W ciągu ostatnich 6 miesięcy ceny kukurydzy w Chicago spadły o około 50 USD za tonę, co pociągnęło za sobą spadek cen w Europie.
Można to wytłumaczyć przede wszystkim porozumieniem dyplomatycznym w sprawie ukraińskiego eksportu zawartym między Rosją, Ukrainą, Turcją i ONZ. Porozumienie to umożliwiło Ukrainie wznowienie eksportu drogą morską, w wyniku czego eksport powrócił do niemal normalnego tempa, jednocześnie obniżając ceny ze szczytu, jaki osiągnęły latem 2022 r. po inwazji na ten kraj.
Tę presję cenową na poziomie europejskim można również wytłumaczyć masowym importem kukurydzy w związku z deficytem produkcji spowodowanym suszą latem 2022 r., a także bardzo silną konkurencyjnością importowanej kukurydzy (Brazylia, Ukraina) w porównaniu z kukurydzą europejską.
Na ceny zbóż w Europie wpływ miała również polityka pieniężna Stanów Zjednoczonych i UE. Ryzyko stopy procentowej jest bardziej ograniczone w Stanach Zjednoczonych ze względu na obawy przed destabilizacją systemu bankowego, podczas gdy UE prowadzi bardziej agresywną politykę pieniężną. W rezultacie euro umacnia się w stosunku do dolara, co sprawia, że europejskie zboża są mniej konkurencyjne niż zboża produkowane gdzie indziej. Dotyczy to zwłaszcza pszenicy, która musi konkurować z rekordową rosyjską produkcją, co prowadzi do spadku innych zbóż.
Wreszcie fundusze hedgingowe zmniejszają swoją ekspozycję na rynki rolne z powodu obaw o spadek światowego popytu na zboże z powodu wysokiego poziomu inflacji. To także wywiera presję na ceny.
Od jesieni 2020 r. ceny kukurydzy są podtrzymywane przez międzynarodowe napięcia spowodowane wysokim chińskim popytem, niepewnością produkcji wśród największych eksporterów oraz wojną na Ukrainie. Sytuacja ta może się złagodzić w drugiej połowie 2023 r., chociaż nadal istnieją ryzyka geopolityczne.
Argentyna, która odczuwa skutki intensywnej suszy, powinna odczuć poważny spadek produkcji kukurydzy, z prognozami na poziomie 35 milionów ton w porównaniu z 50 milionami podanymi na początku kampanii.
Ukraina odnotowała spadek powierzchni lądowej w 2022 r. w wyniku rosyjskiej inwazji i choć od lipca 2022 r. dwukrotnie odnawiano umowę o eksporcie morskim, jej możliwości eksportowe są ograniczone.
Złagodzenie sytuacji globalnej pod koniec kampanii 2022/2023 i w następnej kampanii wymagałoby znacznej obecności Brazylii i Stanów Zjednoczonych na rynku światowym, w scenariuszu, w którym przewiduje się dalszy spadek powierzchni upraw kukurydzy na Ukrainie znaczny spadek w 2023 r.
W Brazylii kukurydza safrinha została zasiana późno, ale obecnie warunki pogodowe są sprzyjające i spodziewane są rekordowe zbiory (130 mln ton). Oczekuje się, że w Stanach Zjednoczonych obszary uprawy kukurydzy znacznie wzrosną w 2023 r. ze względu na atrakcyjne ceny. Operatorzy będą uważnie monitorować warunki siewu w nadchodzących miesiącach, aby zrównoważyć je z rozmiarem chińskiego popytu. Te dwa czynniki zadecydują o tym, czy amerykańskie zapasy kukurydzy będą mogły powrócić do normalnego poziomu.
Wreszcie, chociaż ukraiński korytarz został odnowiony w połowie marca, ryzyko geopolityczne na Morzu Czarnym pozostaje, ponieważ Rosja rozważa odnowienie na umowy na 60 dni, to krótszy okres niż poprzednio, podczas gdy międzynarodowe firmy zbożowe wycofują się z kraju.
oprac. redakcja ppr.pl na podst źróodło: USDA; MAIZE
.png)
Zaloguj przez Facebook
