Tendencje rozwoju konstrukcji wozów paszowych mieszających

W latach 1960-1995 większość firm zajmujących się produkcją wozów paszowych mieszających opierały się na podobnym sposobie usytuowania mieszadeł w skrzyni ładunkowej. Były to najczęściej dwa, trzy lub cztery wały śrubowe mieszające rozmieszczone wzdłuż najdłuższego boku wozu. Ich zadaniem było zarówno mieszanie pasz objętościowych z treściwymi, jak również wyładunek jednorodnej mieszaniny pasz do koryt do bezpośredniego skarmiania.

W ostatniej dekadzie nastąpił gwałtowny rozwój konstrukcji całkowicie nowych koncepcji wozów paszowych mieszających. Poziome usytuowanie mieszadeł w skrzyniach ładunkowych wozów zmieniono na pionowy układ mieszadeł. Pozwoliło to na przejście z napędu wałów mieszających za pomocą zawodnych łańcuchów drabinkowych na napęd za pomocą wałów przegubowych połączonych z kątowymi przekładniami zębatymi. Na szerszą skalę wprowadzono również ostatnio zastosowanie napędów hydraulicznych. Inną nowością jest zmiana kształtu wałów śrubowych mieszających, ich prędkości obrotowych oraz zastosowanie nowych typów noży docinających dłuższe cząstki paszy objętościowej. Nowością jest również zastosowanie stacjonarnego wozu paszowego mieszającego wraz z możliwością zdalnego sterowania jego pracą za pomocą pilota. Takie rozwiązanie pozwala na zmniejszenie zaangażowania ilości ciągników rolniczych w procesie żywienia zwierząt gospodarskich. Pionowe usytuowanie wałów śrubowych mieszających pozwala na znaczne obniżenie materiałochłonności konstrukcji, pozwala obniżyć zapotrzebowanie energii na mieszanie oraz daje możliwość rozdrabniania wszelkiego rodzaju bel objętościowych. Zbiór pasz oraz słomy w bele prasowane staje się coraz powszechniejsze i zalecane w technologiach rozwoju rolnictwa zrównoważonego.

Dotychczasowe rozwiązania konstrukcyjne wozów paszowych mieszających o poziomym usytuowaniu skrzyni ładunkowej oraz poziomym układzie mieszadeł praktycznie uniemożliwiały rozdrabnianie objętościowych bel siana i słomy – nieodzownych składników przygotowywanej mieszaniny paszy pełnodawkowej zawierającej ponadto, pasze treściwe, składniki mineralne oraz witaminowe. Pasza pełnodawkowa stanowi podstawowy element żywienia zwierząt gospodarskich rolnictwa zrównoważonego. Dzieje się to dlatego, ponieważ ta technologia zapewnia wykorzystanie wszystkich pasz znajdujących się w gospodarstwie tych bogatych odżywczo jak i tych, które niekiedy traktujemy jako odpadowe, jak plewy i słoma. Ponadto badania żywieniowe dowiodły, że pasza pełnodawkowa jest lepiej wykorzystywana przez zwierzęta i w związku z tym jest mniej problemów z późniejszym wykorzystaniem nawozów organicznych w uprawach polowych.

Niektóre konstrukcje wozów wyposażone tylko w dwa wały śrubowe umiejscowione na dnie poziomej skrzyni ładunkowej dawały możliwość rozdrabniania bel objętościowych, ale odbijało się to na jakości mieszania składników pasz w górnej przestrzeni skrzyni ładunkowej oraz znacznie wydłużał się czas mieszania, co w wielu przypadkach prowadziło do degradacji struktury niektórych składników pasz o delikatnej budowie łodyg.

Podsumowanie:
1.Wozy paszowe mieszające o pionowym układzie wałów śrubowych pozwalają na rozdrabnianie objętościowych bel siana i słomy oraz zapewniają efektywne przygotowywanie pasz pełnodawkowych, tak bardzo przydatnych do upowszechniania rolnictwa zrównoważonego.
2.Pionowe usytuowanie wałów śrubowych mieszających pozwala na zrezygnowanie z łańcuchowych przekładni do ich napędu, wprowadzając bardziej niezawodny napęd wałem przegubowym oraz zębatymi przekładniami kątowymi.
3.Konstrukcja wozów paszowych mieszających z pionową skrzynią ładunkową jest znacznie prostsza i mniej materiałochłonna, aniżeli tradycyjne wozy z poziomym układem zespołu mieszającego.
4.Zdalne sterowanie pracą stacjonarnego wozu paszowego mieszającego pozwala na wyeliminowanie jednego ciągnika w procesie przygotowywania i zadawania pasz w gospodarstwie.
5.Prostsza i lżejsza konstrukcja wozów paszowych mieszających z pionowymi wałami śrubowymi pozwala na wykorzystanie w procesie żywienia zwierząt ciągników o mniejszej mocy, które zużywają mniej paliwa, a co za tym idzie dają w skali krajowej znaczne oszczędności eksploatacyjne oraz charakteryzują się małym zużyciem energii.