Pomieszczenia

• w klatkach 
• w pomieszczeniach bezpośrednio na podłodze ( w ściółce)

Obydwa te systemy mają dobre i złe strony. Kształt i wielkość klatek dla przepiórek w zasadzie są obojętne i mogą zależeć od inwencji ich wykonawców pod warunkiem zachowania kilku podstawowych zasad:

1. Wysokość klatki powinna wynosić od 20 do 25 cm, co zapewnia właściwy dostęp powietrza i światła do wnętrza klatki oraz uniemożliwia okaleczenie się przepiórek poprzez ograniczenie możliwości wysokich skoków i silnych uderzeń o sufit.
2. Ściany klatek, za wyjątkiem ściany tylniej, muszą być ażurowe, najlepiej wykonane z siatki drucianej o oczkach od 1,0 do 1,3 cm lub prętów metalowych o rozstawie do 1,3 cm. Większe otwory niż 1,3 cm mogą powodować uduszenie ptaków poprzez zatknięcie głowy w otworze i następnie silne szarpaniu się ptaka.
3. Podłoga klatki powinna być rusztowa o oczkach siatki lub szczelinach nie większych niż 1 cm. Większe oczka lub szczeliny stwarzają niebezpieczeństwo połamania nóg, natomiast mniejsze utrudniają swobodne przenikanie kału i powodują jego gromadzenie wewnątrz klatki. 
4. Pod rusztem należy umieścić tacę kałową bądź, gdy zamierzamy zmechanizować zbieranie kału, zainstalować taśmę nawozową. Ruszt w klatkach dla niosek powinien być lekko pochylony ku przodowi klatki i zakończony za przodem rynnowym wygięciem ku górze, co ułatwi zbieranie jajek. Będą się one toczyć po ruszcie na zewnątrz klatki i zatrzymają na rynnowym wygięciu. 
5. Karmidła na paszę powinny być ulokowane na zewnątrz klatki, tak aby przepiórka mogła z nich korzystać jedynie przez specjalne otwory w przedniej ścianie klatki. Przepiórki jak żaden inny kurak, lubią rozsypywać zadana im karmę. Czynią to poprzez grzebanie w paszy nóżkami, kąpiele w karmidle oraz rozrzucanie karmy dziobem. Jednak umiejscowienie karmideł na zewnątrz klatki ogranicza rozsypywanie.
6.  Poidła mogą znajdować się wewnątrz lub na zewnątrz klatki. Gdy przepiórki mają być pojone wewnątrz klatki, to poidło należy tak ustawić, aby nie trafiały do niego odchody – najlepiej na podwyższeniu lub zahaczone na ścianie bocznej klatki. Poidła zewnętrzne zagrożone są zanieczyszczeniem rozsypywaną przez przepiórki paszą, dlatego należy je tak zawieszać, aby to uniemożliwić i aby woda z poidła była czysta. Najlepiej zawieszać je nieco wyżej od karmideł z paszą lub na zewnątrz na jednej z bocznych ścian klatki. 
7. Maksymalna obsada dorosłych przepiórek wynosi 40 ptaków na jednym metrze kwadratowym podłogi klatki

Zaletami chowu klatkowego są jego higieniczność, możliwość utrzymywania dużej ilości ptaków w jednym pomieszczeniu oraz możliwość zmechanizowania zbioru odchodów i jaj. Ujemną cechą tego chowu są wysokie koszty wykonania klatek, które obniżają, a często niwelują opłacalność fermy. Przepiórki można utrzymywać w zaadaptowanych  pomieszczeniach mieszkalnych, strychach i piwnicach pod warunkiem, że spełniać będą wymagania środowiskowe, które zostały omówione wcześniej.

Przepiórki japońskie lubią przebywać w dużych stadkach po 500-600 sztuk, a takie możliwości stwarza chów podłogowy. Zaleca się od 35-45 ptaków na jednym metrze kwadratowym. Warunkiem utrzymania przepiórek na ściółce jest jej jakość. Dobrą ściółkę można zrobić z wiórków drzew iglastych lub pociętej słomy, natomiast trociny są niewłaściwe, bowiem przepiórki często je jadają i zapychają sobie żołądek mięśniowy. Prawidłowa ściółka musi być higroskopijna, czyli wodochłonna oraz nie może powodować zapylenia powietrza w pomieszczeniu. Ściółka wilgotna jest przyczyną wielu chorób przepiórek i dlatego nie wolno dopuszczać by ptaki przebywały na takim podłożu. Wadliwą ściółką jest także taka, w której zachodzą procesy gnilne i dezaminacji, skutkiem czego w pomieszczeniu wzrasta poziom amoniaku. Gaz ten jest toksyczny ( niszczy hemoglobinę krwi) stąd nie powinno go być w pomieszczeniach inwentarskich. Należy pamiętać, że stężenie amoniaku największe jest na samym dole, czyli na wysokości głów przepiórek, natomiast dużo niższe na wysokości głowy hodowcy, który często przez to nie docenia problemu. Ilość amoniaku można ograniczyć poprzez dodawanie do ściółki substancji absorpcyjnych jak torf, czy glinokrzemiany lub stosując do paszy substancje uniemożliwiające rozkład mocznika do amoniaku. 

W podłogowym chowie przepiórek należy uniemożliwić ptakom rozbijanie się o ściany lub sufit. Przepiórki są ptakami płochliwymi (istnieją duże różnice temperamentu pomiędzy poszczególnymi rodami), stąd gdy mają do dyspozycji w chowie podłogowym dużą przestrzeń mogą przestraszone wzbić się do lotu i uderzyć o ścianę. Zderzenia takie kończą się kalectwem, a często i śmiercią ptaków. Aby tego uniknąć nie należy utrzymywać ich w dużych pomieszczeniach, bowiem mogą się w locie dobrze rozpędzić, a skutki zderzenia są bardzo groźne. Optymalna powierzchnia to 10-15 metrów, na której może przebywać 400-600 ptaków. Gdy chcemy prowadzić hodowlę na większej powierzchni należy wtedy podzielić ją na mniejsze boksy. Dobre efekty dają zawieszone w odległości 50 cm od ściany siatki plastikowe, bowiem "wyłapują" rozpędzone ptaki.

Spokojna obsługa i nie powodowanie stresów poprzez straszenie lub wprowadzanie nieznanych ptakom osób lub rzeczy, to jedna z żelaznych zasad hodowcy tych małych kuraków.

Autor: prof. dr hab. Andrzej Rutkowski

Akademia Rolnicza w Poznaniu

Materiał został udostępniony dzięki uprzejmości redakcji miesięcznika fauna&flora: fauna@opole.home.pl