W sprawie zmiany ustawy o płatnościach bezpośrednich

W styczniu bieżącego roku Sejm uchwalił ustawę o płatnościach do gruntów rolnych i płatności cukrowej. Przyjęte rozwiązania w wielu kwestiach wzbudziły sprzeciw Podlaskiej Izby Rolniczej, jak chociażby wyłączenie z procedur przy rozpatrywaniu wniosków o płatności bezpośrednie, przepisów Kodeksu Postępowania Administracyjnego.

 Daleko idące wątpliwości wzbudził także sposób unormowania uprawnień do otrzymania płatności bezpośrednich. Art. 7 ust l omawianej ustawy mówi, że rolnikowi przysługują płatności bezpośrednie na będące w jego posiadaniu grunty rolne. Biorąc pod uwagę, że w/w ustawie nie jest sprecyzowana definicja rolnika, a jedynie jest odwołanie do definicji rozporządzenia unijnego powstaje wrażenie, że rolnik nie musi prowadzić działalności rolniczej by otrzymać dopłaty, a to stawia w trudnej sytuacji dzierżawców, co pokazały doświadczenia z lat poprzednich.

Samorząd rolniczy z Podlasia  zauważył także    problem wspólnot gruntowych. Wprowadzając przepis mówiący o tym, że w przypadku gdy działka rolna jest przedmiotem współposiadania, płatności przysługują temu współposiadaczowi, na którego pozostali współposiadacze wyrazili pisemną zgodę, uniemożliwia w praktyce otrzymanie dopłat zdecydowanej większości członków wspólnoty. Zdaniem przedstawicieli Podlaskiej Izby Rolniczej nie  do  przyjęcia jest także przepis  dotyczący możliwości  różnicowania płatności uzupełniającej   w  wersji  przyjętej   przez   Sejm,   tzn.   uzależnienia  od   liczby  zwierząt posiadanych w danym okresie lub w danym dniu.