„Wzajemna zgodność” , czyli ciernista droga do płatności bezpośrednich

Bieżący rok  jest ostatnim, w którym dopłaty bezpośrednie  mają charakter obligatoryjny. Dotychczas wyglądało to tak, że jeśli  rolnik wypełnił wniosek poprawnie i przestrzegał  tzw. minimalnych norm, które zapewniały utrzymanie gruntów  w dobrej kulturze rolnej – płatność była  realizowana bez większych problemów. Począwszy od przyszłego roku, ta powszechna i najważniejsza forma pomocy dla rolników uzależniona będzie  od spełnienia przez nich  określonych standardów w  kilku, różnych obszarach odnoszących się do zarządzania gospodarstwem. 
Obszary te dotyczyć będą:  przestrzegania podstawowych zasad ochrony środowiska i dobrej  kultury rolnej, zdrowia publicznego, zdrowia zwierząt i zdrowotności roślin, identyfikacji i rejestracji zwierząt, dobrostanu zwierząt.  Widzimy zatem, jak obszerna jest paleta zagadnień, w tym głównie prawnych  regulujących kwestie przyszłych płatności bezpośrednich do gruntów rolnych z którymi przyjdzie się zmierzyć w najbliższym czasie rolnikom. W tej trudnej i złożonej  sytuacji,  nie możemy pozostawić rolników „samych sobie”, gdyż jako samorząd rolniczy mamy nie tylko ustawowy, ale moralny obowiązek informowania ich o  zagrożeniach jak również o korzyściach, jakie niosą ze sobą nowe rozwiązania prawne dotyczące dopłat. Dlatego też, wspólnie z Ośrodkiem Doradztwa Rolniczego i Kujawsko-Pomorską Izbą Weterynaryjną podjęliśmy się skomplikowanego logistycznie zadania, którego celem było szerokie  dotarcie  i poinformowanie rolników o zasadzie wzajemnej zgodności. Biorąc pod uwagę obszerny zakres tematyczny, 17 godzinny program  każdego szkolenia realizowany był przez  cztery dni.   Zdanie nie było łatwe, gdyż informacje,  które przyszło nam przekazywać, często sprowadzane były do zakazów, nakazów   i dodatkowych obowiązków nakładanych na rolnika z tytułu wprowadzenia w życie nowych  przepisów. Rolnicy dowiadywali się  często o koniecznych i to wcale nie małych  wydatkach inwestycyjnych  związanych z dostosowaniem swoich gospodarstw do określonych prawem wymagań. Jednocześnie staraliśmy się przedstawić całość zagadnień w sposób przystępny, tak aby nie zniechęcić rolników na samym starcie. Zwracaliśmy uwagę na wymierne efekty dokonywanych  przez rolnika prac dostosowawczych, tj. gwarancja uzyskania dopłat bezpośrednich w pełnej wysokości. Nie należy jednak pomijać  dodatkowych korzyści, ocenianych bardziej w aspekcie społecznym, chociażby takich jak   poprawa stanu  środowiska naturalnego, dobrostanu zwierząt, czy wreszcie bezpieczeństwa produkcji żywności Nie taki diabeł straszny jak go malują, takie przesłanie przyświecało nam wszystkim i takie wrażenia mieli wynieść rolnicy po każdym szkoleniu. Czy nam się to udało? W dużej mierze, zapewne tak, jednak należy sobie zdawać sprawę z tego, że to dopiero początek kampanii informacyjnej na ten, jakże ważny temat.    Przystępując do realizacji projektu mieliśmy wiele wątpliwości i obaw co do jego odbioru przez rolników.  Biorąc pod uwagę obszerny  program i wynikające z niego treści do  przekazania,  zastanawialiśmy się, czy rolnicy  skłonni będą do uczestniczenia w naszych szkoleniach  i czy poświęcą  na to aż  cztery dni. Dzisiaj, już na spokojnie mogę z satysfakcją powiedzieć, że nasze obawy były próżne. Zainteresowanie rolników szkoleniami przerosło nasze wyobrażenia.
W niektórych gminach frekwencja przekraczała  200 osób. W takich przypadkach,  w każdej z tych gmin szkolenie powtarzaliśmy, również przy dużym zainteresowaniu rolników. Dla nas jest to także  istotna informacja, że w najbliższym czasie należy skoncentrować się głównie na tego rodzaju usługach, gdyż oczekiwania  rolników i    potrzeby edukacyjne w tym zakresie są bardzo duże.