Na budowę i oliwki

Zbiory truskawek i oliwek, a także prace budowlane – to zajęcia, jakie najczęściej wykonują Polacy jadąc do Hiszpanii.

Umowę międzyrządową o zasadach i warunkach przepływu pracowników Polska podpisała z Hiszpanią w ubiegłym roku. W porozumieniu nie ma mowy o liczbie Polaków, którzy mogliby pracować – zarówno sezonowo, jak i zatrudnionych na zwykłych zasadach. Ich wielkość będzie zależała od sytuacji na rynku pracy w obydwu krajach. Został jednak ustalony limit osób wyjeżdżających na staże – co roku w ten sposób swoje kwalifikacje będzie mogło podnosić 50 młodych Polaków.

Każdy chętny do wyjazdu ma przedstawić w ambasadzie paszport, zaświadczenie lekarskie, zaświadczenie o niekaralności, cztery zdjęcia oraz umowę o prace. Przygotowuje ją pracodawca hiszpański - w tym celu zwraca się do tamtejszego urzędu pracy, aby dostać zezwolenie na zatrudnienie obcokrajowca. Otrzymuje je pod warunkiem, że na to stanowisko nie ma chętnego Hiszpana. Kontrakt trzeba wysłać do ambasady, a tu podpisuje go kandydat do pracy. Polacy mogą wjeżdżać do Hiszpanii bez wizy na 90 dni. Na pobyt dłuższy niż 3 miesiąca wiza jest konieczna. Dostaje się ją najczęściej po kilku tygodniach, chociaż zdarza się, że czeka się zaledwie kilka dni.

Hiszpanie deklarują zatrudnienie od kilku do kilkudziesięciu tysięcy Polaków obywateli polskich rocznie, głównie przy pracach sezonowych i w budownictwie. Hiszpańskie oferty trafiają do bezrobotnych przez pośredniaki. Jeżeli w ten sposób strona polska znajdzie odpowiedniego kandydata, władze hiszpańskie udzielą mu wizy i pozwolenia na pracę (chyba, że zaistnieją szczególne powody odmowy). W razie potrzeby oferty hiszpańskich pracodawców przekraczają ustalone wcześniej limity liczbowe. Wyjazdy najczęściej organizują sami pracownicy, dojeżdżając – w zależności od umowy – na koszt własny lub pracodawcy. Przejazdy większych grup osób organizuje pracodawca, korzystając zazwyczaj z hiszpańskich firm przewozowych.