Krytyka biodiesla

Jak informuje FAMMU/FAPA Greenpeace zakwestionowała politykę klimatyczną rządu niemieckiego w zakresie obowiązkowego dodawania biokomponetów do paliw płynnych (4,4%) wg wartości energetycznej. Krytyka nie dotyczy jednak wysokości obowiązkowych pułapów dla biododatków, ale pochodzenia surowców wykorzystywanych do produkcji biodiesla, bowiem, 20% surowca do produkcji stanowi olej sojowy produkowany w krajach, w których ma miejsce karczowanie lasów.

GP poinformował, że przebadał mineralny diesel sprzedawany na 46 stacjach benzynowych w całych Niemczech, po to aby sprawdzić jakie oleje roślinne zostały wykorzystane do produkcji biodiesla potem użytego do mieszania z olejem napędowym. Co piąta próbka pokazała, że surowcem był olej sojowy, a nie olej rzepakowy pochodzący z rodzimej uprawy rzepaku. Greenpeace poinformował, że niemiecki program dodawania biokomponetów może nie przynieść oczekiwanych rezultatów w zakresie ochrony klimatu, gdyż olej sojowy jest importowany w większości z Ameryki Południowej, gdzie często plantacje soi są rozwijane kosztem powierzchni lasów tropikalnych. Zrzeszenie VDB reprezentujące sektor biopaliw w Niemczech nie zgadza się z zarzutami GP, twierdząc, ze są one bezpodstawne, a olej sojowy pochodzi z Ameryki Północnej, Brazylii oraz z Argentyny. Kwestia lasów tropikalnych w ogóle nie dotyczy oleju sojowego z Ameryki Północnej i Argentyny. Natomiast import z Brazylii jest obsługiwany w większości przez duże firmy handlowe takie jak ADM, Bunge czy Cargill, które dobrowolnie zobowiązały się do kupowania soi tylko z ekologicznych upraw, a nie z upraw powstałych kosztem areału lasów tropikalnych.
W Niemczech od stycznia 2007 obowiązuje mieszanie 4,4% biododatku do ropy. Wg handlowców duża, zbadana ilość oleju sojowego w ropie świadczy o wzroście importu gotowego biodiesla do Niemiec szczególnie z Argentyny, która właśnie skupia się na wytwarzaniu biodiesla z olejem sojowym i silnie popiera jego eksport poprzez system podatków eksportowych.