Uwaga: Ustawa z dnia 16 lutego 2001 r. o
zmianie ustawy o ochronie roślin uprawnych
Rozdział 1
Przepisy ogólne
Art. 1. Ustawa reguluje zagadnienia z zakresu:
1) ochrony roślin uprawnych przed organizmami szkodliwymi,
2) zapobiegania przenikaniu organizmów szkodliwych przez granicę państwową,
3) zapobiegania zagrożeniom dla zdrowia ludzi, zwierząt oraz skażeniu środowiska,
które może powstać w wyniku obrotu i stosowania środków ochrony roślin.
Art. 2. Użyte w ustawie określenia oznaczają:
1) organizmy szkodliwe - zwierzęta, rośliny, grzyby,
bakterie, wirusy, wiroidy oraz inne mikroorganizmy, które
mogą spowodować szkody w roślinach uprawnych, w tym leśnych, i produktach roślinnych,
2) świadectwo fitosanitarne - dokument dotyczący stanu
zdrowotności roślin, produktów roślinnych i przedmiotów, wystawiony przez
urzędową organizację ochrony roślin państwa, z którego są one wywożone,
3) inne wymagania fitosanitarne - środki zapobiegawcze
ograniczające potencjalną możliwość przywozu zainfekowanych organizmami
szkodliwymi roślin, produktów roślinnych i przedmiotów,
4) rośliny - rośliny żywe lub ich części przeznaczone do
uprawy i rozmnażania,
5) produkty roślinne - nie przetworzony, nie wyjałowiony
lub wysuszony albo rozdrobniony materiał pochodzenia roślinnego oraz części
roślin nie przeznaczone do dalszej uprawy i rozmnażania,
6) przedmioty - rzeczy nie będące roślinami i produktami
roślinnymi, w których mogą występować organizmy szkodliwe,
7) środki ochrony roślin - substancje lub mieszaniny
substancji oraz żywe organizmy, przeznaczone do:
a) ochrony roślin
uprawnych przed organizmami szkodliwymi,
b) niszczenia
niepożądanych roślin,
c)
regulowania wzrostu, rozwoju i innych procesów biologicznych w roślinach
uprawnych, z wyjątkiem służących wyłącznie do nawożenia,
d) poprawy właściwości
lub skuteczności substancji lub mieszanin substancji przeznaczonych dla celów,
o których mowa w lit. a), b) i c),
8) substancja biologicznie czynna - aktywna część środka
ochrony roślin zwalczająca organizmy szkodliwe lub wywołująca działania
wymienione w pkt 7 lit. b), c) i d),
9) karencja - okres, który powinien upłynąć między
ostatnim dopuszczalnym terminem stosowania środka ochrony roślin a zbiorem rośliny
uprawnej,
10) prewencja - okres, w ciągu którego ludzie i zwierzęta
nie powinni stykać się z roślinami, na których stosowano środki ochrony roślin,
oraz przebywać wśród roślin i w obiektach, w których stosowano te środki,
11) kontrola fitosanitarna - czynności mające na celu
stwierdzenie, czy rośliny, produkty roślinne, przedmioty i środki transportu
służące do ich przywożenia, wywożenia i przewożenia oraz miejsca ich
przechowywania i przeładunku nie zawierają organizmów szkodliwych,
12) przywóz, wywóz i przewóz roślin, produktów roślinnych
oraz przedmiotów - przywóz z zagranicy, wywóz za granicę i przewóz
tranzytem przez terytorium Rzeczypospolitej Polskiej roślin, produktów roślinnych
oraz przedmiotów, niezależnie od sposobu przemieszczania ich przez granicę,
13) partia roślin, produktów roślinnych i przedmiotów -
ilość roślin, produktów roślinnych jednego gatunku lub przedmiotów pochodząca
od jednego nadawcy, przewożona tym samym środkiem transportu do jednego
odbiorcy,
14) konfekcjonowanie środków ochrony roślin -
przepakowywanie ich z większych do mniejszych opakowań,
15) posiadacze - osoby fizyczne i prawne lub jednostki
organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej, które są posiadaczami
gruntów, roślin uprawnych, produktów roślinnych i przedmiotów, z wyłączeniem
gruntów leśnych,
16) wojewódzki inspektor - organ Inspekcji Ochrony Roślin
stopnia wojewódzkiego.
Rozdział 2
Ochrona roślin uprawnych przed organizmami szkodliwymi
Art. 3.
1. Organizmy szkodliwe, określone przez ministra właściwego do spraw
rolnictwa, podlegają obowiązkowi zwalczania.
2. W razie pojawienia się organizmów szkodliwych, o których mowa w ust. 1,
posiadacze są obowiązani do:
1) zawiadamiania właściwego miejscowo wojewódzkiego
inspektora lub organu jednostki samorządu terytorialnego o ich wystąpieniu
albo podejrzeniu wystąpienia,
2) zwalczania ich na własny koszt oraz zapobiegania ich
szerzeniu się, w szczególności przez:
a)
nieuprawianie określonych gatunków lub odmian roślin uprawnych, zaniechanie
ich obrotu bądź uzależnienie ich uprawy lub obrotu od spełnienia określonych
warunków,
b)
zniszczenie, przerobienie, oczyszczenie lub odkażenie roślin, produktów roślinnych
i przedmiotów,
c)
oczyszczenie lub odkażenie przedmiotów, w których znajdują się lub mogą
znajdować się organizmy szkodliwe,
d) odkażenie
gleby i podłoży,
e)
ograniczenie lub zaniechanie przywożenia i wywożenia roślin i produktów roślinnych
albo uzależnienie ich przywożenia i wywożenia od spełnienia określonych
warunków.
3. Szczegółowe obowiązki, o których mowa w ust. 2 pkt 2,
wojewódzki inspektor określa w drodze decyzji.
4. Wojewoda, na wniosek wojewódzkiego inspektora, może, w
drodze rozporządzenia, wprowadzić na obszarze województwa lub jego części
obowiązek zwalczania organizmów szkodliwych innych niż określone przez
ministra właściwego do spraw rolnictwa. Przepis ust. 3 stosuje się
odpowiednio.
Art. 4.
1. W razie szczególnego zagrożenia roślin uprawnych przez organizmy
szkodliwe, które mogą spowodować znaczne lub całkowite zniszczenie roślin,
oraz w razie konieczności zastosowania zabiegów wynikających z zobowiązań
międzynarodowych, wojewódzki inspektor może, w drodze decyzji, nakazać
zwalczanie organizmów szkodliwych przez posiadaczy lub wyznaczone jednostki
organizacyjne, całkowicie lub częściowo na koszt Skarbu Państwa, a
posiadacze są obowiązani umożliwić wykonanie tych zabiegów.
2. Posiadaczom, którzy stosując się do decyzji wojewódzkiego inspektora
doznali szkody, przysługuje odszkodowanie od Skarbu Państwa za rzeczywistą
szkodę, w wysokości ustalonej w drodze decyzji przez ten organ.
Art. 5.
1. Organ jednostki samorządu terytorialnego, który otrzymał zawiadomienie o
wystąpieniu lub podejrzeniu wystąpienia organizmu szkodliwego, podlegającego
zwalczaniu, przekazuje je niezwłocznie właściwemu miejscowo wojewódzkiemu
inspektorowi, który prowadzi ewidencję występowania tych organizmów.
2. Wojewódzki inspektor sprawdza informacje zawarte w zawiadomieniu i w razie
ich potwierdzenia ustala zasięg występowania organizmów szkodliwych, ilość
lub wielkość partii porażonych roślin, produktów roślinnych i przedmiotów
oraz zawiadamia o tym ich posiadaczy.
Art. 6. Minister właściwy do spraw rolnictwa, w porozumieniu z
ministrem właściwym do spraw środowiska, określi, w drodze rozporządzenia,
wykaz organizmów szkodliwych podlegających obowiązkowi zwalczania.
Rozdział 3
Przywóz, wywóz i przewóz roślin, produktów roślinnych i przedmiotów
Art. 7.
1. Przywożone rośliny, produkty roślinne, przedmioty oraz środki ich
transportu powinny być wolne od organizmów szkodliwych określonych przez
ministra właściwego do spraw rolnictwa, a ponadto powinny spełniać inne
wymagania fitosanitarne.
2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do roślin, produktów roślinnych i
przedmiotów przewożonych w nieszczelnych lub nie zaplombowanych opakowaniach
oraz w razie przeładowywania ich na terenie kraju.
Art. 8.
1. Ze względów fitosanitarnych zabrania się przywozu określonych przez
ministra właściwego do spraw rolnictwa roślin, produktów roślinnych i
przedmiotów oraz organizmów szkodliwych.
2. Ministra właściwy do spraw rolnictwa może zezwolić na przywóz roślin,
produktów roślinnych, przedmiotów oraz organizmów szkodliwych, których
przywóz jest zabroniony, jeżeli są one przeznaczone dla celów
naukowo-badawczych.
Art. 9.
1. Każda partia roślin, produktów roślinnych oraz przedmiotów, przywożona,
wywożona oraz przewożona, powinna być zaopatrzona w świadectwo fitosanitarne,
chyba że przepisy państwa, do którego rośliny i produkty roślinne oraz
przedmioty są wywożone, świadectwa takiego nie wymagają.
2. Przepis ust. 1 nie dotyczy przywożonych roślin, produktów roślinnych i
przedmiotów, określonych przez ministra właściwego do spraw rolnictwa.
3. Świadectwo fitosanitarne dla wywożonych roślin, produktów roślinnych
oraz przedmiotów wystawiają właściwi terenowo wojewódzcy inspektorzy;
odpowiedni w tej sprawie wniosek powinien być złożony co najmniej na pięć
dni przed planowanym wywozem; w razie późniejszego złożenia wniosku, wojewódzki
inspektor może odmówić wydania świadectwa fitosanitarnego.
4. Świadectwo fitosanitarne, o którym mowa w ust. 3, powinno być wystawione
zgodnie z wymaganiami fitosanitarnymi określonymi w przepisach państwa, do którego
rośliny i produkty roślinne oraz przedmioty są wywożone.
5. Wywożone rośliny, produkty roślinne oraz przedmioty powinny być badane w
miejscu ich pochodzenia; dopuszcza się badanie roślin, produktów roślinnych
oraz przedmiotów poza miejscem ich pochodzenia, w razie gdy osoba dokonująca
wywozu przedstawi wojewódzkiemu inspektorowi dowody wskazujące na miejsce ich
pochodzenia.
Art. 10.
1. Granicznej kontroli fitosanitarnej podlegają przywożone i przewożone
rośliny, produkty roślinne i przedmioty, wraz ze środkami ich transportu,
chyba że są przewożone w szczelnych, zaplombowanych opakowaniach lub środkach
transportu i nie będą przeładowywane na terenie kraju.
2. W razie konieczności przeładowywania przewożonych roślin i produktów roślinnych,
przewoźnik jest obowiązany niezwłocznie zawiadomić wojewódzkiego
inspektora, na którego terenie działania ma nastąpić przeładunek.
3. Przepis ust. 1 nie dotyczy roślin, produktów roślinnych i przedmiotów,
określonych przez ministra właściwego do spraw rolnictwa.
4. Graniczną kontrolę fitosanitarną przeprowadza się w określonych przez
ministra właściwego do spraw rolnictwa miejscach odpraw celnych.
5. W szczególnie uzasadnionych wypadkach graniczna kontrola fitosanitarna może
być, za zgodą Głównego Inspektora, przeprowadzona w innych miejscach niż
określone w ust. 4.
Art. 11.
1. Graniczna kontrola fitosanitarna odbywa się równocześnie z odprawą
celną; urzędy celne mogą dokonać odprawy celnej roślin, produktów roślinnych
i przedmiotów lub przekazać je do odprawy celnej innym urzędom celnym, po
uprzednim przeprowadzeniu granicznej kontroli fitosanitarnej.
2. Urzędy celne są obowiązane niezwłocznie zawiadomić właściwy organ
przeprowadzający graniczną kontrolę fitosanitarną o przywozie roślin,
produktów roślinnych oraz przedmiotów.
3. Zainteresowani posiadacze obowiązani są do współdziałania z wojewódzkim
inspektorem w zakresie wykonywania granicznej kontroli fitosanitarnej.
Art. 12.
1. W zależności od wyników granicznej kontroli fitosanitarnej, inspektor
wojewódzki zezwala na przywóz lub przewóz albo zakazuje przywozu lub przewozu
roślin, produktów roślinnych oraz przedmiotów lub na koszt posiadacza
nakazuje:
1) zatrzymanie roślin, produktów roślinnych i przedmiotów
w celu przeprowadzenia obserwacji i badań wykluczających występowanie określonych
organizmów szkodliwych lub
2) wysadzenie roślin przeznaczonych do sadzenia w miejscu
uzgodnionym z posiadaczem, w celu prowadzenia obserwacji i badań wykluczających
porażenie ich organizmami szkodliwymi, lub
3) odkażanie roślin, produktów roślinnych, przedmiotów,
a także miejsc składowania i przeładunku, lub określa inny sposób postępowania
w celu likwidacji organizmów szkodliwych, lub
4) zniszczenie roślin, produktów roślinnych oraz przedmiotów.
2. Postępowanie, o którym mowa w ust. 1, może być również zastosowane:
1) gdy stan zepsucia roślin i produktów roślinnych nie
pozwala na przeprowadzenie kontroli fitosanitarnej lub
2) w razie ujawnienia organizmów szkodliwych, których przywóz
nie jest zabroniony, gdy zachodzi uzasadnione podejrzenie, że mogą one
spowodować znaczne szkody.
3. W razie stwierdzenia, że partia przywożonych roślin, produktów roślinnych
i przedmiotów nie jest zaopatrzona w świadectwo fitosanitarne lub gdy świadectwo
nie spełnia obowiązujących wymogów, wojewódzki inspektor, w drodze decyzji,
może:
1) zakazać przywozu roślin i produktów roślinnych oraz
przedmiotów lub
2) na koszt posiadacza zatrzymać rośliny, produkty roślinne
oraz przedmioty w miejscu odprawy celnej w celu ustalenia, w drodze badań
laboratoryjnych, stanu ich zdrowotności oraz wydania stosownego zaświadczenia.
4. Decyzje, o których mowa w ust. 1-3, podlegają natychmiastowemu wykonaniu.
Art. 13.
1. Minister właściwy do spraw rolnictwa w porozumieniu z ministrem właściwym
do spraw środowiska określi, w drodze rozporządzenia:
1) wykaz roślin, produktów roślinnych i przedmiotów oraz
organizmów szkodliwych, których przywóz jest zabroniony,
2) wzory świadectw fitosanitarnych i terminy ich
wystawiania,
3) rośliny, produkty roślinne i przedmioty, które mogą być
przywożone bez świadectwa fitosanitarnego i nie podlegają granicznej kontroli
fitosanitarnej, o których mowa w art. 9 ust. 2,
4) inne wymagania fitosanitarne dla przywożonych roślin,
produktów roślinnych i przedmiotów oraz które z tych wymagań powinny być
potwierdzone w świadectwie fitosanitarnym.
2. Minister właściwy do spraw rolnictwa w porozumieniu z ministrami właściwymi
do spraw gospodarki oraz do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia,
miejsca odpraw celnych, w których przeprowadza się graniczną kontrolę
fitosanitarną.
Rozdział 4
Obrót i stosowanie środków ochrony roślin
Art. 14.
1. Do obrotu i stosowania mogą być dopuszczone tylko te środki ochrony roślin,
które przy prawidłowym stosowaniu, zgodnie z ich przeznaczeniem, nie stanowią
zagrożenia dla zdrowia ludzi, zwierząt oraz środowiska.
2. Dopuszczenie środków ochrony roślin do obrotu i stosowania wymaga
zezwolenia ministra właściwego do spraw rolnictwa.
3. Materiał siewny zawierający środki ochrony roślin dopuszcza się do
obrotu i stosowania tylko wtedy, jeżeli na te środki zostało wydane
zezwolenie na dopuszczenie do obrotu i stosowania.
Art. 15.
1. Wniosek o wydanie zezwolenia na dopuszczenie środka ochrony roślin do
obrotu i stosowania składa jego producent.
2. Zezwolenie wydaje się po uzyskaniu pozytywnych wyników badań, stwierdzających,
że środek ochrony roślin jest przydatny do zastosowania zgodnie z
przeznaczeniem, oraz pozytywnych opinii, że:
1) środek ochrony roślin, przy prawidłowym stosowaniu, nie
wykazuje bezpośredniego lub pośredniego, szkodliwego działania dla zdrowia
ludzi i zwierząt oraz środowiska,
2) substancja biologicznie czynna jest odpowiedniej jakości.
3. Przepis ust. 2 nie dotyczy organizmów żywych.
4. Na potrzeby badań i opinii, o których mowa w ust. 2, producent środka
ochrony roślin jest obowiązany dostarczyć szczegółową dokumentację tego
środka.
5. Badania i opiniowanie, o których mowa w ust. 2, prowadzi się na koszt
producenta środka.
6. W uzasadnionych wypadkach minister właściwy do spraw rolnictwa, w
porozumieniu z ministrem właściwym do spraw finansów publicznych, może
wyrazić zgodę na finansowanie badań, o których mowa w ust. 2, na koszt
Skarbu Państwa.
Art. 16.
1. Zezwolenie na dopuszczenie środka ochrony roślin do obrotu i
stosowania, z zastrzeżeniem ust. 2, powinno określać w szczególności:
1) nazwę środka ochrony roślin i jego producenta,
2) zawartość substancji biologicznie czynnych, z określeniem
ich nazw chemicznych i zwyczajowych oraz ich producenta,
3) wymagania jakościowe środka ochrony roślin,
4) klasę toksyczności dla ludzi, pszczół i ryb,
5) treść etykiety-instrukcji stosowania w języku polskim.
2. Zezwolenie na dopuszczenie do obrotu i stosowania organizmów żywych powinno
określać w szczególności:
1) nazwę i charakterystykę organizmu żywego,
2) organizmy szkodliwe, przeciw którym organizm ten będzie
stosowany,
3) treść etykiety-instrukcji stosowania w języku polskim.
Art. 17.
1. Zezwolenie na dopuszczenie środka ochrony roślin do obrotu i stosowania
wydaje się na okres 10 lat.
2. Minister właściwy do spraw rolnictwa, po zasięgnięciu opinii ministra właściwego
do spraw zdrowia oraz ministra właściwego do spraw środowiska, w szczególnie
uzasadnionych wypadkach, może jednorazowo zezwolić na dopuszczenie do obrotu i
stosowania, na określonych warunkach, określonego środka ochrony roślin i w
określonej ilości, bez uprzedniego przeprowadzenia badań, o których mowa w
art. 15 ust. 2.
Art. 18. Zezwolenie na dopuszczenie środka ochrony roślin do obrotu i
stosowania podlega cofnięciu w razie nieprzestrzegania zawartych w nim warunków,
stwierdzenia nieprzydatności środka ochrony roślin do zastosowania zgodnie z
jego przeznaczeniem lub ujawnienia nieznanych dotychczas okoliczności dotyczących
szkodliwego działania środka ochrony roślin dla zdrowia ludzi i zwierząt
oraz środowiska.
Art. 19. Środki ochrony roślin, znajdujące się w obrocie w dniu upływu
ważności zezwolenia na dopuszczenie ich do obrotu i stosowania, powinny być
wycofane z obrotu.
Art. 20.
1. Środki ochrony roślin, z wyjątkiem organizmów żywych, dopuszczone do
obrotu i stosowania zalicza się, według zasad określonych przez ministra właściwego
do spraw rolnictwa, do następujących klas toksyczności:
1) dla ludzi:
a) I - bardzo
toksyczne,
b) II -
toksyczne,
c) III -
szkodliwe,
d) IV - mało
szkodliwe,
2) dla pszczół i ryb:
a) I -
toksyczne,
b) II -
szkodliwe,
c) III - mało
szkodliwe,
d) IV -
praktycznie nieszkodliwe.
2. Zaliczanie do klas toksyczności dla pszczół nie dotyczy środków ochrony
roślin, których zakres i sposób stosowania wyklucza możliwość styczności
środków z pszczołami.
Art. 21.
1. W obrocie mogą znajdować się środki ochrony roślin wyłącznie w
oryginalnych, szczelnie zamkniętych opakowaniach.
2. Na każdym opakowaniu środka ochrony roślin należy zamieścić etykietę-instrukcję
stosowania wykonaną czytelnym i trwałym pismem oraz datę produkcji i okres ważności
środka ochrony roślin.
3. Termin ważności środka ochrony roślin może być, na wniosek jego
posiadacza, przedłużony przez jednostkę organizacyjną upoważnioną przez
ministra właściwego do spraw rolnictwa, po przeprowadzeniu badań stwierdzających
przydatność danego środka ochrony roślin do zastosowania zgodnie z
przeznaczeniem; koszty badania ponosi zainteresowany posiadacz.
4. Na opakowaniach wprowadzonego do obrotu materiału siewnego zawierającego środek
ochrony roślin powinna być zamieszczona nazwa tego środka, nazwa jego
substancji biologicznie czynnej i jego klasa toksyczności dla ludzi oraz data
zaprawienia nasion.
Art. 22.
1. Z zagranicy mogą być sprowadzane tylko środki ochrony roślin
dopuszczone do obrotu i stosowania, których okres ważności w dniu przywozu
wynosi co najmniej 18 miesięcy, w szczelnych opakowaniach i z
etykietami-instrukcjami stosowania w języku polskim, spełniającymi wymagania
określone w art. 21 ust. 2.
2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do próbek środków ochrony roślin
przeznaczonych do celów naukowo-badawczych.
Art. 23.
1. Prowadzenie konfekcjonowania i obrotu środkami ochrony roślin wymaga
uzyskania koncesji.
2. Konfekcjonowanie środków ochrony roślin może odbywać się tylko za zgodą
producenta środka i po uzgodnieniu z nim rodzaju opakowań.
3. Czynności związane z konfekcjonowaniem i obrotem środkami ochrony roślin
mogą wykonywać wyłącznie osoby przeszkolone przez jednostki organizacyjne
upoważnione przez wojewódzkiego inspektora i posiadające świadectwo ukończenia
szkolenia.
4. Udzielanie, odmowa udzielenia lub cofnięcie koncesji należy do wojewódzkiego
inspektora właściwego ze względu na siedzibę lub miejsce zamieszkania
przedsiębiorcy.
5. Koncesja na obrót środkami ochrony roślin lub ich konfekcjonowania podlega
cofnięciu w razie nieprzestrzegania zawartych w niej warunków lub przepisów
dotyczących obrotu i konfekcjonowania tych środków.
Art. 24.
1. Wniosek o udzielenie koncesji na prowadzenie konfekcjonowania i obrotu środkami
ochrony roślin powinien:
1) określać przedsiębiorcę i jego siedzibę lub miejsce
zamieszkania,
2) wskazać miejsca prowadzenia konfekcjonowania i obrotu
oraz pomieszczenia, w których mają być przechowywane środki ochrony roślin.
2. Do wniosku powinno być dołączone świadectwo ukończenia szkolenia, o którym
mowa w art. 23 ust. 3.
3. W wypadku gdy konfekcjonowanie i obrót środkami ochrony roślin ma być
prowadzone na terenie województwa, które nie jest właściwe ze względu na
siedzibę lub miejsce zamieszkania przedsiębiorcy, do wniosku powinna być dołączona
pozytywna opinia wojewódzkiego inspektora z tego województwa.
Art. 25. Wojewódzki inspektor odmówi udzielenia koncesji, jeżeli:
1) wnioskodawca nie przedstawi świadectwa, o którym mowa w
art. 23 ust. 3, oraz pozytywnej opinii, o której mowa w art. 24 ust. 3,
2) pomieszczenia, w których mają być konfekcjonowane i
przechowywane środki ochrony roślin, nie spełniają wymagań zawartych w
przepisach dotyczących bezpieczeństwa i higieny pracy przy magazynowaniu środków
ochrony roślin.
Art. 26.
1. Osoby stosujące środki ochrony roślin oraz nabywające środki ochrony
roślin zaliczone do I i II klasy toksyczności dla ludzi powinny być
przeszkolone przez jednostki organizacyjne upoważnione przez wojewódzkiego
inspektora i posiadać świadectwo ukończenia szkolenia.
2. Osoby prowadzące obrót środkami ochrony roślin są obowiązane prowadzić
ewidencję nabywców środków ochrony roślin zaliczonych do I i II klasy
toksyczności dla ludzi.
Art. 27.
1. Zabrania się:
1) sprzedaży środków ochrony roślin:
a)
zaliczonych do I i II klasy toksyczności dla ludzi, osobom nie posiadającym świadectwa
ukończenia szkolenia, o którym mowa w art. 26 ust. 1,
b) po upływie
ich terminu ważności,
c) w
opakowaniach zastępczych,
d) przy
zastosowaniu automatów lub samoobsługi, w handlu okrężnym oraz osobom
nietrzeźwym lub niepełnoletnim,
2) podawania informacji, które mogą wskazywać, że określony
środek ochrony roślin można stosować także na inne rośliny, w większych
dawkach, w wyższych stężeniach, w innych terminach lub z zastosowaniem krótszych
okresów karencji i prewencji, niż to zostało podane w etykiecie-instrukcji
stosowania.
2. Przepis ust. 1 pkt 2 nie dotyczy wyników prac naukowo-badawczych
publikowanych w wydawnictwach naukowych.
Art. 28. W sprawach koncesjonowania obrotu i konfekcjonowania środków
ochrony roślin nie uregulowanych w ustawie stosuje się odpowiednio przepisy o
działalności gospodarczej.
Art. 29.
1. Środki ochrony roślin można stosować wyłącznie do celów określonych
w etykiecie-instrukcji stosowania i ściśle według podanych w niej zaleceń w
taki sposób, aby nie dopuścić do zagrożenia zdrowia ludzi, zwierząt i skażenia
środowiska oraz uwzględniając w pierwszej kolejności biologiczne, hodowlane
i agrotechniczne metody ochrony roślin, które pozwalają ograniczyć
stosowanie chemicznych środków ochrony roślin do niezbędnego minimum.
2. Przepis ust. 1 nie dotyczy prac naukowo-badawczych i doświadczeń wdrożeniowych.
Art. 30.
1. Na roślinach uprawianych w strefach ochronnych źródeł, ujęć wody
oraz na terenie uzdrowisk i otulin parków narodowych można stosować tylko
określone środki ochrony roślin.
2. Minister właściwy do spraw rolnictwa ogłasza corocznie w Dzienniku Urzędowym
Ministerstwa Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej(1) wykaz środków ochrony roślin
dopuszczonych do obrotu i stosowania, z określeniem ich producenta, klasy
toksyczności dla ludzi oraz terminu ważności zezwolenia, w tym również
dopuszczonych do stosowania w strefach ochronnych źródeł i ujęć wody oraz
na terenie uzdrowisk i otulin parków narodowych.
3. Materiał siewny, zawierający środki ochrony roślin dopuszczone do obrotu
i stosowania przez ministra właściwego do spraw rolnictwa, może być
stosowany tylko do siewu lub sadzenia.
Art. 31. Posiadacze są obowiązani do przestrzegania okresów karencji i
prewencji przy stosowaniu środków ochrony roślin.
Art. 32. Posiadacze są obowiązani do prowadzenia ewidencji wykonywanych
zabiegów środkami ochrony roślin I i II klasy toksyczności, która powinna
obejmować terminy ich wykonywania oraz nazwy zastosowanych środków ochrony roślin
i ich dawki; ewidencja powinna być przechowywana przez okres jednego cyklu
produkcyjnego.
Art. 33. W razie stwierdzenia, że środek ochrony roślin nie jest
dopuszczony do obrotu i stosowania, jest sfałszowany lub z innej przyczyny nie
odpowiada ustalonym wymaganiom jakościowym, wojewódzki inspektor nakazuje jego
wycofanie z obrotu i stosowania.
Art. 34. W razie zagrożenia zdrowia ludzi, zwierząt lub skażenia środowiska,
wojewoda po zasięgnięciu opinii wojewódzkiego inspektora sanitarnego, w
drodze rozporządzenia, może:
1) zakazać, ograniczyć lub uzależnić stosowanie środków
ochrony roślin od spełnienia określonych warunków,
2) zakazać uprawy niektórych roślin na gruntach, na których
zastosowano określone środki ochrony roślin.
Art. 35.
1. Środki ochrony roślin należy stosować tylko sprzętem sprawnym
technicznie, który użyty zgodnie z przeznaczeniem zapewni skuteczne zwalczanie
organizmów szkodliwych i nie spowoduje szkodliwego wpływu na zdrowie ludzi i
zwierząt oraz środowisko.
2. Zabiegi w zakresie stosowania środków ochrony roślin w produkcji towarowej
mogą być wykonywane tylko przez osoby przeszkolone przez jednostki
organizacyjne upoważnione przez wojewódzkiego inspektora i posiadające świadectwo
ukończenia szkolenia.
Art. 36.
1. Sprzęt, o którym mowa w art. 35, powinien być badany przez
wyspecjalizowane jednostki organizacyjne upoważnione przez wojewódzkiego
inspektora.
2. Minister właściwy do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia,
szczegółowe zasady przeprowadzania badań sprzętu, o którym mowa w ust. 1.
Art. 37.
1. Środki ochrony roślin na terenie otwartym stosuje się:
1) sprzętem naziemnym, jeżeli:
a) prędkość
wiatru nie przekracza 3 m/s,
b) miejsce
stosowania środka ochrony roślin jest oddalone co najmniej 5 m od dróg
publicznych i co najmniej 20 m od budynków mieszkalnych i zabudowań
inwentarskich, pasiek, upraw zielarskich, ogrodów działkowych, rezerwatów
przyrody, wód powierzchniowych oraz od granicy wewnętrznego terenu ochrony
strefy pośredniej źródeł i ujęć wody, przy kierunku wiatru w stronę tych
obiektów,
2) sprzętem agrolotniczym, jeżeli:
a) wyposażony
jest on w specjalne do tego celu urządzenia oraz gdy do środka ochrony roślin
zostanie dodana substancja obciążająca,
b) prędkość
wiatru wynosi od 0,5 do 3 m/s, a wilgotność względna powietrza nie jest
mniejsza niż 60%,
c)
powierzchnia upraw, na której stosuje się środek ochrony roślin, wynosi co
najmniej 30 ha i jest oddalona od obiektów, o których mowa w pkt 1 lit. b), co
najmniej 500 m, przy kierunku wiatru w stronę tych obiektów.
2. Uprawy, o których mowa w ust. 1 pkt 1 lit. b) i pkt 2 lit. c), na które
został zniesiony środek ochrony roślin lub istnieje podejrzenie o takie
zniesienie, powinny być objęte właściwą karencją.
3. Zastrzeżenie określone w ust. 1 pkt 1 lit. b) nie dotyczy dróg publicznych
zaliczonych do kategorii dróg gminnych.
4. Zabrania się:
1) stosowania sprzętem agrolotniczym środków ochrony roślin
zaliczonych do klasy I i II toksyczności dla ludzi oraz środków chwastobójczych
i desykantów,
2) zakładania w odległości mniejszej niż 20 m od obiektów,
o których mowa w ust. 1 pkt 1 lit. b), upraw wymagających intensywnego
stosowania środków ochrony roślin,
3) stosowania środków ochrony roślin niezgodnie z okresami
prewencji dla pszczół.
Art. 38. Minister właściwy do spraw rolnictwa, w porozumieniu z
ministrami właściwymi do spraw zdrowia oraz do spraw środowiska, określi, w
drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady wydawania zezwoleń na dopuszczenie
środków ochrony roślin do obrotu i stosowania, a w szczególności:
1) wymagania, jakim powinny odpowiadać wnioski o wydanie
zezwoleń na dopuszczenie środków ochrony roślin do obrotu i stosowania, oraz
tryb wydawania tych zezwoleń,
2) zakres szczegółowej dokumentacji środków ochrony roślin,
niezbędnej do przeprowadzenia badań i wydania opinii w sprawie przydatności
środka ochrony roślin do zwalczania organizmów szkodliwych, bezpieczeństwa
środka dla zdrowia ludzi, zwierząt oraz środowiska,
3) zakres badań mających na celu sprawdzenie przydatności
środka ochrony roślin do zwalczania organizmów szkodliwych i jednostki
organizacyjne upoważnione do prowadzenia tych badań,
4) jednostki organizacyjne upoważnione do wydawania opinii w
sprawie bezpieczeństwa środka dla zdrowia ludzi, zwierząt oraz środowiska i
jakości substancji biologicznie czynnej,
5) zasady zaliczania środków ochrony roślin do klas
toksyczności dla ludzi, pszczół i ryb oraz jednostki organizacyjne właściwe
do klasyfikacji tych środków,
6) wymagania dotyczące treści etykiet-instrukcji stosowania
środków ochrony roślin,
7) substancje biologicznie czynne, które stanowią szczególne
zagrożenie dla zdrowia ludzi, zwierząt lub środowiska.
Rozdział 5
Inspekcja Ochrony Roślin
Art. 39.
1. Tworzy się Inspekcję Ochrony Roślin, zwaną dalej "Inspekcją",
właściwą w sprawach nadzoru nad ochroną roślin uprawnych.
2. Inspekcja podlega ministrowi właściwemu do spraw rolnictwa.
3. Inspekcja jest finansowana na zasadach określonych w prawie budżetowym dla
państwowych jednostek budżetowych.
Art. 40. Do zadań Inspekcji należy nadzór nad ochroną roślin
uprawnych, a w szczególności:
1) kontrola roślin lub powierzchni pod ich uprawą oraz składowanych
roślin i produktów roślinnych w celu stwierdzenia występowania i
rozprzestrzeniania się organizmów szkodliwych,
2) wydawanie świadectw zdrowotności,
3) ocena stanu zagrożenia roślin przez organizmy szkodliwe,
4) pobieranie próbek oraz badanie roślin, produktów roślinnych,
gleby i podłoży na obecność organizmów szkodliwych,
5) ewidencja występowania lub podejrzenia o występowanie
organizmów szkodliwych podlegających zwalczaniu oraz ustalanie obszaru gruntów
opanowanych przez te organizmy,
6) ustalanie i doskonalenie metod oraz terminów zwalczania
organizmów szkodliwych, a także zapobiegania ich rozprzestrzenianiu się,
7) kontrola fitosanitarna roślin, produktów roślinnych,
przedmiotów oraz środków transportu na przejściach granicznych i na terenie
kraju,
8) wystawianie świadectw fitosanitarnych,
9) zawiadamianie organizacji ochrony roślin kraju eksportującego
o zatrzymaniu lub zniszczeniu porażonych roślin, produktów roślinnych oraz
przedmiotów,
10) kontrola zabiegów oczyszczania, odkażania, przerobu i
odkażania obiektów, przedmiotów, środków transportu i gleby,
11) wydawanie koncesji na konfekcjonowanie i obrót środkami
ochrony roślin,
12) nadzór nad obrotem, magazynowaniem i stosowaniem środków
ochrony roślin oraz przestrzeganiem okresów karencji i prewencji,
13) nadzór nad stanem technicznym sprzętu do wykonywania
zabiegów ochrony roślin,
14) upoważnianie jednostek organizacyjnych do prowadzenia
szkoleń,
15) wydawanie decyzji i tytułów egzekucyjnych,
16) podejmowanie innych działań przewidzianych przepisami
niniejszej ustawy.
Art. 41.
1. Zadania Inspekcji określone w art. 40 wykonują następujące organy:
1) Główny Inspektor Ochrony Roślin, zwany dalej "Głównym
Inspektorem",
2) wojewoda przy pomocy wojewódzkiego inspektora ochrony roślin,
zwanego dalej "wojewódzkim inspektorem", jako kierownika wojewódzkiej
inspekcji ochrony roślin, wchodzącej w skład zespolonej administracji wojewódzkiej.
2. Wojewódzki inspektor wykonuje w imieniu wojewody zadania i kompetencje
Inspekcji określone w ustawie i przepisach odrębnych.
Art. 42.
1. Główny Inspektor jest centralnym organem administracji rządowej podległym
ministrowi właściwemu do spraw rolnictwa.
2. Głównego Inspektora powołuje i odwołuje Prezes Rady Ministrów, na
wniosek ministra właściwego do spraw rolnictwa.
3. Zastępców Głównego Inspektora powołuje i odwołuje minister właściwy
do spraw rolnictwa, na wniosek Głównego Inspektora.
4. Główny Inspektor wykonuje zadania przy pomocy Głównego Inspektoratu
Ochrony Roślin.
5. Organizację Głównego Inspektoratu Ochrony Roślin określa statut nadany,
w drodze rozporządzenia, przez ministra właściwego do spraw rolnictwa.
Art. 43.
1. Wojewódzki inspektor działa na terenie województwa.
2. Wojewódzkiego inspektora powołuje i odwołuje wojewoda w porozumieniu z Głównym
Inspektorem.
3. Wojewódzki inspektor wykonuje zadania przy pomocy wojewódzkiego
inspektoratu ochrony roślin.
4. Zastępcę wojewódzkiego inspektora powołuje i odwołuje wojewoda na
wniosek wojewódzkiego inspektora.
5. Minister właściwy do spraw rolnictwa w porozumieniu z ministrem właściwym
do spraw administracji publicznej określi, w drodze rozporządzenia, zasady
organizacji wojewódzkich inspektoratów ochrony roślin.
Art. 43a.
1. Wojewoda, na wniosek wojewódzkiego inspektora, może tworzyć
zamiejscowe delegatury wojewódzkiego inspektoratu ochrony roślin. Kierownik
delegatury może, z upoważnienia wojewódzkiego inspektora, prowadzić sprawy i
wydawać na terenie swojego działania decyzje administracyjne.
2. Wojewoda, na wniosek wojewódzkiego inspektora lub za jego zgodą, może
powierzyć, w drodze porozumienia, prowadzenie spraw z zakresu właściwości
wojewódzkiego inspektora, w tym wydawanie w jego imieniu decyzji
administracyjnych, organom powiatów położonych na terenie województwa.
Art. 43b.
Wojewódzki inspektor może upoważnić pracowników wojewódzkiego
inspektoratu oraz pracowników delegatur do wykonywania kontroli fitosanitarnej
i wydawania w jego imieniu decyzji administracyjnych.
Art. 44.
1. W rozumieniu Kodeksu postępowania administracyjnego , w sprawach należących
do zakresu zadań i kompetencji Inspekcji, organem właściwym jest, jeżeli
ustawa nie stanowi inaczej, wojewódzki inspektor i jako organ wyższego stopnia
- Główny Inspektor.
2. Do obowiązków wynikających z decyzji organów Inspekcji stosuje się
przepisy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji.
3. Organy Inspekcji używają pieczęci okrągłej z wizerunkiem orła.
Art. 45. (skreślony).
Art. 46. Główny Inspektor, wojewódzcy inspektorzy oraz upoważnieni
przez nich pracownicy Inspekcji uprawnieni są do:
1) wstępu na grunty, w tym leśne, i do obiektów, w których
są lub były uprawiane lub przechowywane rośliny, produkty roślinne i środki
ochrony roślin, oraz do środków transportu służących do przewożenia roślin
i produktów roślinnych, a także do bezpłatnego pobierania za pokwitowaniem
próbek roślin, produktów roślinnych, gleby, podłoży i środków ochrony roślin,
w ilościach niezbędnych do wykonywania badań,
2) wstępu na teren morskich i rzecznych portów, przystani,
a także lotnisk, stacji kolejowych, urzędów pocztowych, lądowych przejść
granicznych,
3) kontroli dokumentów i żądania wyjaśnień dotyczących
stanu fitosanitarnego roślin, uprawy, przewożenia, przechowywania i obrotu roślinami
uprawnymi, zwalczania organizmów szkodliwych oraz obrotu i stosowania środków
ochrony roślin.
Art. 47. Pracownicy Inspekcji podczas wykonywania czynności służbowych
w miejscach odpraw celnych są obowiązani do noszenia munduru i odznaki
Inspekcji.
Art. 48. (skreślony).
Art. 49. Wojewódzcy inspektorzy przy wykonywaniu swoich zadań są obowiązani
współpracować z właściwymi organami administracji rządowej i organami
jednostek samorządu terytorialnego.
Art. 49a.
1. Główny Inspektor ustala ogólne kierunki działania organów Inspekcji lub
- w przypadku zaistnienia nadzwyczajnego zagrożenia fitosanitarnego - szczegółowe
zasady postępowania wojewódzkich inspektorów, a także zasady ich współdziałania
z innymi organami administracji publicznej.
2. Rada powiatu i sejmik województwa przynajmniej raz na rok rozpatrują
informacje właściwego wojewódzkiego inspektora o działalności Inspekcji na
obszarze powiatu lub województwa. Na żądanie właściwej rady gminy, rady
powiatu lub sejmiku województwa informację taką właściwy wojewódzki
inspektor jest obowiązany składać w każdym czasie.
3. W związku z przedłożoną informacją, o której mowa w ust. 2, radzie
powiatu służy prawo do określania, w drodze uchwały, kierunków działania właściwego
organu Inspekcji w celu zapewnienia na danym obszarze należytej ochrony roślin.
4. W przypadkach bezpośrednich zagrożeń fitosanitarnych starosta, wójt,
burmistrz i prezydent miasta mogą wydać właściwemu organowi Inspekcji
polecenie podjęcia działań zmierzających do usunięcia tego zagrożenia.
5. Uchwała podjęta na podstawie ust. 3 lub polecenie wydane na podstawie ust.
4 nie mogą dotyczyć wykonania konkretnych czynności służbowych ani określać
sposobu wykonania zadania przez organy Inspekcji, lecz powinny ustalać
przedmiot działania lub wskazywać stan niezgodny z prawem, o którego usunięcie
chodzi.
6. Organ jednostki samorządu terytorialnego niezwłocznie informuje wojewódzkiego
inspektora o podjęciu uchwały lub wydaniu polecenia, o których mowa w ust.
3-5.
Art. 49b.
1. Starosta, wójt, burmistrz i prezydent miasta ponoszą wyłączną
odpowiedzialność za treść polecenia wydanego na podstawie art. 49a ust. 4.
2. Polecenie przekazane ustnie wymaga potwierdzenia na piśmie.
3. Polecenie podlega niezwłocznemu wykonaniu. Wojewódzki inspektor natychmiast
przedkłada sprawę Głównemu Inspektorowi, jeżeli nie jest w stanie wykonać
polecenia albo jeżeli polecenie narusza prawo.
4. Polecenie naruszające prawo jest nieważne. O nieważności polecenia
rozstrzyga wojewoda.
Rozdział 6
Odpowiedzialność karna
Art. 50.
1. Kto:
1) uniemożliwia lub utrudnia Inspekcji Ochrony Roślin
wykonywanie czynności urzędowych,
2) wbrew obowiązkowi nie zawiadamia miejscowo właściwego
organu Inspekcji Ochrony Roślin lub organu gminy o wystąpieniu lub podejrzeniu
wystąpienia określonych organizmów szkodliwych (art. 3 ust. 2 pkt 1),
3) przywozi z zagranicy zabronione rośliny, produkty roślinne,
przedmioty lub organizmy szkodliwe (art. 8 ust. 1),
4) przeładowuje na terenie kraju przewożone rośliny i
produkty roślinne, nie zawiadamiając o tym organu Inspekcji Ochrony Roślin
stopnia wojewódzkiego (art. 10 ust. 2),
5) bez wymaganego zezwolenia lub wbrew jego warunkom
wprowadza do obrotu lub stosuje środki ochrony roślin (art. 14 ust. 2),
6) wprowadza do obrotu materiał siewny zawierający środki
ochrony roślin nie dopuszczone do obrotu i stosowania (art. 14 ust. 3),
7) wprowadza do obrotu zaprawiony materiał siewny w
opakowaniach nie odpowiadających warunkom, o których mowa w art. 21 ust. 4,
8) bez wymaganej koncesji lub wbrew jej warunkom prowadzi obrót
lub konfekcjonowanie środków ochrony roślin (art. 23 ust. 1),
9) wbrew obowiązkowi nie prowadzi ewidencji nabywców środków
ochrony roślin, zaliczonych do I i II klasy toksyczności dla ludzi (art. 26
ust. 2),
10) podaje informacje o środkach ochrony roślin w formie
mogącej wprowadzić w błąd co do właściwości tych środków lub sposobu
ich stosowania (art. 27 ust. 1 pkt 2),
11) stosuje środki ochrony roślin w sposób niezgodny z
etykietą-instrukcją stosowania lub z obowiązującymi zasadami ich stosowania
(art. 29 oraz art. 37),
12) stosuje na roślinach uprawianych w strefach ochronnych
źródeł, ujęć wody oraz na terenie uzdrowisk, otulin parków narodowych
niedozwolone środki ochrony roślin (art. 30 ust. 1 i 2),
13) stosuje materiał siewny zawierający środki ochrony roślin
do innych celów niż siew lub sadzenie (art. 30 ust. 3),
14) stosując środki ochrony roślin nie przestrzega okresów
karencji lub prewencji (art. 31),
15) nie prowadzi ewidencji wykonywanych zabiegów zwalczania
organizmów szkodliwych (art. 32),
16) stosuje środki ochrony roślin lub uprawia rośliny
wbrew zakazom, ograniczeniom lub warunkom określonym przez wojewodę (art. 34),
17) stosuje środki ochrony roślin sprzętem niesprawnym
technicznie (art. 35 ust. 1) i uchyla się od obowiązku przeprowadzania
technicznego badania tego sprzętu (art. 36)
- podlega karze aresztu albo grzywny.
2. W razie popełnienia wykroczenia określonego w ust. 1 pkt 3, 4, 5, 7 lub 8 -
można orzec przepadek rzeczy stanowiącej przedmiot wykroczenia choćby nie
stanowiła własności sprawcy.
3. W wypadkach określonych w ust. 1 i 2 orzekanie następuje w trybie przepisów
o postępowaniu w sprawach o wykroczenia.
Rozdział 7
Przepisy przejściowe i końcowe
Art. 51.
1. Do obowiązków w zakresie zwalczania organizmów szkodliwych, które
wynikają z decyzji administracyjnych wydanych przed dniem wejścia w życie
ustawy, stosuje się przepisy dotychczasowe.
2. Termin ważności zezwoleń stałych na dopuszczenie środków ochrony roślin
do obrotu, wydanych na podstawie dotychczasowych przepisów - wynosi 10 lat,
licząc od dnia wydania zezwolenia, natomiast zezwoleń tymczasowych - 3 lata od
dnia wydania zezwolenia.
3. Środki ochrony roślin, o których mowa w ust. 2, należy zaliczyć do
odpowiednich klas toksyczności, zgodnie z art. 20, w terminie jednego roku od
dnia wejścia w życie ustawy.
Art. 52. Przedsiębiorcy, prowadzący w dniu wejścia w życie niniejszej
ustawy konfekcjonowanie i obrót środkami ochrony roślin, tracą prawo do
dalszego prowadzenia tej działalności, jeżeli w terminie jednego roku nie
wystąpią do właściwego wojewódzkiego inspektora o udzielenie wymaganych
koncesji.
Art. 53. Do spraw wszczętych przed dniem wejścia w życie ustawy, a nie
zakończonych do tego dnia decyzją ostateczną, stosuje się przepisy
niniejszej ustawy.
Art. 54.
1. Wojewódzcy inspektorzy wstępują, z dniem wejścia w życie ustawy, w
stosunki prawne odpowiednich wojewódzkich stacji kwarantanny i ochrony roślin.
2. Mienie stanowiące własność Skarbu Państwa, będące w dniu wejścia w życie
ustawy w zarządzie wojewódzkich stacji kwarantanny i ochrony roślin,
przechodzi z tym dniem w zarząd wojewódzkich inspektoratów.
3. Nabycie zarządu mienia określonego w ust. 1 stwierdzają, w drodze decyzji,
rejonowe organy rządowej administracji ogólnej.(2)
4. Do zarządu, o którym mowa w ust. 1 i 2(3) , stosuje się przepisy o
gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości.(4)
Art. 55. Pracownicy dotychczasowych wojewódzkich stacji kwarantanny i
ochrony roślin oraz inspektoratu kwarantanny roślin stają się pracownikami
Inspekcji.
Art. 56. W ustawie z dnia 31 stycznia 1980 r. o ochronie i kształtowaniu
środowiska (Dz. U. z 1994 r. Nr 49, poz. 196) wprowadza się następujące
zmiany: (zmiany pominięto).
Art. 57. W ustawie z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności
gospodarczej (Dz. U. Nr 41, poz. 324, z 1990 r. Nr 26, poz. 149, Nr 34, poz. 198
i Nr 86, poz. 504, z 1991 r. Nr 31, poz. 128, Nr 41, poz. 179, Nr 73, poz. 321,
Nr 105, poz. 452, Nr 106, poz. 457 i Nr 107, poz. 460, z 1993 r. Nr 28, poz.
127, Nr 47, poz. 212 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 27, poz. 96 i Nr 127, poz.
627 oraz z 1995 r. Nr 60, poz. 310 i Nr 85, poz. 426) w art. 11 : (zmiany pominięto).
Art. 58. W ustawie z dnia 17 maja 1990 r. o podziale zadań i kompetencji
określonych w ustawach szczególnych pomiędzy organy gminy a organy
administracji rządowej oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 34, poz.
198, Nr 43, poz. 253 i Nr 87, poz. 506 oraz z 1991 r. Nr 95, poz. 425, Nr 107,
poz. 464 i Nr 114, poz. 492) w art. 3 skreśla się pkt 3.
Art. 59. Traci moc ustawa z dnia 16 lutego 1961 r. o ochronie roślin
uprawnych przed chorobami, szkodnikami i chwastami (Dz. U. Nr 10, poz. 55, z
1989 r. Nr 35, poz. 192 i z 1990 r. Nr 34, poz. 198).
Art. 60. Ustawa wchodzi w życie po upływie 6 miesięcy od dnia ogłoszenia,
z wyjątkiem art. 23 ust. 1, art. 25 pkt 1, art. 26 ust. 1, art. 27 ust. 1 pkt 1
lit. a), które wchodzą w życie po upływie roku od dnia ogłoszenia, i art.
36, który wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1999 r.
___________________
1) Zgodnie z art. 95 ustawy z dnia 4 września 1997 r. o działach
administracji rządowej (Dz.U.97.141.943), ilekroć przepisy nakładają na
naczelny lub centralny organ administracji rządowej obowiązek ogłoszenia aktu
prawnego w wydawnictwie promulgacyjnym innym niż Dziennik Ustaw
Rzeczypospolitej Polskiej, akt taki podlega ogłoszeniu w Dzienniku Urzędowym
Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski".
2) Rejonowe organy rządowej administracji ogólnej przestały istnieć;
zgodnie z art. 13 ustawy z dnia 13 października 1998 r. - Przepisy wprowadzające
ustawy reformujące administrację publiczną (Dz.U.98.133.872), z dniem 31
grudnia 1998 r. wygasły akty powołania kierowników urzędów rejonowych
wykonujących określone w ustawach szczególnych zadania i kompetencje rządowej
administracji ogólnej. Z dniem 1 stycznia 1999 r. zadania z zakresu
administracji rządowej w odniesieniu do nieruchomości stanowiących własność
Skarbu Państwa wykonuje starosta zgodnie z ustawą z dnia 21 sierpnia 1997 r. o
gospodarce nieruchomościami (Dz.U.97.115.741).
3) Zgodnie z art. 199 ust. 2 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o
gospodarce nieruchomościami (Dz.U.97.115.741), zarząd nieruchomości stanowiących
własność Skarbu Państwa, sprawowany w dniu wejścia w życie cytowanej wyżej
ustawy przez jednostki organizacyjne, przekształcony został z tym dniem w trwały
zarząd tych nieruchomości.
4) Obecnie: przepisy ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce
nieruchomościami (Dz.U.97.115.741) stosownie do art. 240 ust. 1 tej ustawy.
.png)
Zaloguj przez Facebook
