Poniżej prezentujemy najnowsze informacje pochodzące z ostatniego komunikatu Posła do PE Krzysztofa Jurgiela z posiedzeń Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi Parlamentu Europejskiego (AGRI) z dnia 16.11.2023 r.
O 26 % wzrasta wolumen eksportu produktów rolnych z UE do Kanady od początku tymczasowego stosowania CETA.
Pkt 5 agendy - głosowanie - Wdrażanie kompleksowej umowy gospodarczo-handlowej UE–Kanada (CETA).
EKR popiera projekt opinii. Podziela pogląd sprawozdawcy, że umowa CETA prowadzi do znacznego wzrostu dwustronnego handlu żywnością i produktami rolnymi między UE a Kanadą. Odpowiednio uwzględniono również znaczenie uznania systemu oznaczeń geograficznych, a także potrzebę dalszego skutecznego egzekwowania ochrony oznaczeń geograficznych w odniesieniu do unijnych posiadaczy praw w Kanadzie. Podziela również pewne obawy, że istniejący kanadyjski system zarządzania kontyngentami taryfowymi (TRQ) osłabia konkurencyjność unijnych producentów mleka i w związku z tym wydaje się właściwe, aby wezwać KE do kontynuowania wysiłków wraz z władzami kanadyjskimi w celu zwiększenia przejrzystości monitorowania funkcjonowania systemu kontyngentów taryfowych. Wreszcie doceniamy fakt, że poprawki EKR, podkreślające znaczenie utrzymania odpowiednich kontroli i monitorowania wzajemnej zgodności z normami sanitarnymi, fitosanitarnymi i weterynaryjnymi, zostały zaakceptowane.
Projekt opinii
Komisja Rolnictwa i Rozwoju Wsi zwraca się do Komisji Handlu Międzynarodowego, jako komisji przedmiotowo właściwej, o uwzględnienie w końcowym tekście projektu rezolucji następujących wskazówek:
A. Mając na uwadze, że kompleksowa umowa gospodarczo-handlowa między UE a Kanadą (CETA) jest jedną z najbardziej inkluzywnych i zrównoważonych umów handlowych, które kiedykolwiek podpisano;
1. Z zadowoleniem odnotowuje znaczny wzrost dwustronnej wymiany handlowej żywnością i produktami rolnymi między UE a Kanadą oraz 26 % wzrost wywozu produktów rolnych z UE do Kanady od początku tymczasowego stosowania CETA;
2. Podkreśla znaczenie uznania systemu oznaczeń geograficznych jako kluczowego elementu umowy; zaznacza, że należy nadal zapewniać skuteczną ochronę oznaczeń geograficznych w odniesieniu do unijnych posiadaczy praw w Kanadzie;
3. Stwierdza, że 18 % wzrost wywozu wina, napojów spirytusowych i piwa z UE do Kanady w 2021 r. był dla producentów z UE pozytywną zmianą; podkreśla, że konieczne są dalsze prace w celu wyeliminowania w Kanadzie dyskryminujących środków ograniczających dostęp do rynku dla win i napojów spirytusowych, głównie na szczeblu prowincji;
4. Odnotowuje z zaniepokojeniem, że obowiązujący kanadyjski system zarządzania kontyngentami taryfowymi osłabia konkurencyjność unijnych producentów wyrobów mleczarskich; wzywa Komisję do podejmowania wspólnie z władzami kanadyjskimi dalszych wysiłków w celu zwiększenia przejrzystości tego, w jaki sposób monitorowane jest funkcjonowanie jej systemu kontyngentów taryfowych;
5. Z zadowoleniem przyjmuje szereg wspólnych inicjatyw w ramach dialogu między UE i Kanadą na temat zrównoważonego rozwoju, gospodarowania środowiskiem i działań na rzecz klimatu w rolnictwie; podkreśla znaczenie intensywniejszej wymiany najlepszych praktyk w dziedzinie wydajności rolnictwa, sekwestracji dwutlenku węgla, zdrowia gleby i ochrony środowiska naturalnego oraz zachęca Komisję do kontynuowania tej wymiany w przyszłości.
Pkt 8 agendy - Wymiana poglądów z Komisją Europejską na temat wyciągniętych wniosków i sposobów jak najlepszego wykorzystania rezerwy rolnej
Krzysztof Jurgiel: " 450 mln € rezerwy rolnej to niewiele"
Rezerwę rolną ustanowiono w ramach reformy WPR uzgodnionej w 2021 \r. w art. 16 rozporządzenia horyzontalnego (rozporządzenie (UE) nr 2021/2116), a minimalny roczny budżet rezerwy wynosi 450 mln EUR (w cenach bieżących). Jeżeli kwota ta nie jest wystarczająca w danym roku budżetowym, jako ostateczne rozwiązanie do zwiększenia finansowania rezerwy rolnej można zastosować dyscyplinę finansową, tj. pomniejszyć płatności bezpośrednie. Niewykorzystane środki rezerwy rolnej są przenoszone na kolejny rok budżetowy. Rok budżetowy 2023 (16 października 2022 r. – 15 października 2023 r.) był pierwszym rokiem wykorzystania rezerwy rolnej. Rezerwę rolną wykorzystuje się do finansowania instrumentów interwencji na rynkach rolnych zgodnie z art. 8–21 (dopłata w zakresie interwencji publicznej i prywatnego przechowywania) oraz instrumentów nadzwyczajnych zgodnie z art. 219–221 rozporządzenia o wspólnej organizacji rynku (WOR), tj.:
- środki przeciwdziałania zakłóceniom na rynku spowodowanych znaczącym wzrostem lub spadkiem cen na rynku wewnętrznym lub rynkach zewnętrznych lub innymi zdarzeniami i okolicznościami powodującymi poważne zakłócenia
na danym rynku lub grożącymi wystąpieniem takich zakłóceń;
- środki wspierania rynku związane z chorobami zwierząt i agrofagami roślin
oraz z utratą zaufania konsumentów spowodowaną zagrożeniami dla zdrowia ludzi, zdrowia zwierząt lub zdrowia roślin;
- środki rozwiązywania szczególnych problemów powiązanych z sytuacjami, które mogłyby spowodować gwałtowne pogorszenie się warunków produkcji
i warunków rynkowych.
Rezerwa rolna zastąpiła tworzoną do końca roku budżetowego 2022 „rezerwę kryzysową” ustanowioną na podstawie art. 25 rozporządzenia (UE) nr 1306/2013
i finansowaną w ramach mechanizmu „dyscypliny finansowej” (art. 26 rozporządzenia (UE) nr 1306/2013). Rezerwę kryzysową udostępniano na wypadek sytuacji kryzysowych na warunkach określonych w art. 226 WOR. W latach 2014–2022 wykorzystano ją tylko raz, w marcu 2022 r. w ramach nadzwyczajnego środka wsparcia o wartości 500 mln EUR.
W 2023 r. realizowanych jest pięć działań, na które przeznaczono środki z rezerwy rolnej:
Łącznie rozdysponowanie rezerwy rolnej w 2023 roku to 530,57 mln EUR.
Środki przypadające dla Polski to łącznie 85,87 mln EUR (ok. 16,2% kwoty rozdysponowanej rezerwy rolnej).
Poseł Jurgiel zabrał głos w powyższym temacie:
W aktualnej sytuacji prawnej, przy braku aktualizacji cen interwencyjnych,
w praktyce nie funkcjonuje interwencja publiczna. Z rezerwy rolnej powinny być wspierane działania łagodzące skutki zakłóceń rynku. Polska od dawna zwraca
na to uwagę, ale bezskutecznie.
Rezerwa rolna jest obecnie jedynym źródłem finansowania działań interwencyjnych na rynkach rolnych w sytuacjach kryzysowych. Jej budżet – 450 mln euro rocznie – to niewiele, biorąc pod uwagę skalę i częstotliwość sytuacji kryzysowych, jakie pojawiały się w ostatnich latach.
Kryzys o charakterze rynkowym powinien być priorytetowym motywem wykorzystania rezerwy, z uwagi na dysfunkcyjność interwencji publicznej. Doświadczenia ostatnich 10 lat, przykładowo takie jak ASF czy grypa ptaków, pokazują, że istotne jest również wsparcie w sytuacji wystąpienia zdarzeń związanych ze zdrowiem zwierząt, szczególnie w tych sektorach, które w marginalnym stopniu korzystają ze wsparcia w ramach WPR, tj. trzody chlewnej i drobiu.
Zdarzenia kryzysowe najbardziej dotykają gospodarstwa najsłabsze ekonomicznie, tj. najmniejsze. Zatem jednym z głównych kryteriów alokacji przy podziale kwot pomiędzy Państwa członkowskie mogłaby być liczba gospodarstw.
UE stanowi duży rynek i nie zawsze zakłócenia dotykają w równym stopniu wszystkie państwa i regiony. Jasno pokazała to sytuacja związana z zakłóceniami wywołanymi napływem produktów z Ukrainy. Takie zróżnicowanie trzeba więc brać pod uwagę przy podziale kwot rezerwy pomiędzy państwa członkowskie.
Państwa członkowskie w odpowiednim czasie przekazują wystarczające dowody na temat wpływu kryzysu na różne sektory, natomiast długotrwała jest ocena zasadności udzielenia pomocy po stronie Komisji Europejskiej.
oprac, e-red, ppr.pl
.png)
Zaloguj przez Facebook
