Skrobia ziemniaczana

W Unii Europejskiej rynek skrobiowy został włączony do Wspólnej Polityki Rolnej już w 1964 roku, a następnie był stopniowo modyfikowany.

Gwarantowana cena minimalna płacona jest producentom ziemniaków skrobiowych przez producentów skrobi w Unii Europejskiej, za dostarczone do fabryki ziemniaki skrobiowe, niezbędne do wyprodukowania jednej tony skrobi. Cena minimalna na ziemniaki skrobiowe została ustalona na 178,31 EURO/t.

Ograniczanie produkcji

Na skutek nadwyżek na europejskim rynku skrobi wprowadzone zostały kontyngenty produkcji skrobi ziemniaczanej.

W rozporządzeniu dotyczącym kontyngentów na rynku skrobi ziemniaczanej dopuszczono możliwość uwzględniania przy podziale kontyngentów między krochmalnie rozszerzenia ich zdolności produkcyjnych w wyniku inwestycji przeprowadzonych przed 31 stycznia 1994 roku, a które nie działały jeszcze w trakcie wybranego wówczas okresu referencyjnego. Jednocześnie, krochmalnie mają możliwość zwiększenia kontyngentu (nie więcej niż o 5%) przydzielonego w danym roku, pod warunkiem odpowiedniego zmniejszenia go w roku następnym. W przypadku łączenia 2 krochmalni możliwe jest także łączenie przyznanych im kontyngentów, czy też ich przesuwanie z jednego zakładu do drugiego.

Ilość skrobi wyprodukowana ponad przyznany kontyngent musi być obligatoryjnie wyeksportowana poza granice Unii w terminie przed l stycznia, po zakończeniu roku gospodarczego, w którym powstała nadwyżka. Przy eksporcie nadwyżki nie wypłaca się żadnych subwencji eksportowych.

Inną formą regulowania produkcji skrobi ziemniaczanej są umowy kontraktacyjne. Producenci skrobi ziemniaczanej są zobowiązani do zawierania z rolnikami kontraktów na uprawę ziemniaków w ilości stosownej do przydzielonego kontyngentu. Krochmalnie mające przydzielony kontyngent produkcji skrobi ziemniaczanej nie mogą zawierać z producentami ziemniaków umów na dostawy większe niż przyznany kontyngent.

Premie dla producentów skrobi ziemniaczanej oraz zwroty produkcyjne

Premie dla producentów skrobi

Producenci skrobi ziemniaczanej otrzymują premię za każdą wytworzoną tonę skrobi ziemniaczanej do górnej granicy przyznanego limitu. Wypłata premii jest jednak uwarunkowana zapłaceniem producentowi ziemniaków przez producenta skrobi ceny minimalnej, określonej przepisami Rozporządzenia 1766/92. Warunek ten jest formą ochrony interesów producenta ziemniaków.

Premie dla przedsiębiorstw produkujących skrobię ziemniaczaną mają na celu wyrównanie kosztów produkcji skrobi z ziemniaków i skrobi z kukurydzy. Premia ta wynosi obecnie 22,25 EURO/t wyprodukowanej skrobi, w praktyce wyliczana jest za tonę przetworzonych ziemniaków. Wyplata premii uzależniona jest także od zawarcia umowy uprawy pomiędzy producentem skrobi i producentem ziemniaków. Premia nie przysługuje za skrobię wyprodukowaną z ziemniaków nie spełniających określonych standardów zdrowotności. Wypłacana jest z reguły za skrobię otrzymaną z ziemniaków o zawartości skrobi nie mniejszej niż 13%.

Dopłaty do produkcji skrobi na cele niespożywcze (refundacja produkcji)

Dopłaty do produkcji skrobi przeznaczone są dla przedsiębiorstw wykorzystujących skrobię ziemniaczaną do wytwarzania określonych produktów i mają na celu utrzymanie konkurencyjności tych unijnych produktów w stosunku do importowanych. Dzięki dopłatom do produkcji zapewniony jest zbyt dla skrobi wyprodukowanej w krajach Piętnastki, a także unijny przemysł ma możliwość zaopatrzenia się w surowiec po cenach odpowiadających cenom rynku światowego.

Wysokość dopłaty do przerobu skrobi na cele niespożywcze ustalana jest jako różnica między ceną rynkową kukurydzy w Unii Europejskiej (średnią na czterech rynkach Unii), a jej ceną importową CIF Rotterdam, pomnożoną przez współczynnik 1,6 odpowiadający wielkości zużycia kukurydzy na produkcję l tony skrobi.

Instrumenty polityki handlowej

Cła, SSG, kontyngent, licencje

Ochronę unijnego rynku przed konkurencją zewnętrzną zapewniają stawki celne importowe zawarte w taryfie celnej. W Unii, podobnie jak w innych krajach wysoko rozwiniętych funkcjonuje zasada, że poziom ochrony rynku wewnętrznego rośnie wraz ze stopniem przetworzenia produktu. Cło na import syropów i skrobi modyfikowanej jest znacznie wyższe niż na skrobie nieprzetworzone. Np. w 2000 roku cło na import skrobi ziemniaczanej nieprzetworzonej wynosiło 166 EURO/t, natomiast w przypadku glukozy i syropów glukozowych czy izoglukozy kształtowało się w tym samym okresie od 200 do 507 EURO/t. Możliwe jest także wprowadzenie dodatkowej opłaty celnej jeśli import spowodowałby zakłócenia na rynku wspólnotowym (SSG).

Unia importuje skrobię ziemniaczaną w ramach ustalonych kontyngentów. Preferencyjny kontyngent na import skrobi ziemniaczanej na unijny rynek otrzymała m.in. Polska.

Subsydia eksportowe

W Unii Europejskiej, subsydiami eksportowymi (dopłatami) mogą być objęte tylko

te skrobie (kod CN 1108) i produkty ich przetworzenia, które zostały wyprodukowane ze zbóż, ryżu i ziemniaków. Celem dopłat do eksportu skrobi ziemniaczanej jest ułatwienie jej eksportu poprzez wyrównanie różnicy między ceną światową skrobi, a jej ceną na rynku wewnętrznym Unii.

Dopłaty do eksportu ustalane są okresowo. Ich wysokość jest zmienna i zależy od poziomu cen kukurydzy na świecie i ceny reprezentatywnej kukurydzy we Wspólnocie. Tak wyliczone dopłaty korygowane są o zawartość suchego ekstraktu. Refundacje eksportowe dotyczą wyłącznie skrobi wyprodukowanych w ramach kwot i wyeksportowanych zgodnie z licencją eksportową.

Licencje importowe i eksportowe

Eksport i import skrobi oraz produktów wytworzonych na jej bazie podlega obowiązkowi uzyskania licencji. Licencje obowiązują na terenie całej Unii i służą monitorowaniu wielkości eksportu i importu oraz dopłat eksportowych. Są one także bardzo ważne dla zarządzania kwotami eksportowymi.