Słownik Unii Europejskiej – W

WIĘKSZOŚĆ KWALIFIKOWANA (ang.: QMV – QUALIFIED MAJORITY VOTING) – sposób liczenia głosów przy podejmowaniu decyzji przez Radę Unii Europejskiej, w której każde państwo członkowskie ma przydzieloną odpowiednią ilość głosów w zależności od wielkości swojej populacji. W decyzjach podejmowanych większością kwalifikowaną, zgodnie z artykułem 148 Traktatu o ustanowieniu Wspólnoty Europejskiej, Francja, Niemcy i Wielka Brytania mają po 10 głosów, Hiszpania – 8, Belgia, Holandia, Grecja i Portugalia – po 5 głosów, Austria i Szwecja – po 4, Dania, Finlandia i Irlandia – po 3, a Luksemburg – 2 glosy. Decyzja zostaje podjęta, gdy ma poparcie 62 głosów (z łącznej sumy 87 głosów). W dziedzinie Wspólnej Polityki Zagranicznej i Bezpieczeństwa, by decyzja została podjęła wymagana jest dodatkowo zgoda przynajmniej 10 państw członkowskich. System ten ulegnie zmianie po wejściu w życie postanowień szczytu Rady Europejskiej w Nicei (grudzień 2000).

WSPÓLNA ORGANIZACJA RYNKÓW ROLNYCH – Pierwszy filar Wspólnej Polityki Rolnej, składający się z podstawowych instrumentów regulacji produkcji i handlu produktami rolnymi. Ich celem jest wyeliminowanie przeszkód w handlu wewnątrzwspólnotowym a także utrzymywanie wspólnej taryfy celnej dla państw trzecich.

WSPÓLNA POLITYKA HANDLOWA – jednolite praktyki handlowe państw członkowskich Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej z państwami trzecimi ustanowione przez artykuły 110-116 Traktatu ustanawiającego Europejską Wspólnotę Gospodarczą. Artykuły te stworzyły unię celną i nadały Komisji Europejskiej i Radzie Ministrów funkcje kontrolne.

WSPÓLNA POLITYKA ROLNA (ang.: CAP – COMMON AGRICULTURAL POLICY) 0 jedna z najbardziej znanych i najważniejszych polityk wspólnotowych, której podstawę stanowią artykuły 38-47 Traktatu o ustanowieniu Wspólnoty Europejskiej. Cele Wspólnej Polityki Rolnej sprecyzowane przez artykuł 39 zawierają zwiększenie produkcji rolnej, zapewnienie jej racjonalnego rozwoju, podniesienie dochodów i poziomu życia rolników i osób zatrudnionych w rolnictwie, zapewnienie stabilizacji rynków, zagwarantowanie zaopatrzenia i utrzymywanie odpowiednich cen. Rynek rolny obejmuje gospodarkę i handel płodami rolnymi, hodowlę i rybołówstwo. Polityka rolna oparta jest na zasadach: jednolitości rynku (swobodnym przepływie produktów rolnych między państwami członkowskimi), preferencji Wspólnot (pierwszeństwo zbytu własnych produktów na rynku Wspólnot), finansowej solidarności (ponoszeniu kosztów polityki rolnej przez wszystkie państwa członkowskie). Agenda 2000 zakłada reformę Wspólnej Polityki Rolnej polegającą na zmniejszeniu zakresu gwarancji cenowych i zastępowaniu ich bezpośrednimi dotacjami bez względu na ilość produkcji.

WSPÓLNA POLITYKA W ZAKRESIE RYBOŁÓWSTWA – Polityka ustanowiona już w Traktacie Rzymskim, ale w praktyce funkcjonująca dopiero od 1983 roku. Obejmuje ona cztery główne obszary: ochronę zasobów, wprowadzenie zasad rynkowych, kwestie strukturalne takie jak finansowanie statków, urządzeń portowych i zakładów przetwórstwa rybnego oraz politykę zewnętrzną, w tym umowy w zakresie rybołówstwa z państwami spoza UE.

WSPÓLNA POLITYKA ZAGRANICZNA i BEZPIECZEŃSTWA (WPZiB) (ang.: CFSP –  COMMON FOREIGN AND SECURITY POLICY) –  patrz FILAR II.

WSPÓLNE DZIAŁANIE – instrument prawny Unii Europejskiej w dziedzinie Wspólnej Polityki Zagranicznej i Bezpieczeństwa (II filar) oraz współpracy policyjnej i sądowniczej w sprawach kryminalnych (III filar). Decyzja o wspólnym działaniu jest przyjmowana przez Radę Unii Europejskiej w ramach politycznych wytycznych Rady Europejskiej poprzez głosowanie jednomyślne lub większością kwalifikowaną – jeśli tak zdecydowano jednomyślnie. Głosowanie według zasady większości kwalifikowanej w dziedzinie WPZiB pozostaje martwą literą – decyzje odbywają się poprzez głosowanie jednomyślne.

WSPÓLNY RYNEK – początkowo zapewnienie czterech swobód w ramach Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej oraz wprowadzenie wspólnej polityki konkurencji, polityki handlowej i polityki transportowej. Wspólny rynek miał być realizowany stopniowo w ciągu dwunastoletniego okresu przejściowego po wejściu w życie Traktatu ustanawiającego EWG.

WYSOKA WŁADZA – nieistniejący już ponadnarodowy organ Europejskiej Wspólnoty Węgla i Stali odpowiedzialny za stworzenie wspólnego rynku w dziedzinie węgla i stali oraz za kwestie pokrewne. Pierwszym Przewodniczącym Wysokiej Władzy był w 1952 roku Jean Monnet. Po wejściu w życie Układu o Fuzji Wysoka Władza przestała istnieć.

WYSOKI PRZEDSTAWICIEL DO SPRAW WSPÓLNEJ POLITYKI ZAGRANICZNEJ I BEZPIECZEŃSTWA – przedstawiciel Unii Europejskiej w sprawach związanych ze Wspólną Polityką Zagraniczną i Bezpieczeństwa Unii Europejskiej, ustanowiony przez Traktat Amsterdamski i będący jednocześnie Sekretarzem Generalnym Sekretariatu Generalnego Rady Unii Europejskiej. Pierwszym (obecnym) Wysokim Przedstawicielem jest Javier Solana, który jest jednocześnie Sekretarzem Generalnym Unii Zachodnioeuropejskiej. Do jego zadań należy reprezentowanie Unii Europejskiej w polityce międzynarodowej oraz koordynowanie działań w zakresie WPZiB.

   A B C D E F G H I J K L M N O P R S T U W Y Z