Należy pamiętać o realiach polskiego rolnictwa

Poniżej prezentujemy stanowisko Zarządu Wielkopolskiej Izby Rolniczej do projektu ustawy o Funduszu Wzajemnej Pomocy w Stabilizacji Dochodów Rolniczych

Zarząd Wielkopolskiej Izby Rolniczej z uznaniem przyjmuje inicjatywę ustawowego rozwiązania kwestii stabilizacji dochodów rolniczych. Zjawiska destabilizujące te dochody pojawiają się bowiem coraz częściej i są przyczyną wzrastających obaw o zachowanie płynności finansowej gospodarstw rolnych, a nawet niepokojów społecznych na wsi. Jednak zdaniem wielkopolskiego samorządu rolniczego, przedłożony projekt wymaga uwzględnienia kilku ważnych elementów.
Przede wszystkim Fundusz powinien być tworzony solidarnie przez trzy strony: rolników, importerów i przetwórców. Założeniem Funduszu jest bowiem rekompensowanie producentom rolnym strat powstałych m.in. na skutek obniżenia cen (np. zaburzeń w handlu międzynarodowym) czy na skutek braku zapłaty ze strony podmiotu nabywającego towary od rolników. W związku z tym postulujemy obniżenie zaproponowanej 0,2% stawki obciążającej tylko producentów rolnych i poszerzenie grona podmiotów zasilających Fundusz o firmy z wyżej wymienionych obszarów. W trosce o rytmiczność napływu środków finansowych postulujemy miesięczny interwał składania deklaracji i dokonywania wpłat na konto Funduszu. Uważamy także, że określone w projekcie ustawy graniczne koszty obsługi Funduszu są zbyt wysokie. Naszym zdaniem, należałoby także określić finansowe warunki funkcjonowania komisji zarządzającej.
Stoimy na stanowisku, że całkowicie odmiennego podejścia wymaga określenie terminu niewypłacalności kontrahentów. Czekanie na orzeczenie sądu, po którym rolnik mógłby ubiegać się o rekompensatę za niezapłacone dostawy, jest terminem zbyt odległym. Powinien być dzień złożenia wniosku o upadłość, zaś w zależności od werdyktu sądowego, Fundusz mógłby wystąpić to tego podmiotu o odzyskanie wypłaconej rolnikowi kwoty. Przy tej okazji ponawiamy wniosek, by w odrębnych przepisach został określony sensowny termin płatności za dostawę produktów, gdyż i ten czynnik ma istotne znaczenie dla stabilizacji dochodów rolniczych.
Odmiennego podejścia wymaga także kwestia dokumentowania wysokości obniżenia dochodu. Proponowany w projekcie wymóg prowadzenia ewidencji przychodów i rozchodów lub księgi rachunkowej bardzo istotnie ograniczy rolnikom dostępność korzystania z dobrodziejstwa ustawy, tym bardziej, że dotyczy on okresu co najmniej trzech lat przed wystąpieniem kryzysu. Postulujemy więc, by dopuścić możliwość określenia spadku dochodu w oparciu o dane statystyczne stosowane np. przy ubieganiu się o tzw. „kredyty klęskowe”. Zwracamy także uwagę na brak odniesienia się w projekcie do sytuacji, w której istotna zmiana dochodu gospodarstwa jest wynikiem decyzji samego rolnika (np. rezygnacji z dotychczasowego kierunku produkcji), nie zaś sytuacji rynkowej.
Konkludując, wnosimy o wnikliwe przeanalizowanie zgłaszanych przez nas uwag i takie przekonstruowanie projektu, by w większym stopniu uwzględniał on realia polskiego rolnictwa.