Ustawa o ochronie zwierząt bez zmian

Zarząd Lubelskiej Izby Rolniczej wystosował pismo do Krzysztofa Jurgiela, przewodniczącego Sejmowej Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi, w którym  stanowczo sprzeciwia się wprowadzaniu zmian w nowej „Ustawie o ochronie zwierząt" dotyczących łącznego czasu transportu zwierząt od miejsca załadunku do miejsca przeznaczenia. 
 W nowej „Ustawie o ochronie zwierząt", planuje się wprowadzić Art. 42 mówiący o tym, iż „Łączny czas transportu zwierząt od miejsca załadunku do miejsca przeznaczenia nie może trwać dłużej niż 12 godzin". Zdaniem Zarządu Lubelskiej Izby Rolniczej, wprowadzenie takiego zapisu spowoduje całkowite zaprzestanie transportu zwierząt poza granice Rzeczypospolitej Polskiej oraz Unii Europejskiej, a także wewnątrz naszego kraju. Zapis taki uniemożliwi transport zwierząt dłuższy niż 12 godzin od miejsca załadunku do miejsca przeznaczenia. Przy założeniu, iż średnia prędkość samochodu transportującego zwierzęta wyniesie ok. 45 km/h to najdalszym miejscem przeznaczenia będzie miejsce oddalone o ok. 540 km od miejsca załadunku. W powyższym bardzo prostym wyliczeniu nie wzięto pod uwagę czasu pracy kierowcy określonego odrębnymi przepisami oraz wynikających w czasie pracy przerw. Maksymalny czas przewozu zwierząt określony w Art. 42 jest stanowczo za krótki, aby spokojnie, bez pośpiechu i stresu dla zwierząt przewieźć chociażby z Lubelszczyzny na Pomorze. – mówi Robert Jakubiec, prezes Lubelskiej Izby Rolniczej - Art.34 nowej „Ustawy o ochronie zwierząt" stanowi, iż „Zasady postępowania w zakresie transportu zwierząt kręgowych są określone w rozporządzeniu Rady (WE) nr 1/2005 z dnia 22 grudnia 2004 r. w sprawie ochrony zwierząt podczas transportu i związanych z tym działań oraz zmieniającym dyrektywy 64/432/EWG i 93/119/WE oraz rozporządzenie (WE) nr 1255/97 (Dz.Urz.UE L 3 z 5.01.2005, str. 1), zwanym dalej „rozporządzeniem nr 1/2005". Rozporządzenie Rady (WE) nr 1/2005 umożliwia „długotrwały przewóz zwierząt".
Zdaniem LIR ze względu na dobrostan zwierząt, długotrwały ich transport, w tym zwierząt przeznaczonych do uboju, powinien być w jak największym stopniu ograniczony, ale nie niemożliwy, na co pozwala nam w/w rozporządzenie określając warunki i wymagania dotyczące długotrwałego przewozu zwierząt.
Dlatego też  zarząd Lubelskiej Izby Rolniczej nie widzi potrzeby wprowadzania Art. 42 do nowej „Ustawy o ochronie zwierząt" i wnosi o jego wykreślenie.
 Ponadto, Zarząd Lubelskiej Izby Rolniczej sprzeciwia się wprowadzeniu w nowej „Ustawie o ochronie zwierząt" Art. 22 pkt. 5 mówiącego o zakazie wywozu mięsa uzyskanego z uboju rytualnego. Jeżeli w Rozporządzeniu Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 09 września 2004 roku Dz.U. Nr 205 poz. 2102 w sprawie kwalifikacji osób uprawnionych do zawodowego uboju oraz warunków i metod uboju i uśmiercania zwierząt określa się możliwość uboju zgodnie z obyczajami religijnymi zarejestrowanych związków wyznaniowych, to niezrozumiałym jest dla nas zakaz wywozu takiego mięsa.
-  Mięso uzyskane z uboju zgodnie z obyczajami religijnymi zarejestrowanych związków wyznaniowych najczęściej było eksportowane poza granice naszego kraju. Rozumieć należy przez to, że mięso pozyskane z takiego uboju będzie można wprowadzać na rynek w Polsce, ale poza jej granicami już nie? Nasuwa się tutaj jednoznaczne pytanie, kto lub który kraj członkowski UE zajmie miejsce Polski w eksporcie mięsa pozyskanego z uboju rytualnego? Jak można sensownie i logicznie uzasadnić wprowadzenie w/w zakazu i co Polska jako eksporter tego mięsa może zyskać poprzez wprowadzenie tego zakazu?  - zastanawia się prezes LIR
  - W związku z wątpliwościami dotyczącymi wprowadzeniem Art. 22 pkt. 5  mówiącego o zakazie wywozu mięsa uzyskanego z uboju rytualnego, zarząd Lubelskiej Izby Rolniczej jest przeciwny wprowadzaniu w/w zapisu do nowej „Ustawy o ochronie zwierząt".