwórczych.
Bardzo ważnym elementem środowiskowym w chowie przepiórek jest unikanie przeciągów. Ptaki te są dużo bardziej niż inne gatunki drobiu wrażliwe na przeciągi powietrza. Przepiórki przebywające w pomieszczeniu z przeciągami, najpierw gubią pióra, później obniża się ich produkcyjność, a w końcu chorują i padają. Jednakże problem słabego opierzenia, czy wręcz występowania golizn u starszych przepiórek ma często inne przyczyny. Przede wszystkim "łysienie", zwłaszcza samic, ma w wielu przypadkach podłoże genetyczne i należy się pogodzić z faktem, że im starsze ptaki, tym gorzej upierzone (zjawisko to nie występuje u przepiórek chowanych w wolierach zewnętrznych). Wyjściem jest prowadzenie selekcji dobierając do rozrodu ptaki dobrze opierzone. Inną przyczyną występowanie braku upierzenia jest zjawisko pterofagii, czyli wzajemnego wydziobywania sobie piór.
Przepiórki japońskie lubią przebywać w dobrze i intensywnie oświetlonych pomieszczeniach. Przyjmuje się, że pomieszczenia dla przepiórek winy być tak jasno oświetlone jak w czasie pełnego letniego dnia. Światło jest, oprócz żywienia, podstawowym czynnikiem nieśności. W naturze ptaki rozpoczynają znoszenie jaj wiosną, czyli podczas wydłużającego się dnia świetlnego, a po 24 czerwca gdy ma początek skracanie dnia świetlnego lęgi dzikich ptaków ustają. O rozpoczęciu nieśności decydują hormony przysadki mózgowej, a na ich wydzielanie ma wpływ, i to nie tylko jego intensywność, lecz sam proces wydłużania się dnia świetlnego. Pamięć o tej zależności jest bardzo istotna przy produkcji jaj przepiórczych. Dojrzewające przepiórki (około 7 tygodnia życia) powinny mieć 14-godzinny dzień świetlny. W celu pobudzenia ich do wysokiej nieśności należy wywołać efekt "wiosny", czyli wydłużać dzień świetlny. Praktycznie najlepiej jest zwiększać dzień świetlny o pół godziny co dwa tygodnie, aż do uzyskania 17 godzin światła na dobę. Program taki przedstawia się następująco:
| Tydzień życia | 7 | 9 | 11 | 13 | 15 | 17 | 19 |
| Ilość godzin światła na dobę | 14 | 14,5 | 15 | 15,5 | 16 | 16,5 | 17 |
Zupełnie inne są potrzeby świetlne młodych przepiórek w okresie odchowu. Pisklęta te mają bardzo szybką przemianę materii, stąd uniemożliwienie im pobierania paszy chociaż na kilka godzin jest niedopuszczalne. Zaleca się aby pisklęta od drugiego tygodnia życia oświetlane były w sposób ciągły bez przerw nocnych, a następnie od trzeciego tygodnia życia należy skracać czas oświetlania o dwie godziny co tydzień, aby w siódmym tygodniu życia młode przepiórki miały 14-godzinny dzień świetlny. Program świetlny dla młodych przepiórek przedstawi tabela:
| Tydzień życia | 1 i 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 |
| Ilość godzin światła na dobę | 24 | 22 | 20 | 18 | 16 | 14 |
Pomieszczenia dla przepiórek muszą posiadać sprawna wentylację, tak aby wymiana powietrza następowała przynajmniej siedem razy na godzinę, lecz system wentylacji musi działać w sposób łagodny, aby nie powodować zbyt silnych zawirowań powietrza i przeciągów. Wysokie stężenie tlenu jest niezbędnym elementem gwarantującym zdrowie przepiórek i pokrywającym ogromne potrzeby organizmu na ten pierwiastek. Układ oddechowy przepiórek jest bardzo wrażliwy na zapylenie powietrza, które to powoduje występowanie chorób górnych dróg oddechowych. Dlatego dbałość o czystość powietrza w pomieszczeniach dla tych ptaków jest bardzo istotna.
Autor: prof. dr hab. Andrzej Rutkowski
Akademia Rolnicza w Poznaniu
Materiał został udostępniony dzięki uprzejmości redakcji miesięcznika fauna&flora: fauna@opole.home.pl
.png)
Zaloguj przez Facebook
