Przeciwdziałanie marnowaniu żywności- ustawa podpisana

Ustawa określa zasady postępowania z żywnością oraz obowiązki sprzedawców żywności w celu przeciwdziałania marnowaniu żywności oraz negatywnym skutkom społecznym, środowiskowym i gospodarczym wynikającym z marnowania żywności.

Głównym celem zmian jest włączenie dystrybutorów żywności do funkcjonujących i wprowadzanych mechanizmów w zakresie przeciwdziałania marnowaniu żywności.
Ustawodawca założył, że przekazywanie żywności organizacjom pozarządowym oraz innym
przewidzianym ustawą osobom prawnym lub jednostkom organizacyjnym i przeznaczanie jej na
cele charytatywne jest jednym z najbardziej efektywnych sposobów ograniczania zjawiska marnotrawienia żywności.

Założenia ustawy

Podstawowym założeniem ustawy jest wprowadzenie obowiązku na sprzedawcę żywności
do zawarcia umowy w formie pisemnej lub elektronicznej pod rygorem nieważności z
organizacją pozarządową dotyczącej nieodpłatnego przekazywania żywności spełniającej wymogi prawa żywnościowego, w tym określone w rozporządzeniu (nr 178 2002 1 a nieprzeznaczonej do sprzedaży, w szczególności ze względu na wady wyglądu tej żywności albo jej opakowań, z przeznaczeniem na wykonywanie przez tę organizację zadań w zakresie określonym w art 2 pkt 2.

Obowiązek przekazywania żywności nie dotyczy napojów alkoholowych o zawartości alkoholu
powyżej 1,2% oraz napojów alkoholowych będących mieszaniną piwa i napojów bezalkoholowych, w których zawartość alkoholu przekracza 0,5%.

Podmiotem obowiązanym do zawarcia umowy będzie sprzedawca żywności prowadzący
przedsiębiorstwo spożywcze w zakresie sprzedaży żywności w jednostce handlu detalicznego lub hurtowego o powierzchni sprzedaży powyżej 250 m2
w której przychody ze sprzedaży żywności stanowią co najmniej 50% przychodów ze sprzedaży wszystkich towarów.

Jaka żywność?
Marnowanie żywności, któremu ustawa ma zapobiegać, to wycofywanie z etapu dystrybucji
żywności, która spełnia wymogi prawa żywnościowego, w szczególności ze względu na
zbliżający się upływ terminu przydatności do spożycia lub daty minimalnej trwałości lub ze względu na wady wyglądu tych środków spożywczych albo ich opakowań i przeznaczanie ich do unieszkodliwiania
jako odpady Taka żywność ma być przekazywana organizacji pozarządowej lub innemu podmiotowi
spełniającemu kryteria ustawowe Należy zaznaczyć, że żywność będzie mogła być przekazana jedynie do
organizacji, których celem statutowym jest wykonywanie zadań w sferze zadań publicznych w
zakresie:

1. Pomocy społecznej, w tym pomocy rodzinom i osobom w trudnej sytuacji życiowej oraz
wyrównywania szans tych rodzin i osób.
2. Wspierania rodziny i systemu pieczy zastępczej
3. Działalności charytatywnej, polegającej m in na przekazywaniu żywności osobom potrzebującym lub
prowadzeniu zakładów żywienia zbiorowego dla osób potrzebujących

Opłata za marnowanie żywności
Ustawa przewiduje obowiązek ponoszenia przez sprzedawców żywności opłaty za marnowanie
żywności Opłata taka będzie ustalana poprzez pomnożenie jednostkowej stawki przez masę
marnowanej żywności Opłata została pomyślana jako swoista sankcja finansowa dla sprzedawców
żywności, którzy pomimo uchwalonych w ustawie mechanizmów przekazywania nieodpłatnie
niesprzedanych produktów żywnościowych, wytwarzają znaczne ilości „odpadów
żywnościowych” Mając jednakże na uwadze to, iż pomimo dołożenia należytej staranności przy
wdrażaniu rozwiązań ograniczających marnowanie żywności, po stronie sprzedawców żywności
występują, chociażby ze względu na rodzaj dystrybuowanych produktów żywnościowych(żywność o krótkich terminach przydatności do spożycia np wędliny, warzywa), przypadki przeznaczania żywności do unieszkodliwiania jako odpady w ustawie przewidziano regulację, zgodnie z którą opłaty nie ponosi się od 10 masy marnowanej żywności. W przepisach art 9 12 ustawy uregulowano zasady
nakładania kar pieniężnych za niewykonanie obowiązków wynikających z ustaw .

Obowiązywanie
W okresie 2 lat od dnia wejścia ustawy w życie wprowadzone nią obowiązki dotyczyć będą jedynie
sprzedawców żywności prowadzący przedsiębiorstwo spożywcze w zakresie sprzedaży
żywności w co najmniej jednej jednostce handlu detalicznego lub hurtowego o powierzchni sprzedaży przewyższającej 400 m 2
Ustawa przewiduje, że sprzedawca żywności będzie obowiązany do zawarcia pierwszej umowy
dotyczącej nieodpłatnego przekazywania żywności na cele społeczne w terminie 5 miesięcy od dnia jej
wejścia w życie Art 19 wprowadza okres przejściowy w zakresie obliczania opłaty za
marnowanie żywności W pierwszym roku obowiązywania nowych przepisów podstawę
obliczenia opłaty stanowić będzie 80% a nie 90% masy marnowanej żywności w kilogramach.

Ustawa wejdzie w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia, z wyjątkiem przepisów odnoszących się
do opłaty za wytwarzanie odpadów oraz przepisów dotyczących administracyjnych kar pieniężnych,
które wejdą w życie pierwszego dnia szóstego miesiąca następującego po miesiącu ogłoszenia
ustawy[1 Rozporządzenie ( nr 178 2002 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 28 stycznia 2002 r
ustanawiające ogólne zasady i wymagania prawa żywnościowego, powołujące Europejski Urząd ds
Bezpieczeństwa Żywności oraz ustanawiające procedury w zakresie bezpieczeństwa,

Źródło: https://www.prezydent.pl/