JA Zenchu i COPA -COGECA

COPA-COGECA oraz japońska organizacja JA ZENCHU  opracowały wspólną deklarację w sprawie postępu negocjacji na forum Światowej Organizacji Handlu. Dokument  ten został przyjęty 10 kwietnia br podczas posiedzenia Prezydium COPA w Brukseli, w którym uczestniczyła również delegacja japońska.
My, rolnicy z Japonii i z Unii Europejskiej pragniemy zwrócić uwagę decydentów i opinii społecznej na niebezpieczeństwa, jakie mogą przynieść ostatnie negocjacje na temat rolnictwa prowadzone w Światowej Organizacji Handlu (WTO).

Stanowczo popieramy środki, które mają na celu zapewnienie respektowania przez wszystkie państwa tych samych jasnych i przejrzystych zasad w dziedzinie handlu światowego oraz zapewnienie ciągłości handlu.

Obawiamy się jednak, że nowe, proponowane przez Światową Organizację Handlu rozwiązania handlowe sprawią, że obywatele UE, Japonii i innych krajów nie będą mogli być pewni, że ich głos brany jest pod uwagę.
UE jest największym światowym importerem żywności, a Japonia importuje 61% swojego zapotrzebowania. Nasi konsumenci mają coraz większe obawy dotyczące silnego uzależnienie od importu, które stanowi zagrożenie dla bezpieczeństwa żywności.
Tymczasem dyskutowane w WTO propozycje przyniosą ograniczenia produkcji rolniczej w Japonii i w UE, a więc jeszcze bardziej uzależnią konsumentów od importu. Znacznie wzrośnie też ryzyko związane z niestabilnością cen żywności na rynkach światowych, jaka przewidywana jest w nadchodzących latach.
Zgadzamy się z opinią, że otwarcie rynków wzmocni zamożność i poziom zatrudnienia na świecie oraz pomoże zmniejszyć biedę i głód w krajach rozwijających się. Jednak Przewodnictwo negocjacji rolniczych proponuje obecnie obniżenie ceł średnio o 54%, dochodzące do 85% dla niektórych produktów. Takie obniżki są zbyt duże i spowodują wiele szkód.
W przypadku wołowiny, produkcja UE spadłaby o 800 000 ton, tyle ile produkuje Wielka Brytania. UE stałaby się również dużo bardziej zależna od importu wieprzowiny, drobiu, masła, cukru, jaj oraz owoców i warzyw.
Samowystarczalność żywnościowa Japonii spadła do poziomu 39%, co prowadzi do niepokojów konsumenckich dotyczących bezpieczeństwa żywności. Z kolei producenci ryżu mieliby zostawić odłogiem jedną trzecią powierzchni upraw ryżu. Aby podnieść samowystarczalność Japonii, nie wolno osłabiać zdolności producentów do zapewnienia podstawowych produktów, a stanie się tak, jeśli rynek zostanie otwarty w jeszcze większym stopniu.
Produkcja w najbiedniejszych krajach rozwijających się również zostanie zagrożona przez propozycje WTO. Skonfrontowani z rosnącą konkurencją wielkopowierzchniowych farm i międzynarodowych koncernów z krajów takich jak Brazylia czy USA, mali producenci z tych krajów są bez szans.
Skutkiem takich decyzji będzie uzależnienie coraz większej liczby krajów od kilku największych eksporterów żywności. W jaki sposób rządy zapewnią wtedy konsumentom bezpieczne i ciągłe dostawy żywności? Jak będą chroniły konsumentów przed rosnącą niestabilnością cen, którą już dziś możemy zaobserwować?
Oprócz produkcji żywności, rolą rolnictwa jest zachowanie większości najcenniejszych zasobów ziemi oraz rozwój i zapewnienie godnego życia społecznościom wiejskim. Rolnicy nie mogą ograniczać się do produkcji możliwie najtańszej żywności. Należy wspierać rolników na całym świecie w rozwijaniu stabilnej i rozwojowej dla ich regionów produkcji. Obecnie negocjowane w WTO propozycje nie tylko pomijają tę rolę rolnictwa, ale uniemożliwiają jej spełnienie tym, którzy już dostosowali się do tych wymagań. Tacy rolnicy nie sprostają konkurencji.
Wzywamy obywateli na całym świecie do przedstawienia swoich racji i domagania się sprawiedliwej i słusznej decyzji WTO, która zgodna byłaby z poniższymi postulatami:

• prawo wszystkich państw do zapewnienia obywatelom bezpiecznej żywności poprzez utrzymywanie odpowiednio wysokiej produkcji wewnętrznej
• prawo wszystkich państw do odpowiadania na pozahandlowe niepokoje konsumentów, takie jak bezpieczeństwo żywności, ochrona środowiska i rozwój społeczności wiejskich
• dopasowane i zróżnicowane rozwiązania dla krajów rozwijających się, tak aby mogły one wspierać biedniejsze i małe gospodarstwa wiejskie

Aby osiągnąć te cele, proponujemy:

• zachowanie równowagi w działaniach członków WTO dotyczących produkcji wewnętrznej, konkurencji w eksporcie i dostępu do rynków
• nie powinno być żadnych ustępstw dla poszczególnych krajów w kwestii wsparcia krajowego
• równoległe traktowanie różnych form wspierania eksportu, włącznie z eliminacją monopoli eksporterów
• należy wzmocnić zasady ochrony wskazówek geograficznychwieprzowiny, drobiu,
• obniżki ceł muszą być dużo mniejsze niż te proponowane przez Przewodnictwo negocjacji rolniczych i uwzględniać stanowisko wszystkich członków WTO, a nie tylko największych eksporterów
• każde państwo powinno mieć zezwolenie na własne określanie listy szczególnych produktów, opartej na całkowitej liczbie kategorii celnych. Należy im również zezwolić na elastyczność na dzielenie szczególnych produktów na podkategorie oraz ustalanie specjalnych kontyngentów celnych w ramach kategorii produktów
• szczególne produkty dla krajów rozwijających się powinny odpowiadać ich prawdziwym potrzebom rozwojowym w dziedzinie bezpieczeństwa żywności, rozwoju obszarów wiejskich i utrzymania społeczności wiejskich
• niedopuszczalne jest ustalanie pułapów celnych
• specjalne środki bezpieczeństwa muszą być zachowane zarówno dla krajów rozwijających się, jak i rozwiniętych
• państwa powinny mieć możliwość dalszego stosowania specjalnych ceł oraz ceł ad walor