Rosyjska ekspansja

Rosja chce zdobyć unijny rynek. Rośliny oleisty, biopaliwa, mięso wołowe i kozie oraz ryby to oferta Moskwy. Plany rządu zdradził na konferencji rolniczej wiceminister rolnictwa Aleksander Petrikow. Mówił wprost, że wysokie ceny w Europie sprawiają, że jest ona bardzo atrakcyjnym rynkiem zbytu.

Na razie to jednak import przewyższa eksport. Rosja kupuje w Unii żywność o wartości przeszło 8 miliardów dolarów. Rosyjskie certyfikaty ma ponad 3,5 tysiąca europejskich firm, a pozwolenia na eksport do Unii tylko 8 rosyjskich. Według Aleksandra Petrikowa problemem jest także subsydiowanie rolnictwa. Podczas, gdy w krajach unijnych ponad 20 procent dochodu ze sprzedaży towarów rolnych to rekompensaty z budżetu, w Rosji to nie więcej niż 15 procent.


Europejscy drobiarze, którym udało się ustrzec konsekwencji kryzysu finansowego, teraz mogą nie uciec przed stratami. Przysłowiowym gwoździem do trumny mogą być wysokie ceny ziarna, które zniweczą czteroletnie umocnienie w tej branży- oceniają amerykańscy eksperci. W zeszłym roku tanie ziarno pomogło producentom drobiu obniżyć koszty i dzięki temu mogli utrzymać ceny. Ale prognozy na 2011 nie są tak obiecujące. Produkcja nie będzie już rosła, a np. Hiszpania i kraje Beneluksu zapowiadają spadek hodowli. Analitycy spodziewają się także stagnacji w eksporcie, który przez ostatnie trzy lata rósł średnio o 8 procent rocznie. W przyszłym ma pozostać na poziomie 800 tysięcy ton.

    

Nie widać końca dramatu pakistańskich rolników. Oto gospodarstwo Sartaja Aliego. Woda opadła i zostawiła po sobie obraz nędzy i rozpaczy. To pole z kukurydzą, której zbiór właśnie powinien się zaczynać. Ale rośliny zgniły, nic nie da się już uratować.

Sartaj Ali „To pole było źródłem jedzenia dla mnie i moich bliskich. Każde wygląda tak samo, nic nie mamy”.

Błoto zalega także w kanałach, powódź zniszczyła cały system nawadniający. W rozsypce są również domu i zagrody. Takich ludzi jak Ali, w Pakistanie, jest mnóstwo. Większość ludzi żyła z rolnictwa i było to ich jedyne źródło dochodu. Teraz siedzą i czekają na międzynarodową pomoc, bez której nie są w stanie odbudować domów i zasiać nowe uprawy.