Unia Europejska (UE) UE zniosła cła między państwami członkowskimi, gdy w 1968 r. utworzono unię celną. Towary importowane do UE z pozostałych części świata podlegają taryfom, które są zgodne z zasadami i zasadami Światowej Organizacji Handlu.
Cło to podatek pobierany od importu towarów . Cło jest zazwyczaj wyrażane ad valorem (tj. jako procent zadeklarowanej wartości towarów) lub w wartościach bezwzględnych (np. 100 EUR za tonę). Rzadziej może być wyrażone jako wartość złożona, składająca się z obu wyżej wymienionych elementów.
Cła pobiera się głównie od towarów importowanych, ale zdarzają się również przypadki nakładania ceł na towary eksportowane.
Cła zwiększają dochody rządu i podwyższają ceny importowanych produktów , co daje produktom krajowym przewagę cenową.
Na przykład, jeśli UE nałoży 20% cła na urządzenia elektroniczne z Chin, firma importująca smartfon o wartości 200 euro zapłaci 40 euro cła. Firma może przerzucić ten dodatkowy koszt na klientów, czyniąc smartfon droższym.
Podstawowym celem taryf jest:
promować lokalne firmy i miejsca pracy
chronić krajowy przemysł przed nieuczciwą konkurencją
Wraz z utworzeniem unii celnej w 1968 r. zniesiono cła między państwami członkowskimi UE , co doprowadziło do powstania jednolitego rynku, na którym możliwy był swobodny przepływ towarów, usług, kapitału i osób.
Bez taryf przedsiębiorstwa mogą działać przy niższych kosztach, łatwiej rozszerzać się poza granice i uzyskiwać dostęp do większej bazy klientów. Konsumenci korzystają z większego wyboru, lepszych cen i wysokich standardów bezpieczeństwa produktów i usług.
Integracja jednolitego rynku przynosi korzyści zarówno obywatelom, jak i przedsiębiorstwom w całym regionie oraz jest kluczowym czynnikiem napędzającym konkurencyjność i wzrost gospodarczy UE.
Dzięki unii celnej organy celne wszystkich krajów UE współpracują ze sobą, jakby były jednym . Stosują te same taryfy celne do towarów importowanych na ich terytorium spoza UE.
75% pobranych należności celnych trafia do budżetu UE, co stanowi 13,7% całkowitego budżetu na rok 2024.
- 75% zebranych taryf trafia do budżetu UEJeśli chodzi o taryfy, Unia Europejska stosuje się do zasad i reguł ustanowionych przez Światową Organizację Handlu (WTO), której jest członkiem od 1995 r. Wszystkie państwa członkowskie UE są również samodzielnymi członkami WTO.
Jedną z głównych zasad WTO jest zasada najwyższego uprzywilejowania . Oznacza to, że kraje nie mogą normalnie dyskryminować swoich partnerów handlowych. Dopuszczalne są pewne wyjątki. Na przykład kraje mogą ustanowić umowę o wolnym handlu, która ma zastosowanie tylko do towarów wymienianych w ramach grupy. Albo kraj może stawiać bariery przeciwko produktom, które są uważane za nieuczciwie wymieniane z określonych krajów.
Wojna handlowa to spór ekonomiczny między dwoma krajami . Może wystąpić, gdy jeden kraj odpowiada na postrzegane nieuczciwe praktyki handlowe drugiego kraju, wprowadzając ograniczenia, takie jak cła, na import. Wojny handlowe skutkują wyższymi kosztami zarówno dla przedsiębiorstw, jak i konsumentów w zaangażowanych krajach.
Na przykład w 2018 r. USA nałożyły cła na stal i aluminium z UE. W odpowiedzi UE nałożyła cła na produkty z USA, takie jak motocykle i whisky bourbon.
UE stosuje instrumenty ochrony handlu , takie jak cła antydumpingowe, aby chronić przemysły UE przed zakłóceniami handlu międzynarodowego. Stosowanie przez UE instrumentów ochrony handlu opiera się na zasadach Światowej Organizacji Handlu.
Instrument antyprzymusowy UE zapewnia UE i jej państwom członkowskim środki odstraszania i reagowania na przymus gospodarczy ze strony państw trzecich. Ma on na celu deeskalację i nakłonienie do zaprzestania środków przymusu w handlu i inwestycjach poprzez dialog.
UE może również odwołać się do systemu rozstrzygania sporów WTO , który zapewnia mechanizmy umożliwiające rozstrzyganie sporów handlowych między członkami WTO.
Na podstawie wstępnie zdefiniowanych zasad każdy członek WTO może złożyć skargę dotyczącą naruszenia zasad WTO. WTO pomaga zapobiegać eskalacji sporów handlowych.
Od momentu powstania WTO w 1995 r. UE brała udział w 201 sprawach: w 110 przypadkach jako skarżący, a w 91 jako pozwany.
UE negocjuje umowy handlowe z państwami trzecimi w celu obniżenia taryf i ułatwienia handlu .
Niektóre z porozumień skupiają się głównie na zniesieniu ceł, inne zaś obejmują szersze zobowiązania dotyczące usług, inwestycji, zamówień publicznych, konkurencji, różnych kwestii regulacyjnych, zrównoważonego rozwoju i innych zagadnień.
Obecnie UE ma największą sieć handlową na świecie. UE ma 44 umowy zawarte z ponad 70 krajami i regionami.
- 44 państwa to obowiązujące umowyUE posiada obecnie status:
oprac, e-red, ppr.pl
.png)
Zaloguj przez Facebook
