Primitivo - wino pełne aromatów

Chociaż jego nazwa kojarzy się z prymitywnością - nic bardziej mylnego. Trunek ze szczepu primitivo to jedno z najbardziej charakterystycznych czerwonych win, które po prostu trzeba poznać. Nie bez przyczyny jest tak lubiane!

Pochodzenie odmiany primitivo
Historia primitivo jest pełna zawiłości i zwrotów akcji. W ustalenie jego pochodzenia była zaangażowana rzesza naukowców, winiarzy i amatorów wina z całego świata. Zarówno Włochy, Węgry, Stany Zjednoczone i kraje bałkańskie z Chorwacją na szczycie uprawiały, bądź uprawiają tę winorośl: nierzadko pod różnymi, regionalnymi nazwami.
Znana i udokumentowana historia primitivo rozpoczyna się w XVIII wieku, chociaż jest w zasadzie pewne, że winorośl tej odmiany była uprawiana już wcześniej. Wzmianki o niej pojawiły się we włoskiej Apulii („obcasie” Półwyspu Apenińskiego), gdy w okolicach Bari zostały posadzone pierwsze, wcześniej dojrzewające sadzonki winorośli, nazwane primativo, od łacińskiego primativus (wcześnie dojrzewający).
Z biegiem lat primitivo zdobywało coraz większą popularność i rozprzestrzeniło się na terenie Stanów Zjednoczonych pod nazwą zinfandel, gdzie zaczęło być uważane za rodzimą, amerykańską odmianę - w XX wieku zdobywając ogromną popularność jako szczep używany do produkcji różowego wina White Zinfandel. Możemy jedynie przypuszczać, jaki wielkie było rozczarowanie amerykańskich winiarzy, gdy prowadzone od końca lat 60-tych XX wieku aż do pierwszych lat XIX wieku badania przyniosły w końcu rezultaty. Naukowcy mówią wprost: zinfandel to primitivo a primitivo… pochodzi nie z Apulii, lecz z terenów Chorwacji, gdzie znane jest pod nazwą tribidrag lub crljenak kastelanski.

Wino primitivo - na czym polega jego urok?
Trunek wytwarzany z tej odmiany winogron jest jedyny w swoim rodzaju. Ciężki, o dużej zawartości alkoholu; niezwykle ciemny i aż „gęsty”, z bogatym nosem i pełnym smakiem. Brzmi dobrze, prawda? Nie da się ukryć, że primitivo jest niezwykle złożonym winem i z prymitywnością nie ma nic wspólnego.
W zależności od długości dojrzewania owoców, miejsca uprawy oraz w końcu gleby, na której rosną rośliny, możemy wyczuć niezwykle szerokie spektrum aromatów: od malin i truskawek, przez jagody i jeżyny, anyż, a skończywszy na czarnym pieprzu, skórze, tytoniu i dębowej beczce. Aromaty te rozwijają się wraz z długością leżakowania, dlatego zdecydowanie można powiedzieć, że primitivo im jest starsze, tym lepsze.
Ze względu na bogactwo aromatów i smaków, a jednocześnie umiarkowaną taniczność, jest to trunek, który śmiało można polecić osobom, które nie przepadają za czerwonym winem, bądź dopiero co rozpoczynają z nim swoją przygodę. Większość alkoholu tego rodzaju to wina wytrawne, chociaż zdarzają się także słodkie: dobrym przykładem jest apelacja Primitivo di Manduria Dolce Naturale DOCG. Warto tutaj jednak zauważyć, że nawet wytrawne primitivo nie jest niezwykle cierpkie: na podniebieniu da się wyczuć subtelną, przyjemną słodycz.

Z czym najlepiej smakuje primitivo?
Bogactwo smaków i aromatów tego wina jest jednym z głównych powodów, którym zawdzięcza swoją popularność - także w Polsce jest w czołówce najpopularniejszych win czerwonych. Sprawdzi się ono zarówno na przyjęciu, gdzie goście mają już pewne doświadczenie z winem, jak i na niezobowiązującym spotkaniu w gronie znajomych.
Wysoka intensywność primitivo predysponuje je do spożycia z intensywnymi w smaku potrawami: doskonale pasuje w połączeniu z drobiową wątróbką bądź też z potrawami przyrządzanymi na bazie duszonych mięs. Świetnie sprawdzi się także w towarzystwie mocno przyprawionych warzyw - dobrze czuje się obok bakłażana, cukinii, cebuli i grzybów. Jest także świetnym kompanem dojrzałych, słonych serów takich jak pecorino, parmezan czy cheddar vintage.