Krzysztof Stanowski pobił rekord. 4 miliony podpisów w cztery dni!
Znamy nazwiska wszystkich kandydatów na Prezydneta RP.
Przypomnijmy, jako pierwszego Komisja zarejestrowała Sławomira Mentzena, kandydata Konfederacji i współprzewodniczącego tej partii, będącego z zawodu ekonomistą. Mentzen poinformował, że zebrał 250 tys. podpisów z poparciem. PKW zarejestrowała także kandydata Koalicji Obywatelskiej, prezydenta Warszawy Rafała Trzaskowskiego. Pod jego kandydaturą zebrano ponad milion podpisów. Na urząd prezydenta kandyduje także Karol Nawrocki – prezes Instytutu Pamięci Narodowej, popierany przez Prawo i Sprawiedliwość. Pod poparciem dla jego kandydatury zebrano ponad 1,3 mln podpisów. Marszałek Sejmu, Szymon Hołownia złożył w PKW 400 tysięcy podpisów poparcia.
Ostatniego możliwego dnia podpisy poparcia dla swojej kandydatury złożyli także przedsiębiorca Paweł Tanajno oraz dziennikarz Krzysztof Stanowski. Przed siedzibą PKW powiedział, że jego komitet pobił rekord w liczbie zebranych podpisów, bo są ich 4 miliony. Jak podkreślił, zebranie tych podpisów zajęło „cztery dni”.
Poniżej prezentujemy w kolekności alfabetycznej pełną listę kandydatów na Prezydenta RP:
BARTOSZEWICZ Artur lat 51 Warszawa wyższe nauczyciel akademicki Szkoła Główna Handlowa w Warszawie -
BIEJAT Magdalena Agnieszka lat 43 Warszawa wyższe senatorka Senat Rzeczypospolitej Polskiej -
BRAUN Grzegorz Michał lat 58 Rzeszów wyższe poseł do Parlamentu Europejskiego Parlament Europejski Konfederacja Korony Polskiej
HOŁOWNIA Szymon Franciszek lat 48 Otwock średnie Marszałek Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej Sejm Rzeczypospolitej Polskiej Polska 2050 Szymona Hołowni
JAKUBIAK Marek lat 66 Warszawa średnie polityk Sejm Rzeczypospolitej Polskiej Federacja dla Rzeczypospolitej
MENTZEN Sławomir Jerzy lat 38 Toruń wyższe doradca podatkowy Kancelaria Mentzen sp. z o.o Konfederacja Wolność i Niepodległość
NAWROCKI Karol Tadeusz lat 42 Gdańsk wyższe wyższy urzędnik państwowy Instytut Pamięci Narodowej - Komisja Ścigania Zbrodni Przeciwko Narodowi Polskiemu -
SENYSZYN Joanna lat 76 Warszawa wyższe dziennikarz Tygodnik "Fakty po Mitach" -
TRZASKOWSKI Rafał Kazimierz lat 53 Warszawa wyższe pracownik samorządowy Urząd m.st. Warszawy Platforma Obywatelska RP
WOCH Marek Marian lat 46 Kąkolewnica wyższe prawnik KRP Kancelaria Rzecznika Przedsiębiorców Prosta Spółka Akcyjna Bezpartyjni Samorządowcy - Łączy nas Polska
ZANDBERG Adrian Tadeusz lat 45 Warszawa wyższe poseł na Sejm Rzeczypospolitej Polskiej Sejm Rzeczypospolitej Polskiej Razem
W poprzednich wyborach prezydenckich w roku 2020 roku PKW zarejestrowała 11 kandydatów: Andrzeja Dudę; Rafała Trzaskowskiego; Szymona Hołownię; Krzysztofa Bosaka; Władysława Kosiniaka - Kamysza; Roberta Biedronia; Józefa Żółtka; Marka Jakubiaka; Jana Tanajno; Włodzimierza Witkowksiego; Mariusza Piotrowskiego.
Wszystkie państwa Unii Europejskiej, które przeprowadzają bezpośrednie wybory prezydenckie, oczekują potwierdzenia powagi kandydatury przez zebrane podpisy. Polska, biorąc pod uwagę liczbę głosujących, wymaga umiarkowanej liczby podpisów, a poza tym nie pozwala na ich zbiórkę drogą elektorniczną. Doświadczenia Litwy, która jako pierwsza umożliwiła podpisy online, wskazują, że obawy przez cyfryzacją tej procedury są nieuzasadnione.
Zgodnie z wymogiem polskiej konstytucji, do rejestracji każdy kandydat potrzebuje poparcia 100 tysięcy obywateli, udzielonego w formie pisemnej. Dlatego niedawno często mogliśmy się natknąć na działaczy zbierających podpisy dla swoich faworytów.
Wymóg ten budzi jednak coraz więcej kontrowersji. Według jego krytyków, brak możliwości zbierania podpisów online to szkodliwy anachronizm. W ostatnim czasie na ten problem i towarzyszące mu patologie zwrócił uwagę Krzysztof Stanowski. Czy jednak krytycy zastanawiali się, jak rozwiązano tę sprawę w innych państwach?
Przykładowo, więcej podpisów niż w Polsce należy zebrać tylko w Rumunii. W tym państwie, aby zostać kandydatem na prezydenta, trzeba pozyskać ich aż 200 tysięcy. Najmniej zbierają kandydaci na urząd prezydenta na Cyprze. Tam wystarczy poparcie zaledwie 100 obywateli.
Przyjrzałem się tym państwom Unii Europejskiej, które wybierają prezydenta w wyborach powszechnych. Jest to aż 14 państw i w każdym istnieje procedura zbierania podpisów, jednak różnice między tymi zbiórkami potrafią być ogromne.
Zbiórka wśród politycznych elit i systemy mieszane
Cel zbiórki podpisów jest dość jasny. Trzeba zweryfikować, czy osoby zgłaszające się na ten urząd mają poważne zamiary. W innym wypadku moglibyśmy spodziewać się setek kandydatów bez żadnego poparcia. W tegorocznych wyborach swój komitet próbowały zarejestrować 53 osoby. Weryfikacja w teorii ma zagwarantować, że każda z tych osób reprezentuje jakąś grupę.
Jeden z bardziej oryginalnych systemów rejestracji posiada Francja. Wymaga ona zebrania zaledwie 500 podpisów. Jednak poparcia muszą udzielić osoby pełniące funkcje pochodzące z wyboru, tzw. sponsorzy. Poparcie musi pochodzić od osób z co najmniej 30 departamentów lub terytoriów zamorskich. Jedna osoba może udzielić poparcia tylko jednemu kandydatowi. Taki system umożliwia start w wyborach kandydatom pochodzącym jedynie z dobrze reprezentowanych formacji.
System francuski był jednak niejednokrotnie krytykowany za swój niedemokratyczny charakter. Dochodziło w nim do sytuacji, w których kandydaci posiadający łącznie blisko 50% poparcia społecznego, np. Marine Le Pen i Jean-Luc Melenchon, do ostatnich chwil drżeli o to, czy uda im się zarejestrować swoje kandydatury. Tymczasem bez żadnej presji rejestrowali się kandydaci z poparciem rzędu 1-2%.
Najbardziej zbliżony do francuskiego system rejestracji kandydatów posiada Irlandia. Aby zostać tam kandydatem na prezydenta, należy uzyskać poparcie co najmniej 20 posłów (na 231) lub od co najmniej 4 rad regionalnych lub miejskich (na 31). W Irlandii z konieczności złożenia podpisów zwolniony jest urzędujący prezydent oraz były prezydent, jeśli ma prawo startować (czyli tylko jeśli dotychczas pełnił urząd tylko jedną kadencję). Również w Irlandii posłowie i rady mogą poprzeć tylko jednego z kandydatów.
W Europie istnieje również grupa państw stosująca modele mieszane w których alternatywą dla zebrania podpisów, jest poparcie określonej liczby np. parlamentarzystów. Jednym z państw stosujących takie rozwiązanie są Czechy.
Rejestracja w tym kraju możliwa jest na 3 sposoby. Po pierwsze, kandydat może być zgłoszony przez grupę 20 posłów. Po drugie, może go zgłosić 10 senatorów. Trzeci sposób to zebranie 50 tysięcy podpisów od obywateli.
Co ciekawe, weryfikuje się zaledwie 8,5 tysiąca podpisów i odrzuca tylko te niespełniające wymagań z weryfikowanej części. Poprawność kolejnego 8,5 tysiąca weryfikuje się, jeśli w pierwszej partii wylosowanych podpisów było więcej niż 3% nieprawidłowo złożonych.
W Czechach zarówno parlamentarzyści, jak i obywatele mogli popierać większą liczbę kandydatów. W przypadku parlamentarzystów budziło to wiele kontrowersji, dlatego ostatnio przyjęte zmiany pozwalają im poprzeć tylko jedną osobę. Od kolejnych wyborów w Czechach możliwe będzie również zbieranie podpisów elektronicznie.
Na Słowacji, aby zarejestrować swoją kandydaturę, należy uzyskać poparcie 15 posłów lub 15 tysięcy obywateli. W Słowenii rejestrację również można uzyskać na trzy sposoby. Poparcia może udzielić 10 posłów, poparcia może udzielić partia (wówczas potrzebne jest poparcie trzech posłów lub trzech tysięcy obywateli). Partia może popierać tylko jednego kandydata. Możliwe jest również uzyskanie rejestracji poprzez pozyskanie podpisów od 5 tysięcy obywateli.
Nominacja od partii lub zebranie podpisów to również wymóg, jaki stawia przed kandydatami prawo wyborcze Finlandii. Kandydata może wystawić każda partia, z której listy wybrano co najmniej 1 posła lub grupa 20 tysięcy obywateli, przy czym poparcia można udzielić tylko jednemu kandydatowi.
Czasem podpisów trzeba znacznie mniej
W Europie istnieje również grupa państw, która nakłada w kwestii podpisów dodatkowe ograniczenia i wymogi, przede wszystkim w postaci możliwości poparcia tylko jednego kandydata.
Relatywnie niewielkie liczby podpisów muszą zebrać przed rejestracją kandydaci w Portugalii i Austrii. Kandydat w Portugalii musi złożyć co najmniej 7,5 tysiąca podpisów, ale nie więcej niż 15 tysięcy. W Austrii wymagane jest co najmniej 6 tysięcy. W przeciwieństwie do Francji, podpisu może udzielić każdy obywatel posiadający prawa wyborcze, jednak inaczej niż w Polsce, można udzielić poparcia zaledwie jednemu kandydatowi.
Jeśli ktoś poprze dwóch lub więcej kandydatów, jego podpis będzie uznany za nieważny. Zarówno w Portugalii, jak i w Austrii wymogi złożenia podpisu są bardziej rygorystyczne niż w Polsce. W Portugalii podpisujący musi załączyć zaświadczenie o byciu zarejestrowanym wyborcą. W Austrii podpis składa się w urzędzie gminy, gdzie urzędnik poświadcza jego autentyczność.
Również Chorwacja wymaga określonej liczby podpisów – w tym wypadku jest to 10 tysięcy – aby zarejestrować kandydata w wyborach prezydenckich. Także w tym kraju wyborca może udzielić poparcia tylko jednemu kandydatowi.
Model najbardziej zbliżony do Polski stosuje kilka krajów. Oprócz wspomnianej Rumunii, wymóg zebrania określonej liczby podpisów posiada Litwa (20 tysięcy) oraz Bułgaria (15 tysięcy).
Co istotne, na Litwie można złożyć podpis poparcia w wersji cyfrowej. Litwini mogą wybrać jednak także tradycyjną metodę złożenia podpisów. Kandydaci, którzy deklarują zbieranie podpisów również w tradycyjny sposób, otrzymują od komisji wyborczych przygotowane wcześniej arkusze do zbiórki, na których mieści się 35 tysięcy podpisów.
W takiej sytuacji każdy wyborca może zdecydować, w jaki sposób woli udzielić poparcia. Jeśli udzieli poparcia zarówno na liście, jak i internetowo, to ważny będzie tylko jeden podpis.
oprac, e-mk, ppr.pl z wyk źródło: Klub Jagielloński
.png)
Zaloguj przez Facebook
