Przed Sądem Najwyższym odbyła się 3 marca 2011 r. rozprawa w sprawach:
1) skargi Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 12 stycznia 2011 r. na niezgodność z prawem uchwał Krajowej Rady Lekarsko-Weterynaryjnej: nr 28/2010/V z dnia 9 grudnia 2010 r. w sprawie odstąpienia lekarzy weterynarii od podpisywania umów z tytułu wyznaczenia przez powiatowego lekarza weterynarii;
nr 30/2011/V z dnia 4 stycznia 2011 r. w sprawie rozszerzenia katalogu czynności niewykonywanych przez lekarzy weterynarii na mocy uchwały nr 28/2010/V;
2) skargi Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 27 stycznia 2011 r. na niezgodność z prawem uchwał Krajowej Rady Lekarsko-Weterynaryjnej:
nr 32/2011/V z dnia 17 stycznia 2011 r. w sprawie akceptacji wyników negocjacji zespołu Krajowej Rady Lekarsko-Weterynaryjnej z Ministrem Rolnictwa i Rozwoju Wsi – w części dotyczącej zobowiązania lekarzy weterynarii wolnej praktyki oraz powiatowych lekarzy weterynarii zawierających umowy na czynności z wyznaczenia powiatowego lekarza weterynarii do podpisywania tych umów na czas określony z terminem ich obowiązywania do dnia 28 lutego 2011 r., tj. w zakresie § 2 tej uchwały;
nr 33/2011/V z dnia 17 stycznia 2011 r. w sprawie zagwarantowania ochrony protestującym lekarzom weterynarii.
Sąd Najwyższy umorzył postępowanie w sprawie ze skargi z dnia 12 stycznia 2011 r. dotyczącej uchwał nr 28/2010/V oraz nr 30/2011/V oraz zniósł koszty postępowania sądowego.
W sprawie ze skargi z dnia 27 stycznia 2011 r., Sad Najwyższy uchylił uchwałę nr 33/2011/V i umorzył postępowanie w zakresie uchwały nr 32/2011/V oraz zasądził od Krajowej Izby Lekarsko-Weterynaryjnej na rzecz Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi 360 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Podając ustne motywy uchylenia uchwały nr 33/2011/V, Sąd Najwyższy podzielił stanowisko Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi, że uchwała ta jest niezgodna z prawem, bowiem brak jest podstaw prawnych do nakładania przez samorząd lekarzy weterynarii obowiązków na organy administracji publicznej.
Natomiast postępowanie dotyczące uchwał: nr 28/2010/V, nr 30/2011/V i nr 32/2011/V Sąd Najwyższy umorzył z uwagi na fakt, że uchwały te zostały już wcześniej uchylone przez Krajową Radę Lekarsko-Weterynaryjną.