W produkcji rolnej UE strzela sobie i nam samobója

W ostatnim raporcie USDA zwracają uwagę na fakt, że wysokie ceny paszy i energii oraz ograniczenia środowiskowe wywierają presję zarówno na hodowców bydła, jak i trzody chlewnej w Unii Europejskiej (UE), co prowadzi do ograniczenia działalności. Nie oczekuje się, aby krajowe wdrożenie Wspólnej Polityki Rolnej UE ograniczyło ciągły spadek produkcji wołowiny, ponieważ oczekuje się, że państwa członkowskie UE będą w coraz większym stopniu koncentrować się na wsparciu dla mniejszych gospodarstw. Prognozuje się, że przy niższej produkcji krajowej import wołowiny do UE powróci w 2023 r. do poziomu zbliżonego do stanu sprzed koronawirusa.

Wobec tych wszystkich negatywnych uwarunkowań, WYDAJE SIĘ ŻE EUROPEJSCY POLITYCY, Z POLSKIM KOMISARZEM ROLNYM UE NA CZELE BRNĄ DALEJ W SWOIM UPORZE MAJĄC PARCIE DO ZAOSTRZANIA PRZEPISÓW I WYMAGAŃ ŚRODOWISKOWYCH. EUROKRACI SĄ GŁUSI NA WEZWANIA ROLNICZYCH ZWIĄZKÓW I FEDERARCJI BRANŻOWYCH, KTÓRE OD WIELU LAT ZWRACAJĄ UWAGĘ NA FAKT, ŻE DALSZE ŚRÓBOWANIE WYMAGAŃ I NARZUCANIE ROLNIKOM NIEJEDNOKROTNIE ABSURDALNYCH PRZEPISÓW POWODUJĄ SYSTEMYTYCZNY SPADEK PRODUKCJI ROLNEJ, UPADŁOŚCI I ZAMYKANIE GOSPODARSTW ROLNYCH W UNII EUROPEJSKIEJ.

Zwraca na to uwagę ostatni raport USDA FAS, gdzie rynek unijny został poddany głębokiej analizie, a wyniki są spójne z tym co od lat mówią związkowcy i poszczególne sektory produkcji rolnej. Upadek eurpejskiego rolnictwa i ograniczanie produkcji widać już z za oceanu atlantyckiego. Dlaczego nie widać z Brukseli??? Wydaje się, że oni tam, w tej Uni Europejskiej, w tych komisjach i tym parlamencie działają po omacku. Bez konkretnych danych, analiz liczb, symulacji pokazujących jaki wpływ na gospodarstwa rolne w UE w okresie średnio i długoterminowym będą miały wprowadzane przepisy w WPR. Bo nie ulega wątpliwości, że rynek rolny w UE przechodzi największy od wielu lat kryzys. Mówią o tum również dane FAS USDA, które poniżej prezentujemy.

Jak wskazuje FAS USDA, oprócz wysokich cen środków produkcji unijny sektor trzody chlewnej boryka się ze zmniejszonym popytem krajowym i eksportowym. Negatywne czynniki rynkowe łącznie doprowadziły do rekordowego spadku pogłowia trzody chlewnej i loch w 2022 r. Przy mniejszym stadzie hodowlanym spodziewany jest spadek podaży zwierząt rzeźnych w tym roku. Mniejsza dostępność zwierząt rzeźnych również wymusi restrukturyzację sektora. Przewiduje się, że w 2023 r. eksport wieprzowiny spadnie do poziomów z lat 2016-2019.

Wysokie ceny nakładów i ograniczenia środowiskowe zmuszają hodowców bydła do zaprzestania działalności

Pogłowie bydła w UE zmniejsza się i zgodnie z wcześniejszą prognozą zamieszczoną w Roczniku przewiduje się, że tendencja ta będzie się zmniejszać kontynuacja w 2023 r. Od 2020-2022 r. roczne redukcje stada, jak podaje oficjalny Eurostat grudniowego spisu powszechnego wyniosły odpowiednio -0,86 proc., -1,04 proc. i -1,12 proc. FAS projektuje stado bydła zmniejszy się w tym roku o około jeden procent, kontynuując trwały spadek stado bydła.

Zarówno gospodarstwa bydła mlecznego, jak i mięsnego zostały dotknięte ograniczoną dostępnością pasz i wysokimi cenami cen pasz (zob. wykres powyżej — więcej informacji można znaleźć w opublikowanej aktualizacji dotyczącej spadku zbóż i pasz w UE 1 grudnia 2022 r.). Należy jednak zauważyć, że ceny pasz i pasz różnią się w całej UE Kraje członkowskie. W północno-zachodniej Europie (głównie w Belgii i Holandii) produkcja trawy w 2022 r odzyskane z ubiegłorocznych susz.

Na Bałkanach (głównie w Bułgarii i Rumunii) młyny i większe zakłady hodowlane zaczęły sprowadzać ukraińską kukurydzę i pszenicę, co obniżyło ceny do ok zbliżone do poziomu przedwojennego. Strukturalna nierentowność sektora została dodatkowo pogłębiona przez wysoką ceny energii i niedobory siły roboczej. Hodowcy bydła porzucają branżę, nie tylko ze względu na wzrost kosztów, ale także z powodu braku następców. Zwiększa się kolejne rosnące wyzwanie dla branży ograniczenia środowiskowe. Na przykład w Holandii rząd dąży do ogólnej redukcji Holenderskie emisje azotu we wszystkich sektorach o pięćdziesiąt procent do 2030 r., wywierają presję na hodowców zwierząt. Więcej informacji podano w GAIN Report – Nitrogen Report dostarczony do rządu holenderskiego, opublikowany 14 października 2022 r.

Przyszłość stada krów mięsnych zależy od wdrożenia WPR

Redukcja pogłowia jest najbardziej widoczna w sektorze wołowiny. Zgłoszono największe cięcia w Polsce i Francji. Jak wskazano wcześniej, spadek zapasów wynika głównie z ich wzrostu ceny wejściowe. Ponadto nowa wspólna polityka rolna UE (WPR; zob. sekcja dotycząca polityki w tym dokumencie raport) może negatywnie wpłynąć na hodowców bydła mięsnego. Sektor hiszpański spodziewa się redukcji o prawie 70 procent unijnego wsparcia w ramach WPR dla większości swoich producentów wołowiny.

W związku z tą restrukturyzacją oczekuje się, że w nadchodzących latach sektor ten będzie próbował przetrwać skutki tych zmian.

Podobna restrukturyzacja jest przewidywana w Europie Środkowej. Ważnym bodźcem dla dotychczasowej ekspansji Środkowoeuropejskie stado krów mięsnych było rządowym wsparciem finansowym. W dniu 14 grudnia 2022 r. wszystkie krajowe plany strategiczne nowej polityki WPR zostały zatwierdzone przez Komisję Europejską (KE), ale wdrożenie w styczniu 2023 r. prawdopodobnie będzie opóźnione. Nie przewiduje się narodowych planów strategicznych aby ograniczyć spadek pogłowia bloku, ponieważ oczekuje się, że rządy będą w coraz większym stopniu koncentrować się na wsparciu
mniejsze gospodarstwa.

Pomimo rekordowych cen mleka, w 2022 r. stado krów mlecznych w UE skurczyło się

W niektórych państwach członkowskich UE (Austria, Włochy i Holandia) stado krów mlecznych powiększyło się wykorzystać wysokie ceny mleka (patrz wykres powyżej). Jednak w większości państw członkowskich UE mleczarnia stado krów nadal się kurczyło lub w najlepszym razie ustabilizowało. W 2022 roku największe redukcje pogłowia bydła mlecznego odnotowano we Francji, Niemczech, Chorwacji i Bułgarii. Zmniejszona wielkość stada krów mlecznych w UE jest nawet wyprzedzając swoją wydajność, co oznacza, że zwiększenie dostaw mleka na krowę nie rekompensuje strat redukcja krów. Doprowadziło to do spadku całkowitych dostaw mleka w UE po raz pierwszy od 2009 r. Dla więcej informacji w raporcie GAIN – Dairy and Products Annual, opublikowanym 21 października 2022 r.

Polityka UE może dodatkowo ograniczać eksport bydła z UE

Przy kurczącym się stadzie krów i zmniejszonej podaży młodych zwierząt, uboju domowego i eksportu spada ilość żywego bydła do krajów trzecich. W 2022 roku eksport bydła hodowlanego spadł zarówno do Rosji, jak i Turcji, zajmował się eksportem bydła rzeźnego do Maroka i Libii. Eksport żywego bydła z UE wzrósł najbardziej do Egiptu (dorosłe zwierzęta hodowlane) i Wielkiej Brytanii (cielęta). Podczas gdy UE ma szeroki zakres miejsc docelowych eksportu, opcje zagraniczne maleją, podobnie jak stowarzyszenia ochrony zwierząt wystosować zarzuty naruszenia dobrostanu zwierząt w UE. prawodawstwo UE dotyczące dobrostanu zwierząt dotyczące transportu zwierząt,
który spodziewany jest gdzieś w 2023 roku, może jeszcze bardziej ograniczyć eksport żywego bydła. Dwoma czołowymi unijnymi eksporterami żywego bydła do krajów trzecich są Rumunia i Hiszpania, ale sektory w obu krajach wyraziły zaniepokojenie rentownością handlu żywym bydłem kraje trzecie. W latach 2021-2023 ubój spadnie z powodu zmniejszonej podaży zwierząt. Pomimo spadających zapasów, brak rentowności rolników ma utrzymywać ubój na relatywnie wysokim poziomie.

W związku z tym przewiduje się dalszy spadek liczebności stada do 74,1 mln sztuk do końca roku kalendarzowego 2023.

Produkcja wołowiny w UE spada z roku na rok od 2018 r.

W ciągu ostatnich czterech lat trend ten częściowo spowodowane zmniejszoną masą ubojową. Głównym powodem niższych wag w zeszłym roku były wysokie ceny pasz (więcej w dziale Bydło). Aby biznes był rentowny, rolnicy uboju przyspieszonego i uboju przy niższej wadze. W oczekiwaniu na zwiększoną dostępność paszy i pasz od wiosny 2023 r. rolnicy mają dłużej trzymać bydło i dokonywać uboju ich zwierzęta osiągną wyższą wagę w 2023 r. Jednak wyższa waga nie zrekompensuje spadku poziom uboju, w wyniku czego przewiduje się dalszy spadek produkcji wołowiny w UE w tym roku. Niższego wolumenu wołowiny produkowanej w kraju, oczekuje się również spadku wywozu z UE. Eksport wołowiny z UE spadł do prawie wszystkich dwudziestu wiodących kierunków eksportu bloku w 2022 r., z wyjątkiem Wielkiej Brytanii, Izraela, i Maroko. Wielka Brytania była jedynym rynkiem zagranicznym, na którym odnotowano znaczny wzrost wołowiny eksport, z dodatkowym wolumenem 50 000 MT CWE (zarówno dla schłodzonej, jak i mrożonej wołowiny).

Coraz wyższy import wołowiny z UE po zniesieniu blokad

Import wołowiny do UE osiągnął najwyższy poziom 435 000 MT CWE w 2019 r. Jednak ze względu na blokady usług gastronomicznych podczas pandemii koronawirusa import UE spadł do 350 tys. MT CWE w 2020 r. i do 321 tys. MT CWE w 2021 r. Wraz ze zniesieniem blokad i wynikającym z tego ożywieniem konsumpcji, unijna wołowina import wzrósł do 400 000 MT CWE w 2022 r. W 2022 r. popyt na wołowinę ze strony usług gastronomicznych w UE wzrosła, zwłaszcza w Europie Południowej (dzięki ożywieniu turystyki). W 2022 roku najwięcej odnotowano znaczny wzrost przywozu schłodzonej wołowiny bez kości ze Zjednoczonego Królestwa i Argentyna. Przewiduje się, że w tym roku import wołowiny do UE powróci do poziomu sprzed koronawirusa.

Oczekuje się jednak, że całkowita konsumpcja krajowa pozostanie na niezmienionym poziomie ze względu na rosnące ceny wołowiny. W Europie Środkowej inflacja żywnościowa przekroczyła 25 proc. i zaczęła znacząco wpływać na spożycie mięsa.

Należy zauważyć, że konsumpcja również w coraz większym stopniu zmierza w kierunku mięsa mielonego w porównaniu z mięsem (droższym) w regionie. Europejski rynek zamienników mięsa również został dotknięty, biorąc pod uwagę jego stosunkowo wysoka cena w porównaniu do mięsa. Oczekuje się, że ogólna konsumpcja wołowiny w UE ustabilizuje się w 2023 r. i będzie rosła ceny wołowiny przewyższają zwiększone zainteresowanie konsumentów wynikające z blokad związanych z pandemią.

Wieprzowina

Sektor trzody chlewnej stoi w obliczu poważnych wyzwań produkcyjnych i zmniejszonego popytu na wieprzowinę

Stado trzody chlewnej w UE osiągnęło najwyższy poziom w 2017 r. (145,5 mln sztuk) i ponownie w 2020 r. (145,8 mln sztuk), ale po raz kolejny na minusie. Główna przyczyna spadku liczebności stada jest taka sama jak podana dla unijnego sektora bydła: wysokie ceny środków produkcji i ograniczenia środowiskowe. Jednak unijny sektor trzody chlewnej jest pod presją dwóch dodatkowych czynników – a mianowicie ognisk afrykańskiego pomoru świń (ASF) w Europie Środkowej oraz zmniejszony popyt na wieprzowinę z Chin (więcej informacji na ten temat można znaleźć w dziale Wieprzowina
ten raport).
Kurcząca się podaż wieprzowiny powoduje konkurencję między europejskimi rzeźniami prowadzące do wzrostu cen (patrz wykres poniżej). Ze względu na stosunkowo wysokie ceny najbardziej wydajna hodowla a tuczniki nadal przynoszą zysk. Jednak dla większości hodowców trzody chlewnej podwyższona cena tuszy ledwo rekompensuje zwiększone koszty paszy i energii. Więcej informacji o języku hiszpańskim sektora patrz statystyki hiszpańskiego Ministerstwa Rolnictwa, a dla sektora holenderskiego patrz statystyki Uniwersytetu i Badań w Wageningen.

Sektory niemiecki i duński znajdują się pod presją

Niedawna publikacja grudniowego spisu Eurostatu ujawniła rekordowy spadek wielkości UE stado świń. W 2022 r. pogłowie trzody chlewnej w UE zmniejszyło się o ponad pięć procent. Najbardziej znaczące spadki odnotowano w Niemczech, Danii, Francji i Polsce oraz, w mniejszym stopniu, w Hiszpanii Holandia, Belgia, Austria, Rumunia, Bułgaria, Węgry i Czechy. Wszystkie oprócz jednego Państwa członkowskiego UE nie zrealizowały znaczącego wzrostu pogłowia trzody chlewnej lub uboju w 2021 r. i 2022, ani nie przewiduje się wzrostu w 2023. Jedynym wyjątkiem są Włochy, gdzie świnie i lochy stado powiększyło się w 2022 r. w związku z odbudową popytu na wędliny. Ucierpiał sektor niemiecki.

Ogniska ASF w krajowej populacji dzików, które spowodowały zakaz importu z Chin – tzw
najważniejszym rynkiem eksportowym dla niemieckich producentów. Jednocześnie zaostrzono przepisy obciążają rolników. Przepisy są w większości wdrażane na szczeblu krajowym, a nie w UE poziom. Sytuację pogorszyły znaczne podwyżki cen nakładów, takich jak energia, nawozy i paszy w 2022 r., co jeszcze bardziej obniży dochody niemieckich hodowców trzody chlewnej. Kryzys w sektorze niemieckim również miały negatywny wpływ na duński sektor trzody chlewnej, ponieważ są one wzajemnie powiązane. Kolejny cios dla

Sektor duński to gwałtowny spadek popytu na wieprzowinę w Chinach. Sektor duński i jego wzrost skupiał się na rentowności oraz, w mniejszym stopniu, na wielkości produkcji przeznaczonej na wywóz do krajów trzecich. Zwiększona koncentracja na rynku krajowym zmusza duński sektor do reorganizacji swojej działalności Niemcy (więcej informacji znajduje się w komunikacie prasowym wiodącego duńskiego producenta wieprzowiny, Danish Korona). Chociaż nie tak dotkliwy, jak podano w przypadku sektora niemieckiego, francuski przemysł trzody chlewnej wyzwania mają również charakter strukturalny. Główna różnica polega na tym, że spożycie francuskiej wieprzowiny nieznacznie wzrasta podczas gdy konsumpcja w Niemczech gwałtownie spada.

ASF nadal trapi sektor trzody chlewnej w Europie Środkowo-Wschodniej

Mimo znacznie niższej liczby ognisk ASF w 2022 roku w porównaniu z latami poprzednimi w Polsce możliwości eksportu wieprzowiny pozostają ograniczone. Według danych polskiego rządu, 20 proc krajowych ferm trzody chlewnej zlikwidowały produkcję w 2022 r. Większość z nich to mniejsze gospodarstwa, ale większe również w obliczu ograniczeń w rozwijaniu produkcji. W 2022 roku zaoferowano dwa programy wsparcia dla polskiej świni rolnikom do produkcji loch (więcej informacji w Roczniku).

Rolnictwo przydomowe odgrywa kluczową rolę w rozprzestrzenianiu się ASF.

Natomiast w Rumunii projekt ustawy zakazującej hodowli trzody chlewnej w gospodarstw przydomowych zostało wstrzymane z powodu braku porozumienia między różnymi podmiotami co do tego, kto ponosi odpowiedzialności za wdrażanie przepisów. Pomimo poprawy sytuacji ASF Rumun stado trzody chlewnej nadal spadało. Więcej informacji znajduje się w raporcie GAIN – Rumuńskie stado świń Kontynuuje przesuwanie, opublikowano 9 grudnia 2022 r. W przeciwieństwie do tego władze bułgarskie wdrożyły ustawodawstwo, które ogranicza rolnictwo przydomowe i wspiera dalszą komercjalizację sektor.

Hiszpański sektor utrzymał pozycję największego eksportera wieprzowiny na świecie
Od 2020 r. Hiszpania przejęła pozycję Niemiec jako największego unijnego producenta wieprzowiny. W tym samym roku, Hiszpania stała się także największym eksporterem wieprzowiny na świecie, wyprzedzając Stany Zjednoczone. Jednakże marże zysku sektorów hiszpańskich spadły w 2022 r. z powodu wysokich cen nakładów i zmniejszonego popytu Chiny (więcej informacji w Raporcie GAIN - Ekspansja limitu wysokich cen nakładów hiszpańskiego mięsa Produkcja).
W rzeczywistości w 2022 roku rzeź w Hiszpanii spadła po raz pierwszy od 2013 roku. produkcja w Hiszpanii została dotknięta kilkoma zespołami rozrodczo-oddechowymi świń (PRRS) w Katalonii i Aragonii, które obniżyły produktywność. Sektor hiszpański jest dostosowania swojej produkcji do unijnego Zielonego Ładu i dąży do utrzymania swojej pozycji jako UE liderem w produkcji wieprzowiny, a także zajmuje pozycję największego eksportera wieprzowiny na świecie (7 mld USD w 2007-2022).

Holenderski i belgijski sektor trzody chlewnej stoi w obliczu wyzwań środowiskowych

W Holandii potencjalne ograniczenia środowiskowe odegrały ważną rolę w kurczeniu się
stada świń w kraju. Rząd holenderski dąży do ograniczenia produkcji zwierzęcej
emisje azotu. Oprócz sektora mleczarskiego, sektor trzody chlewnej jest jednym z sektorów hodowlanych, które najbardziej ucierpi. Aby uzyskać więcej informacji, patrz np. Raport GAIN – Raport azotu dostarczony do Rządu holenderskiego, opublikowano 14 października 2022 r. Nowo mianowany minister rolnictwa Piet Adema ma na celu wypracowanie porozumienia rolnego z sektorem holenderskim w pierwszym kwartale 2023 r. Podobnie Holandii rząd belgijski zamierza ograniczyć emisje azotu z sektora hodowlanego. A dobrowolne porozumienie między rządem flamandzkim a sektorem trzody chlewnej zostało opóźnione, co doprowadziło do zwiększona niepewność co do przyszłości hodowców trzody chlewnej we Flandrii.

Na podstawie kurczącego się stada macior nie przewiduje się, aby produkcja prosiąt w UE wzrosła w 2023 r.

Prognozy dotyczące produkcji prosiąt i uboju trzody chlewnej w 2023 r. oparte są na niedawno opublikowanych danych Eurostatu

Grudniowy spis pogłowia loch. W 2023 roku kurczenie się stada hodowlanego i podaż
Prognozuje się, że poziom świń rzeźnych nie ulegnie zmianie, ponieważ czynniki leżące u ich podstaw – w tym wysokie ceny pasz i spadek sprzedaży krajowej i eksportowej – oczekuje się, że utrzyma się. Oczekuje się, że ceny paszy wzrosną spadek wraz z następnymi zbiorami (więcej informacji znajduje się w jesiennych aktualizacjach dotyczących zbóż i pasz w UE), w UE sektor hodowli intensywnej pozostaje zaniepokojony, że światowe dostawy pasz mogą być ograniczone w wyniku kryzysy polityczne i nowe polityki UE nakładające dodatkowe wymagania na import, takie jak nowa UE rozporządzenie w sprawie wylesiania (więcej informacji w raporcie GAIN – European Institutions Finalize Rozporządzenie dotyczące łańcucha dostaw wolnego od wylesiania, opublikowane 12 stycznia 2023 r.). Niższe poziomy uboju oczekiwany w 2023 r. prawdopodobnie zachęci sektor do restrukturyzacji. Sektor dąży do pokonywania wysokich cen surowców i zmieniającego się otoczenia regulacyjnego w celu przywrócenia podaży do poziomu tradycyjnego popyt krajowy i eksportowy, zamiast polegać na wyjątkowych wymaganiach rynkowych ze strony krajów trzecich, zwłaszcza Chiny.

Wiodące firmy w Europie Północnej i Południowej planują mniej koncentrować się na ilości i więcej na temat jakości, rentowności i licencji na produkcję (biorąc pod uwagę wysiłki mające na celu panowanie nad dwutlenkiem węgla emisji {CO2} i poprawy warunków dobrostanu zwierząt.

Hiszpania i Dania przekierowują sprzedaż eksportową na rynek UE

Wraz ze spadkiem uboju produkcja wieprzowiny w UE spadła w 2021 i 2022 r. i przewiduje się dalszy jej spadek w 2023. W latach 2021 i 2022 średnia masa tuszy w UE spadła z powodu wysokich cen pasz.
W 2023r przewiduje się, że średnia masa tuszy nieznacznie wzrośnie, w oparciu o przewidywany wzrost dostępność zbóż paszowych (więcej informacji znajduje się w unijnej aktualizacji dotyczącej zbóż i pasz). W utrzymaniu ze wskaźnikiem uboju w państwach członkowskich oczekuje się, że produkcja wieprzowiny w UE spadnie najbardziej znacząco w Niemczech i Polsce. W rzeczywistości nie przewiduje się, aby żadne z państw członkowskich UE zrealizowało a zauważalny wzrost produkcji w 2023 r. Przy zmniejszonym popycie z Chin najbardziej konkurencyjny Europejscy producenci (np. Hiszpania i Dania) reorientują swoją sprzedaż na rynek UE, konkurując z lokalnymi „krajowymi” producentami. Hiszpania zwiększyła eksport do Portugalii i Niemiec, i prawie do wszystkich Państwa członkowskie UE w Europie Środkowej, przede wszystkim do Polski. Duńscy producenci również rosły ich sprzedaż do UE (głównie do Niemiec i Polski).

Jednak konkurencja na rynku UE jest zacięta, ponieważ popyt krajowy maleje.

Pomimo zniesienia blokad konsumpcja krajowa spada

W 2022 r. krajowe wykorzystanie (w tym inwentarz) wieprzowiny spadło, pomimo ożywienia w sektorze turystycznym (głównie w krajach śródziemnomorskich) oraz wznowienie imprez sportowych i kulturalnych, które były zamknięte w celu ograniczenia rozprzestrzeniania się koronawirusa. Konsumenci z UE preferowali drób wieprzowiny ze względu na względy zdrowotne, łatwość przygotowania oraz relatywnie niższą cenę kawałków drobiu.

Przewiduje się, że tendencja spadkowa krajowego spożycia wieprzowiny utrzyma się w 2023r. najbardziej spada konsumpcja).

Sektor UE będzie miał mniej wieprzowiny dostępnej na eksport w 2023 r

Podczas gdy eksport wieprzowiny z UE spadł w 2022 r., wielkość eksportu wynosząca 4,2 mln ton CWE nadal była znacznie wyższa niż poziomy zrealizowane w latach 2016-2018 (około 3,6 mln ton CWE). Sektor trzody chlewnej w UE, w szczególności sektor hiszpański, z powodzeniem przeniósł przepływy handlowe na inne rynki krajów trzecich (poza Chinami). Eksport wieprzowiny z UE wzrósł najbardziej do Japonii, Korei Południowej, Filipin, Tajwanu i Australii. Te alternatywne rynki nie były jednak w stanie w pełni zrekompensować utraconych wolumenów wysyłanych do Chin. Przewiduje się, że w 2023 r. eksport wieprzowiny z UE będzie dalej spadał. Przewiduje się, że popyt importowy w Chinach wzrośnie w związku ze zniesieniem ograniczeń związanych z koronawirusem w tym kraju, a popyt na innych rynkach azjatyckich utrzyma się na wysokim poziomie. Jednak sektor trzody chlewnej w UE będzie miał mniej wieprzowiny dostępnej na eksport w 2023 r.

Ponadto wieprzowina w UE straciła wiele na swojej konkurencyjności od czasu gwałtownego wzrostu cen środków produkcji, który rozpoczął się wiosną z 2022 roku

oprac. e-mk, redakcja ppr.pl na podst. źródło: USDA