Dla rolnictwa umowa z MERCOSUR to katastrofa. I nie ma w tym ani krzty przesady.

Bruksela, 3 września 2025 – Komisja Europejska ogłosiła zamiar podpisania dwóch przełomowych porozumień handlowych: z krajami Mercosuru (Argentyna, Brazylia, Paragwaj, Urugwaj) oraz z Meksykiem. W Brukseli mówi się o „historycznej szansie” dla unijnej gospodarki. Rolnicy natomiast biją na alarm: to nie szansa, a wyrok dla europejskiego rolnictwa.

Rolnictwo na sprzedaż?

Umowa z Mercosurem otworzy rynek UE dla gigantycznej produkcji rolnej z Ameryki Południowej. Wołowina, drób, soja czy cukier – produkowane taniej, często z użyciem pestycydów i antybiotyków zakazanych w Europie – będą konkurować z polskimi i europejskimi produktami.Cła spadną, import wzrośnie, a ceny w Europie runą. Komisja przyznaje, że z Mercosuru do UE trafi nawet 100 tys. ton wołowiny i ponad 150 tys. ton drobiu rocznie, czyli wolumeny równe kilku procentom unijnej produkcji. Dla rolnika – to śmierć na raty.

 Z kolei Meksyk – kraj, który dotąd chronił swój rynek wysokimi cłami (nawet do 100%) – teraz otworzy się na unijne produkty. Brzmi dobrze? W praktyce to oznacza, że UE oddaje swoje rolnictwo w zamian za przemysł i dostęp do minerałów. Rolnictwo staje się kartą przetargową Brukseli.

Rolnicy kontra Komisja

„W pełni zdajemy sobie sprawę z obaw rolników europejskich” – mówi komisarz ds. rolnictwa, Christophe Hansen. Ale zaraz dodaje, że „umowa to równowaga między otwarciem rynku a mechanizmami ochronnymi” 

Rolnicy jednak dobrze wiedzą, jak kończą się te „zabezpieczenia”. Mechanizmy alarmowe, fundusze rezerwowe i obietnice kontroli importu – to tylko papierowe tarcze. Kiedy import zaleje Europę, żaden fundusz nie uratuje gospodarstw rodzinnych.

Polska wieś pod presją

Dla Polski, gdzie rolnictwo wciąż ma kluczowe znaczenie gospodarcze i społeczne, skutki mogą być dramatyczne: 

• wołowina z Brazylii uderzy w Podkarpacie i Małopolskę,
• drób z Paragwaju i Brazylii – w Podlasie i Mazowsze,
• cukier i soja – w buraki cukrowe i pasze dla zwierząt.

Europejscy rolnicy produkują w oparciu o najwyższe standardy – ekologiczne, sanitarne i dobrostanowe. Tymczasem Mercosur produkuje taniej, często kosztem zdrowia konsumentów i środowiska.

Katastrofa pod płaszczykiem „wolnego handlu”

Komisja zapewnia, że „standardy sanitarne i fitosanitarne UE pozostają niezmienne”. Ale w praktyce nikt nie jest w stanie skontrolować milionów ton importowanej żywności. Co z pestycydami zakazanymi w Europie, a stosowanymi masowo w Brazylii? Co z karczowaniem lasów Amazonii pod kolejne plantacje soi i bydło?

To, co Bruksela nazywa „dywersyfikacją handlu”, rolnicy nazywają po imieniu: likwidacją europejskiego rolnictwa. 

Komu służy ta umowa?

• Koncernom motoryzacyjnym i przemysłowym, które zyskają tańsze surowce.
• Gigantom chemicznym i farmaceutycznym, którzy otworzą nowe rynki.
• Ale na pewno nie rolnikom – którzy zostaną zmuszeni do konkurowania z produktami wytwarzanymi bez żadnych ograniczeń środowiskowych i etycznych.

 Ostatni dzwonek dla Europy

Rolnicy europejscy już raz wyszli na ulice w proteście przeciwko Zielonemu Ładowi. Teraz stawka jest jeszcze większa. Mercosur i Meksyk mogą być gwoździem do trumny europejskiej wsi.

Czy Europa naprawdę chce, by jej bezpieczeństwo żywnościowe zależało od importu z Ameryki Południowej? Czy polska wieś ma być poświęcona w imię interesów przemysłowych Niemiec i Francji?

Dla rolnictwa ta umowa to katastrofa. I nie ma w tym ani krzty przesady.