Prognoza sytuacji podażowo-popytowej trzody chlewnej

Z analizy danych odnośnie pogłowia i według prognoz produkcji można wnioskować, że sytuacja sektora produkcji żywca wieprzowego może w 2006 r. ulec pogorszeniu na skutek wzrostu podaży, a w rezultacie spadku cen i opłacalności produkcji. Polska znajduje się obecnie w fazie cyklicznego wzrostu pogłowia trzody chlewnej i produkcji wieprzowiny. Według GUS pogłowie na koniec listopada 2005 r. wyniosło 18,7 mln sztuk i było o 7,6% wyższe niż rok wcześniej.

IERiGŻ prognozuje, że w 2006 r. produkcja wieprzowiny będzie o około 150-160 tys. ton (9%) wyższa niż w 2005 roku. Część tego wzrostu prawdopodobnie zostanie przeznaczona na wzrost konsumpcji krajowej (IERiGŻ szacuje, że będzie to około 75-100 tys. ton) spowodowany spadkiem cen detalicznych wieprzowiny. Wzrost konsumpcji może być jeszcze większy w przypadku wystąpienia ptasiej grypy i rezygnacji konsumentów ze spożywania mięsa drobiowego. Wpływ tego czynnika jest jednak trudny do oszacowania.

Od momentu akcesji wciąż wzrasta siła powiązań między rynkami pozostałych krajów UE i Polski, o czym świadczy rosnący udział tych krajów w polskim handlu zagranicznym wieprzowiną. Z analizy wspólnego rynku wynika, że w 2006 r. cykliczny wzrost produkcji w Polsce nie będzie pokrywał się ze wzrostem w pozostałych krajach UE. Komisja Europejska ocenia, że sytuacja w pozostałych krajach UE będzie dobra - podaż i ceny na wspólnym rynku mają być stabilne (wzrost podaży w 2006 r. o mniej niż 1%).

Sytuacja ta będzie miała korzystny, łagodzący wpływ na rynek w Polsce. Część nadwyżki podaży będzie mogła zostać wchłonięta przez rynek unijny, poza tym zmniejszyć się może import wieprzowiny. IERiGŻ prognozuje na 2006 r. zwiększenie dodatniego bilansu handlu wieprzowiną w Polsce aż o 100 tys. ton, z poziomu +40 tys. ton w 2005 r. do +140 tys. ton w 2006 roku. Kwestią nierozstrzygniętą pozostaje jednak poziom cen, który zapewni przewidziany wzrost konsumpcji i dodatniego salda obrotów handlowych. Z drugiej strony, przewidywana stabilna sytuacja na rynku UE może stanowić argument dla Komisji i krajów członkowskich przeciw wprowadzeniu dodatkowej interwencji.